Vochtig Tot Nat

Denk je eraan om een donatie te doen aan nifty.org? Die site blijft niet vanzelf in stand! http://donate.nifty.org/

VOCHTIG TOT NAT 6 ZEVEN DAGEN

1. zondag

Als John de deur uitgaat ziet hij dat Tommie, pal ernaast, op hem staat te wachten.

"Ik loop met je mee hoor", dat is gezelliger."

"Vind ik ook."

"Ik hoorde wat je net met Tjabe hebt afgesproken", zegt Tommie, "ik denk dat ik dat ook maar doe. Lijkt me wel spannend."

"Wat ga je ook doen?"

"Zeven dagen met dezelfde onderbroek."

"O, dat. Dan mag je wel een beetje voorzichtiger zijn dan gisteren, anders sta je echt voor paal als je je moet uitkleden bij gym."

"Een kniesoor die daar op let. Als ze het niet willen zien kijken ze maar de andere kant uit en trouwens er zijn er wel eens vaker die niet zo'n heel schone onderbroek aan hebben hoor. Misschien niet zo erg als die van Tjabe gisteren, maar soms wel behoorlijk geel en een enkele keer zelfs een beetje nat. Denk je dat ik zaterdag dan ook weer bij Tjabe zou mogen slapen? Het lijkt me wel erg spannend om onze onderbroeken eens naast elkaar te houden. En weer `slapen' met jou en Tjabe lijkt me ook wel wat."

"Ik denk dat Tjabe dat ook wel leuk zou vinden. Ik zal het hem vragen."

"O nee, dat kan niet. Zaterdag is mijn oudste broer jarig, die wordt zeventien. Dan kan ik natuurlijk niet weg."

"Jammer", zegt John, "volgende keer beter."

Ze zijn inmiddels bij John zijn huis aangekomen.

"Mag ik je kamer zien", vraagt Tommie, "het lijkt me eigenlijk ook wel leuk om een eigen kamer te hebben. Maar dan zou ik mijn broers toch wel missen, denk ik."

"Van mij wel."

Ze gaan naar binnen. De hele familie zit in de woonkamer aan de thee. John stelt Tommie voor, en andersom natuurlijk.

"En hoe ging het oefenen voor de discussieclub", vraagt Johns moeder.

Daar hadden ze eigenlijk niet op gerekend, maar geen probleem. Tommie hangt een uitgebreid verhaal op en beschrijft tot in de kleinste details wat ze hadden kunnen doen. De hele familie is onder de indruk van hoe Tommie alles vertelt.

"Met Tommie erbij winnen jullie vast alle wedstrijden", zegt Johns vader.

"Ja", zegt John, "ik heb er ook nog het een en ander van geleerd."

Tommie vertelt honderduit over van alles en nog wat. Hij pakt de hele familie in. Zelfs John zijn broer, die doorgaans erg kritisch is, heeft geen commentaar. Hij kan het goed vinden met dit jongetje.

Dan vraagt Tommie aan John, "mag ik nu je kamer zien. Daar kwam ik eigenlijk voor."

Ze gaan naar boven.

Als Tommie even rondkijkt gaat John zijn telefoon. Het is Ben, die hem vertelt dat hij dinsdag voor een weekje naar zijn opa en oma in Zeist gaat en dat hij dat hij dus niet, zoals afgesproken op vrijdag bij hem zal kunnen slapen.

"Jammer", zegt John, "ik had me er zo op verheugd."

Ben stelt voor dat John, in plaats daarvan, dan morgen bij hem komt slapen. Zijn ouders gaan dan een avondje naar het theater, dus dat komt helemaal niet zo slecht uit.

"Afgesproken", zegt John.

Tommie is inmiddels languit op John zijn bed gaan liggen, met zijn handen onder zijn hoofd. Hij begint zich al aardig thuis te voelen.

"Wat was er zo jammer?"

John gaat, bij Tommie, op de rand van zijn eigen bed zitten en zegt, "Ben zou vrijdag hier slapen maar die moet nu weg, dus dat gaat niet door."

"Dan kom ik toch vrijdag in Ben zijn plaats hier slapen", stelt Tommie voor, dan is het nog pas zes dagen maar dat scheelt nog maar één dag. Ik kan makkelijk op die bank slapen. Officieel dan tenminste."

"Daar slaapt Ben ook altijd als hij hier is en soms ook wel eens iemand anders. Iedereen zegt dat hij best lekker slaapt."

"Mag ik vrijdag hier komen slapen? Dan kunnen we net zo hard oefenen voor de discussieclub als gisteravond en vanochtend."

John ziet er wel wat in, hoewel het natuurlijk allemaal niet zo gemakkelijk zal gaan als bij Tjabe.

"Ik zal het zo even met mijn moeder bespreken."

"Ik vraag het gelijk even aan mijn moeder", zegt Tommie en hij belt naar huis. Dat is geen probleem. Als het over de discussieclub gaat is alles goed.

Tommie legt zijn hoofd in John zijn schoot.

"Wat vond jij van de terugreis uit Knokke?"

"Ik kon me die preek van meneer Hendriks wel voorstellen" zegt John. "Dat er niemand meer moet proberen om het de anderen zo moeilijk te maken, en dat je het op tijd moet zeggen als je naar de wc moet, was in ieder geval wel duidelijk. Logisch toch, dat hij zuinig wil zijn op de nieuwe auto, waar we de volgende keer mee op stap gaan. Maar jij sliep vast wel lekker, zo met je hoofd in mijn schoot."

"Mij was het in ieder geval wel duidelijk wat hij bedoelde", zegt Tommie, "ik moet het op tijd zeggen als ik moet plassen en Ben natuurlijk ook. En Ben moet niet meer de hele tijd proberen om de anderen in hun broek te laten plassen. Ben vond het, geloof ik, niet zo erg leuk dat hij toen voorin moest zitten bij meneer Hendriks hè?"

"Ik denk dat hij het voorin zitten niet zo heel erg vond. Maar dat meneer Hendriks, waar iedereen bij was, tegen hem zei dat hij nu maar voorin moest komen zitten om meer ongelukken te voorkomen, vond hij waarschijnlijk niet zo'n succes. Daarover heb ik het niet meer met hem gehad maar hij zag er toen wel een beetje boos uit."

"Maar meneer Hendriks zei toen toch ook dat het was omdat ik ernaar uitzag dat ik ieder ogenblik in slaap kon vallen en jij ook. En dat het te gevaarlijk zou zijn in die oude auto, zonder gordels, als ik voorin zou zitten? We hadden allebei niet zo heel veel geslapen die nachten in Knokke. En Ben zag er zo fris als een hoentje uit."

"Ja, Ben viel elke avond gelijk in slaap zodra hij in bed stapte."

"Maar ik heb in ieder geval heerlijk geslapen hoor, tijdens die reis.

"Vast wel", zegt John, "maar ik zat mooi de hele weg met een stijve, doordat jij er precies met je neus tegenaan lag. Je viel bijna gelijk na het vertrek om, met je hoofd in mijn schoot, net als nu. Ik ben wel een beetje weggedoezeld maar echt geslapen heb ik, geloof ik, niet."

"Nou, ik wel hoor. Ik werd pas wakker toen we er voor de eerste keer uit gingen en we verplicht moesten gaan plassen van meneer Hendriks.

"Ik was in ieder geval wel blij dat je hoofd op mijn T-shirt lag", zegt John; "er zat een flinke natte plek in, toen je weer rechtop ging zitten."

"Ja, ik kwijl nog wel eens in mijn slaap, speciaal als ik erg moe ben."

"Als dat in mijn broek had gezeten had ik wel wat te verklaren gehad", zegt John, "maar gelukkig stond iedereen er toen zo om te lachen dat door al het gedoe mijn stijve over was gegaan, anders had ik echt niet kunnen pissen."

"O, dus je trok je T-shirt zo ver naar beneden toen we weer verder reden omdat je dacht dat ik je misschien weer nat zou maken. Maar toen was ik al wel een beetje uitgerust dus kwijlde ik niet meer."

"Maar toen we de tweede keer pauze hadden had je er wel bijna voor gezorgd dat ik in mijn broek klaarkwam. Je lag maar te draaien met je hoofd, tegen mijn stijve aan. Vijf minuten later en het zou zijn gebeurd."

"Kon je toen wel plassen", vraagt Tommie, "met zo'n vreselijk stijve piemel?"

"Ik hoefde gelukkig niet, ik ben alleen maar even naar de wc gegaan om meneer Hendriks gerust te stellen. Ik had echt niet kunnen pissen, of het zou net zoals op de heenweg geweest moeten zijn. Maar dat zou te lang hebben geduurd. Ik ben wel naar de wc gegaan, omdat het moest van meneer Hendriks, maar ik heb niet gepist."

"Ik vind `pissen' niet zo'n leuk woord", zegt Tommie, "dat mag ik thuis ook niet zeggen."

"Ik vind plassen' een beetje kinderachtig maar als je dat liever hebt maak ik er voor jou wel plassen' van, als ik eraan denk tenminste. Ik zou het niet leuk vinden als jij je daardoor bij mij niet op je gemak zou voelen", en hij woelt even door Tommies haar.

Die slaat zijn amen om John heen en draait zijn hoofd stevig heen en weer in John zijn kruis. Hij voelt meteen dat John alweer een stijve heeft. Hij zelf trouwens ook. Hij wil John zijn gulp open maken maar die houdt dat tegen.

"Mijn moeder komt zo meteen vast vragen of we nog thee willen, dat doet ze altijd als ik met een vriend hier boven zit. En ze hoeft natuurlijk niet te zien dat jij me aan het aftrekken bent."

"Jammer maar dat komt dan vrijdag wel."

Ze gaan samen achter de pc zitten om een spelletje te doen en inderdaad komt Johns moeder even later met thee en wat lekkers erbij. John vraagt of het goed is dat Tommie vrijdag bij hem slaapt. Dat vindt ze goed, ze is echt weg van die jongen.

Als ze weer met z'n tweeën zijn zegt John, "dat zit wel goed, dat mag wel vaker."

Na een paar uur gaat Tommie weer naar huis.

Als John naar bed gaat twijfelt hij even. Meestal houdt hij zijn onderbroek aan. Dat vindt hij wel zo handig, dan kan hij er gewoon in klaarkomen en de volgende ochtend weer een schone aantrekken. Dat moet nu natuurlijk even niet, vindt hij, dat leidt zaterdag alleen maar af. Maar houdt hij hem nu wel aan of niet? Dan schiet hem te binnen dat Tjabe dat natuurlijk niet doet. Als hij in bed plast, en dat doet hij altijd, is die onderbroek de volgende ochtend vast en zeker niet droog en kan hij hem de volgende dag niet weer aan. Je kunt natuurlijk niet zeven dagen rond blijven lopen in een onderbroek waar je, naast wat er overdag al in komt, elke nacht in plast. Dus trekt hij, voor hij in bed kruipt, een schone onderbroek aan. Dan lijkt het, met het oog op de was, toch of hij elke dag een schone heeft aangetrokken. Als hij zijn onderbroek uittrekt heeft hij meteen alweer een stijve, die pas over gaat als hij zich in de schone heeft afgetrokken. Dat kost niet echt veel moeite, als hij terugdenkt aan wat er is gebeurd en vooral aan wat er deze week nog zal gebeuren.

1. maandag

Maandagavond gaat John naar Ben zijn huis. Bens ouders staan net op het punt om de deur uit te gaan als hij aankomt. Ze gaan gelijk naar boven. Ze hebben de avond voor zichzelf en ze laten er dus geen gras over groeien. Ze omhelzen elkaar een poosje heel stevig en vallen dan neer op Ben zijn bed.

"Ik heb wat bedacht", zegt Ben, "ik denk al een hele tijd dat ik het wel lekker zou vinden als ik iets in mijn lul zou kunnen stoppen."

"In je pisspleetje", vraagt John vol ongeloof, "dat lijkt mij helemaal niet lekker, maar zelfs doodeng."

"Mij lijkt het juist wel leuk maar ik durf het eigenlijk niet. Ik heb het heel voorzichtig geprobeerd met een wattenstaafje maar dat wilde maar een heel klein stukje en dat voelde ook niet zo lekker, het ging een beetje stroef. En nou dacht ik dat het wel lekker zou kunnen zijn als jij probeert om bij mij naar binnen te plassen."

"Bij jou naar binnen pissen, hoe had je je dat voorgesteld?"

"Ik denk dat het alleen maar zou kunnen als ik een stijve heb", zegt Ben, "als hij slap is heb ik er niet voldoende houvast op om hem stil te houden, denk ik."

"Nou, zeg jij dan maar hoe je dat wilt doen, dan zal ik mijn best doen."

"We beginnen met ons helemaal uit te kleden", zegt Ben en hij begint er gelijk mee. John volgt. Een stijve hebben ze allebei ook direct.

"Als jij ook een stijve hebt gaat het natuurlijk niet meer zo gemakkelijk", zegt Ben.

"Dacht jij dan ik hier met een slap piemeltje bleef zitten als jij met een stijve rondloopt?"

"Nou ja, ik had er wel op gehoopt."

"Maar zo werkt het natuurlijk niet."

"Ik verzin wel iets. Kan je eigenlijk wel plassen, denk je?"

"Als ik een beetje mijn best doe wel, heb zo het idee. Het is tenminste al een hele tijd geleden dat ik ben geweest, maar ik voel nog niks."

"Als ik nou op mijn rug op bed ga liggen en jij op je buik bovenop mij", zegt Ben, "en dan zo dat het puntje van jouw eikel tegen het puntje van de mijne aan zit."

Ben gaat liggen en John kruipt op hem. Als hij op zijn handen steunt kan hij die twee lullen precies in elkaars verlengde manoeuvreren. Als dat is gebeurt gaat hij voluit op Ben liggen.

"Ja, nu zie ik niet meer wat er gebeurt", zegt Ben, "zo gaat het natuurlijk niet."

"En als ik nu op mijn handen blijf steunen", vraagt John.

"Dan kan ik het nog niet goed genoeg zien om zeker te zijn dat het op de goeie plek komt."

John gaat weer op Ben liggen. Ben streelt een poosje over John zijn benen en zijn billen.

"Weet je al iets?"

"Als we nou eens op ons zij gaan liggen. Misschien kunnen we dan beter zien wat er gebeurt, als we ons hoofd optillen tenminste."

Dat proberen ze. Ben houdt de twee stijve lullen stevig tegen elkaar aan, de plasgaatjes zo goed mogelijk op elkaar. John probeert het ook te bekijken maar merkt dat, als hij zijn hoofd zo omhoog moet houden, zich niet zo goed kan ontspannen dat hij iets kan laten lopen, dus laat hij het maar weer zakken.

"Moeten we er niet eerst iets onder leggen", vraagt John.

"Volgens mij is dat niet nodig", antwoordt Ben, "mijn plasspleetje is toch duidelijk groter is dan het jouwe, dus als ik ze goed tegenelkaar aan houd, zou alles bij mij naar binnen moeten gaan."

John heeft zo zijn twijfels maar denkt dat het toch geen zin heeft om dat te zeggen. Als Ben eenmaal iets in zijn hoofd heeft wil hij het ook gelijk doen, zonder verder na te denken wat de gevolgen zouden kunnen zijn. Ben is nog even bezig, hij heeft de twee stijve lullen stevig vast en dan zegt hij, "volgens mij moet het zo kunnen. Je mag wel beginnen."

John probeert zich goed te ontspannen maar er gebeurt nog niets.

"Op commando pissen is nog niet zo eenvoudig, zeker niet met een stijve. Nog even geduld, ik doe mijn best."

Dan voelt hij iets komen.

"Ik denk dat er wat gaat komen."

En ja hoor, er komt een flinke straal.

"Stop", roept Ben meteen. Die voelt alles over zijn handen lopen. Het naar binnen plassen is echt niet gelukt.

John knijpt meteen af. Dat lukt meteen want zo heel erg nodig moet hij nu ook weer niet. Ben gaat met een ruk op zijn rug liggen en trekt John over zich heen.

"Man, het spoot alle kanten uit, behalve de goede."

"Maar wat doe ik hier nu bovenop je?"

"Ik hoop dat het zo niet meteen allemaal op mijn dekbed terecht komt. Maar het begint er wel af te druipen. Ik moet het wel heel gauw droog zien te krijgen."

Ben graait naast het bed, waar hun kleren liggen en hij pakt het eerste het beste wat hij tegenkomt.

"Niet mijn onderbroek hoor", roept John.

Ben kijkt wat hij te pakken heeft. Het is een T-shirt. Hij maakt zichzelf er zo goed mogelijk droog mee, eerst links waar hij het meeste nat voelt en dan rechts.

John kruipt van Ben af en pakt het andere T-shirt. Hij maakt er Ben zijn buik en borst mee droog en dan zichzelf.

Ben staat ook op en bekijkt de schade. Er zitten een paar flinke natte plakken in de hoes van het dekbed. Snel trekt hij het dekbed uit de hoes. Een paar vlekken in de hoes is niet erg. Door de kleuren kan je toch niet precies zien wat voor vlekken het zijn maar als er gele vlekken in het witte dekbed komen heeft hij natuurlijk wel wat uit te leggen. En dat doet hij toch liever niet.

John is in de badkamer al met een föhn aan de gang om de hoes weer droog te krijgen. Zijn stijve is inmiddels wel weer over. Die van Ben, die ziet dat wel een heel grote natte plek in het dekbed zit, trouwens ook.

John komt weer terug uit de badkamer, die hoes was tamelijk snel weer droog.

"Dat het allemaal zo nat kan worden van dat ene straaltje", zegt John.

"Nou, je hebt blijkbaar toch stevig door gepist."

"Ik kon echt niet sneller stoppen."

"Wat doen we hier nu mee", vraagt Ben.

"Als we nu eens een handdoek nat maken en proberen het dekbed daarmee schoon maken. Misschien komen er dan geen vlekken in. En dan kunnen we het daarna zo droog mogelijk maken met de föhn."

Zo gezegd, zo gedaan. Na een klein halfuurtje is het dekbed weer zo ongeveer droog. Het laatste restje droogt vannacht wel. Je ziet er zo goed als niets meer van. Met vereende krachten stoppen ze het dekbed weer in de hoes, dat valt nog niet mee. Als het weer op bed ligt en ze elkaar aankijken, allebei nog steeds hun nakie, barsten ze in een onbedaarlijk lachen uit en vallen op het bed neer.

Als ze weer een beetje zijn bijgekomen van het lachen vraagt Ben, "waarom mocht ik nou eigenlijk jouw onderbroek niet gebruiken om alles weer droog te maken?"

John vertelt van zijn afspraak met Tjabe.

"Shit, daar had ik dan ook wel bij willen zijn. Dat zoiets nou net gebeurt als ik uit logeren ben."

Dan vertelt John ook van de reactie van Tommie en hun afspraak. Dan ziet Ben helemaal groen van jalousie.

"Daar had ik zeker wel bij willen zijn, na alles wat je over hem hebt verteld."

John vertelt hem maar niet wat er de laatste keer bij Tjabe precies is gebeurd en zegt, "dat zou natuurlijk toch niet kunnen. Je snapt toch ook wel dat er geen twee extra op mijn kamer kunnen slapen?"

"Er zou best nog een luchtbed op de grond bij kunnen", zegt Ben.

"Maar of mijn moeder dat goed zou vinden weet ik echt niet."

"Nou ja, ik ben er gewoon niet, ik kan nu moeilijk tegen mijn oma zeggen dat ik toch maar niet kom."

John trekt Ben dicht tegen zich aan en zegt, "ik zal je, als je terug bent, wel vertellen hoe was."

Ze hebben allebei al gelijk weer een stijve.

"Maar nou heb je nog steeds niet in mijn lul gepiest."

"Je hebt nu toch wel door dat dat helemaal niet gaat? Of wou je het nog een keer proberen?"

"Eigenlijk wel. Ik ben er nog niet van overtuigd dat het niet kan en ik word heel erg geil als ik eraan denk. Het is jammer dat jouw stijve niet recht vooruit kan, zoals de mijne. Dan zou je beter kunnen zien wat er gebeurt."

"Dat lukt nu eenmaal niet. Ik krijg het echt niet voor elkaar om geen stijve te hebben als ik mijn lul tegen de jouwe aan duw. Maar misschien zou het wel gaan als ik net ben klaargekomen."

Dat laat Ben zich geen twee keer zeggen. Hij pakt John zijn stijve beet en begint als een gek te trekken.

"Met iets meer gevoel gaat het vast beter", zegt John en hij denkt erbij `als je me nu eens even zou gaan pijpen, zou het zo gebeurd zijn' maar dat durft hij niet te zeggen.

Ben pakt het nu wel een beetje beter aan. Hij gaat op zijn knieën zitten, met aan elke kant van Johns dijen een been. Met één hand pakt hij zachtjes John zijn ballen beet en met de andere begint hij te trekken. Even later zet hij een knie tussen John zijn dijen, zodat hij met zijn been Johns ballen zachtjes kan masseren, terwijl hij met twee handen John zijn stijve bewerkt. Het gaat nog niet zo heel vlot. Ben heeft toch een beetje te veel haast. Maar na tien minuten of zo voelt John dat het gaat gebeuren. Normaal zou hij nu zeggen dat Ben even moest stoppen, om het uit te stellen maar het ligt er duimendik bovenop dat Ben haast heeft, dus hij laat het komen. Hij spuit vier of vijf stralen op zijn borst en zijn buik.

"Lang niet zo veel en zo ver als vorige week", zegt Ben: ik denk dat ik nu het wedstrijdje veel wel had gewonnen.

"Het kan niet altijd feest zijn. Vorige week was ik vooraf ook wel een heel stuk beter opgegeild. En jij had trouwens nu wel een hele voorsprong. Ik wed dat jij je de hele dag op hebt lopen geilen op wat je van plan was."

"Dat zou wel eens kunnen kloppen."

Ben pakt een doos tissues en samen maken ze John weer droog. Met een handdoek doet hij het nu maar niet. Ze hebben geen smoes om nu zoveel handdoeken te gebruiken. Ze gaan toch niet hardlopen, daar is het geen weer voor.

Dan zegt Ben, "zullen we het nu dan maar even in de badkamer proberen?"

"Oké"

John heeft er niet veel vertrouwen in dat het gaat lukken maar als Ben het zo graag wil proberen, vooruit dan maar. In ieder geval is zijn stijve wel zover afgezakt dat het zou kunnen. Ze gaan maar weer in het bad staan, net als vorige week. Ben zijn stijve wijst recht vooruit. John gaat tegenover hem staan en probeert zijn lul, die toch al weer een stukje is gegroeid, in de juiste positie te brengen. Ben knijpt met zijn ene hand, boven en beneden een beetje in zijn eikel, zodat het plasspleetje open gaat staan. Met zijn andere hand drukt hij John zijn piemel stevig tegen de zijne aan. Voorzover hij het kan zien zitten de openingen precies tegenover elkaar. John hoeft er inmiddels al niet meer zo erg veel moeite voor te doen om te kunnen plassen en als Ben zegt dat hij er klaar voor is kan hij bijna gelijk beginnen. Hij zet er meteen maar een beetje extra kracht achter, anders lukt dit plannetje natuurlijk helemaal nooit.

Maar, zoals John al verwachtte, werkt het nu ook niet. De pis spuit met kracht langs Ben zijn lul, in zijn schaamhaar. En als Ben Johns piemel een stukje verplaatst, spuit het, langs zijn stijve, tegen zijn ballen aan. Het stroomt er vanaf. Er hangen meteen ook druppels aan de paar haren op Ben zijn zak. Maar dat kunnen ze zelf helaas niet zien. John stopt met plassen en zegt, "zie je wel dat het niet gaat."

Ben geeft zich niet zo gauw gewonnen en verzint nog een andere oplossing. Voorzichtig trekt hij John zijn voorhuid terug en zet de twee piemels weer op de juiste manier tegen elkaar aan. Hij heeft nu beter grip op John zijn piemel doordat die alweer een beetje steviger aan begint te voelen en ook al een stukje is gegroeid. Dan trekt hij zijn eigen voorhuid, zo ver mogelijk om John zijn eikel heen. Hij past er bijna helemaal in, Bens voorhuid is groot en ruim genoeg. John heeft wel door wat de bedoeling is en begint meteen weer te plassen. Bens voorhuid zwelt meteen op en nog geen seconde later spuit de pis eruit. Het gaat alle kanten uit, tegen John aan.

"Geloof je nu dat het niet kan", zegt John en hij plast nu gewoon door tot hij leeg is.

"Jammer, ik had me er zo op verheugd."

John trekt nu zijn voorhuid zover mogelijk over Ben zijn eikel. Eigenlijk lukt het maar een klein stukje, ondanks dat er aardig wat rek in zit maar Bens eikel is zo dik dat hij er echt niet helemaal in kan verdwijnen, zoals het andersom wel ging. Ben heeft ook gelijk door wat de bedoeling is.

Hij gaat ervan uit dat John de eikels goed gecentreerd op elkaar heeft gezet. Hij blijft hopen dat zijn plan toch nog gaat lukken, al is het dan andersom. Dat zou toch ook wel leuk zijn. Maar ook dat plannetje mislukt. John zijn voorhuid staat ook meteen bol van Ben zijn pis. Het spuit er gelijk aan alle kanten uit, tegen Ben zijn buik, zijn benen en over hun handen. Ook Ben maakt zich, in tegenstelling tot normaal, helemaal leeg. Dan begint John om Ben af te trekken. Die komt veel sneller dan meestal het geval is en inderdaad ook veel overvloediger. Het meeste komt op John zijn buik en in zijn schaamhaar.

"Je hebt je vandaag inderdaad heel goed opgegeild", zegt John, "deze keer heb je echt het wedstrijdje veel gewonnen."

Ze maken het bad nu maar gelijk even schoon, douchen en overwegen dan wat ze gaan doen.

"Het is nog vroeg, we worden nu zeker nog een paar uur niet gestoord", zegt Ben, "zullen we naar bed gaan en het nog een poosje `gezellig' maken?"

"Goed. Dan kunnen we tegen de tijd dat je ouders terugkomen, ons gewoon weer aankleden en beneden gaan zitten."

Ze gaan weer naar Bens kamer.

"Nu we allebei al klaar zijn gekomen is het niet zo erg als we de volgende keer gewoon op het laken spuiten", zegt Ben, "als we daar ook weer een handdoek voor gebruiken valt het wel erg op."

"Nergens voor nodig", zegt John, "ik heb een handdoek bij me, die doet mijn moeder altijd in mijn tas. Die denkt dat jullie geen handdoeken hebben. Die leggen we eerst in bed. Als het dan toch nog een beetje meer wordt dan verwacht, is het niet zo erg. Doet dan ding toch een keer dienst, in tegenstelling tot alle vorige keren."

Ze leggen eerst John zijn slaapzak vast op de stretcher, die Bens moeder al heeft klaargezet. Dan kruipen ze, net als vorige week, weer heel dicht tegen elkaar aan, maar omdat ze net al zijn klaargekomen blijven ze alleen in elkaars armen liggen, ondanks dat ze al heel snel allebei weer een stijve hebben. Ze zijn van plan om het straks nog wel even `gezellig' te maken maar ze liggen zo lekker rustig dat ze na heel korte tijd in slaap vallen.

Ze worden wakker van de voordeur die dichtslaat. Paniek! Bens moeder komt meestal nog even kijken als ze merkt dat haar zoon al in bed ligt wanneer ze terugkomen van een avondje uit. Dat zal dus nu ook wel gebeuren. John springt uit bed en probeert in zijn slaapzak te komen maar die moet eerst nog open geritst worden en dat kost te veel tijd. Hij kruipt er dus maar snel onder en kan nog net zijn blote voet er ook onder krijgen als de deur al open gaat. Op hetzelfde moment realiseert Ben zich dat ze hun kleren weliswaar op een stoel hebben gelegd maar dat hun onderbroeken nog naast het bed liggen. Hij grist ze weg en stopt ze onder het dekbed.

"Zijn jullie ziek? Anders zijn jullie niet naar bed te krijgen en nu liggen de heren er al in", zegt Bens moeder.

"We waren een beetje moe en we zijn er vast even ingekropen", zegt Ben, "maar we waren niet van plan om al echt te gaan slapen. We komen nog wel even beneden wat drinken hoor. We moeten trouwens ook onze tanden nog poetsen en zo."

Als Bens moeder weer weg is zegt John, "je houdt mijn onderbroek wel schoon hè. Je weet wat de bedoeling is."

"Ik denk dat ik me er eerst nog even in aftrek."

John gaat er vanuit dat Bens moeder niet weer de kamer in zal komen en springt snel op. Hij trekt het dekbed van Ben af en ziet dat die inderdaad een onderbroek om zijn stijve heeft gevouwen en zich aan het aftrekken is.

Hij ziet meteen dat Ben zijn eigen onderbroek heeft genomen en grist de zijne snel weg. Zo, die blijft in ieder geval schoon.

Terwijl John net bezig is om in zijn onderbroek te stappen gaat de deur weer open. Hij kan nog net zijn achterkant in de richting van de deur draaien en Ben probeert nog het dekbed weer over zich heen te trekken. Nou ja, als hij er toch te laat mee was, was door die onderbroek om zijn stijve toch niet meteen alles duidelijk in zicht.

"O sorry" zegt Bens moeder, "ik wilde alleen vragen wat jullie willen drinken maar dat komt dan straks wel" en ze gaat naar beneden.

"Als ze nou nog niet door heeft wat er aan de hand is, dan weet ik het niet meer", zegt John.

Als ze beneden aankomen valt het gesprek tussen Bens ouders stil.

"Jongens", zegt Bens vader een beetje ongemakkelijk, "ik wil me nergens mee bemoeien, ik heb vroeger ook wel eens een beetje met vriendjes gerommeld hoor. Maar toen was ik dertien of veertien of zo. Op mijn zestiende zat ik wel achter de meisjes aan. Maar jullie moeten je eigen leven leiden, als je maar wel oppast voor aids. Verder wil ik er geen woord aan vuil maken."

"Jak", zegt Ben en trekt een heel vies gezicht, "je denkt toch zeker niet dat wij dingen doen waar je aids van kan krijgen."

"Maar Ben gaat toch heel vaak met meisjes uit", werpt John nog tegen.

De laatste tijd niet meer zo heel veel", zegt vader, "en het valt wel op dat jullie er heel gelukkig uitzien als jullie samen zijn."

"Dat zei Tjabe laatst ook al", zegt John, met een kop als en biet, "zou hij dan toch gelijk hebben."

"Moeder, Bens bed is breed genoeg, ik denk dat je die stretcher niet meer neer hoeft te zetten als John de volgende keer komt slapen."

"Maar wel als er anderen komen hoor", antwoordt Ben, die inmiddels bloost tot in zijn tenen.

Ze zitten nog een uurtje na te praten over koetjes en kalfjes. Dan zegt Bens vader, "jongens, we gaan naar bed. Jullie hebben de tijd aan jezelf maar ik moet er morgen weer op tijd uit."

"Bedankt", zegt John schuchter, "dat u het zo opvat. Maar ik weet echt nog niet precies wat ik voel en wat ik ermee aan moet. Ik bedoel, we zijn nog niet verloofd of zoiets."

"Dat is helemaal niet erg", zegt Bens moeder, "zoeken jullie nou maar lekker rustig uit wat jullie vinden en voelen. Dan komt het allemaal wel goed, op wat voor manier dan ook."

"Zegt u niets tegen mijn ouders", vraagt John, "ik weet echt niet of ik thuis zoiets wel wil vertellen."

"Van ons zal niemand iets horen. Jullie moeten nu eerst maar rustig uitvinden hoe jullie in elkaar zitten. Die stretcher kan wel ongebruikt blijven staan hoor. Welterusten."

Ze gaan allemaal naar boven. Bens ouders gaan eerst naar de badkamer. Ben en John vallen samen neer op Bens bed, in elkaars armen. Zo blijven ze een hele poos stil liggen. Als ze denken te horen dat de badkamer weer vrij is gaan ze samen hun tanden poetsen. Even later kruipen ze samen in bed, dicht tegen elkaar aan. Door alle emoties hebben ze even nergens meer behoefte aan.

"Je ouders zijn fantastisch", fluistert John in Ben zijn oor.

"Ik ben niet ontevreden over ze", zegt Ben.

Ze vallen weer in een diepe, rustige slaap.

1. dinsdag

De volgende ochtend worden ze wakker en dan blijken ze gelukkig nog steeds op John zijn handdoek te liggen. Die is dan even later ook wel hard nodig.

Ze gaan samen douchen. Dat mag nu wel. Ze kleden zich aan en gaan naar beneden om te ontbijten. Bens moeder zit al klaar aan tafel. Ze eet gezellig met de jongens mee. Dan wordt het tijd voor Ben om te vertrekken. Anders staan zijn opa en oma straks voor niks in Utrecht op hem te wachten. Als ze Ben zijn tas van zijn kamer gaan halen omhelzen ze elkaar ten afscheid.

"Ik zou wel iets van je mee willen nemen, dan kan ik nog eens aan je denken deze week", zegt Ben.

John denk even na en zegt, "ik geef je deze mee."

Hij ritst Ben zijn tas een stukje open en stopt er de onderbroek in die hij eigenlijk voor de afgelopen nacht had meegenomen, maar die ongebruikt is.

"Mijn zevendaagse krijg je niet mee, daar moet eerst nog wat anders mee gebeuren."

"Het is er niet een die van mij is geweest hè?"

"Nee, deze heb ik zelf al heel lang gedragen maar hij is wel gewassen hoor."

"Ik kan niet garanderen dat hij schoon terugkomt hoor."

"Dan heb ik weer een souvenirtje van jouw vakantie, als je terugkomt."

Ben neemt afscheid van zijn moeder om naar station te gaan.

Als Ben de deur uit wil gaan zegt John, "wacht, ik loop even met je mee naar het station."

Bens moeder kijkt ze lachend na.

Op het station haalt Ben een enkeltje `Utrecht' uit de automaat.

Dan zegt John, "ik ga met je mee naar Groningen."

Hij haalt een retourtje uit de automaat. Samen stappen ze in de trein. Een hele tijd zijn ze stil, ze weten eigenlijk niet goed wat ze moeten zeggen.

Dan zegt John ineens, "zal je voorzichtig zijn? Ik zeg het maar even want je moeder is het deze keer vergeten."

Ze beginnen onbedaarlijk te lachen. Ze houden tot aan Groningen de slappe lach. Het is doodstil in de trein dus niemand heeft er last van.

"Houd je je onderbroek wel schoon", hikt Ben van de lach, "anders heb je wel wat uit te leggen aan Tjabe."

"En aan Tommie. Maar tot nu toe hou ik wel droog hoor. Ik ben al een tijdje zindelijk."

In Groningen aangekomen. Staat de trein naar Utrecht al klaar. Ze omhelzen elkaar een beetje onhandig. Ben stapt in. John blijft nog een hele tijd staan zwaaien als de trein vertrekt. Dan stapt hij in de trein terug naar Delfzijl.

Hij moet eerst langs Ben zijn huis. Hij moet zijn tas nog ophalen. Als hij aanbelt vraagt Bens moeder of hij nog even blijft om wat te drinken. Een cola. Als moeder terugkomt uit de keuken zit John een beetje voor zich uit te staren. Als hij het glas aanpakt zegt hij, "Sorry."

"Ik zeg altijd dank je wel, als ik iets krijg."

John zucht een keer diep en zegt, "ja, bedankt. Maar ik bedoel eigenlijk sorry voor wat er is gebeurd."

"Als er iemand is die sorry moet zeggen, ben ik het wel. Ik had gisteravond niet zomaar de kamer binnen moeten lopen. En dan nog, wat was er nu eigenlijk aan de hand? Jij stond, in je blote bast, je onderbroek aan te trekken en Ben lag kennelijk op bed een beetje met zichzelf te spelen. Dat gebeurt wel vaker hoor, van Ben bedoel ik, gezien de vlekken die er meestal wel in zijn beddengoed zitten. Dat geeft toch niks? Jullie zijn jong. Eigenlijk maakte mijn man maar een losse opmerking naar aanleiding van wat ik had gezien. We zochten er niks achter, het was meer een grapje. Maar door hoe jullie reageerden was het wel duidelijk dat jullie wel wat voor elkaar voelen."

"Dat is nu juist het moeilijke, ik weet nog niet zo precies wat ik voel en Ben ook niet, denk ik. Ben ging best vaak met meisjes uit maar nu niet meer. Ik heb nog nooit naar meisjes gekeken. We hebben het met ons vriendenclubje zo leuk. En vorige week heb ik, zoals uw man het noemde, wel en beetje gerommeld met andere jongens. Ik heb het Ben verteld maar ik weet niet of hij dat nu wel zo leuk vond."

"Jongen maak je daar toch geen zorgen over. Jullie zijn zestien. Je bent niet meteen elkaars eigendom als je wat voor elkaar voelt. Zoeken jullie nu eerst maar eens rustig uit wat jullie voelen en voor wie. Mijn man en ik hebben ook eerst andere vriendjes en vriendinnetjes gehad voor wij aan elkaar zijn blijven hangen. Dat is heel normaal.

"Tjabes vader heeft net verteld dat hij met zijn eerste vriendinnetje is getrouwd."

"Geloof mij nou maar, dat is echt een uitzondering."

"Ik ben blij dat u het zo opvat. Maar wilt u er verder echt tegen niemand iets over zeggen? Als ik het allemaal zeker weet wil ik het mijn ouders graag zelf vertellen."

"Van ons zal niemand iets horen."

"Dan ga ik maar."

"Vergeet je tas niet, die kwam je toch halen?"

"Dat is waar ook, was ik bijna zonder naar huis gegaan."

"Ik heb hem al in de gang klaargezet. Je moet maar tegen je moeder zeggen dat je je handdoek per ongeluk hier hebt laten liggen. Die heb ik in de was gegooid, die kon wel een wasbeurt gebruiken. En het was duidelijk dat je je er niet mee had afgedroogd", zegt ze lachend.

John schiet in de lach en geeft haar drie dikke zoenen.

"Maar ik stel het wel op prijs dat jullie die handdoek hebben gebruikt", voegt moeder eraan toe: `Het is niet zo erg als jullie een beetje knoeien maar de matras hoeft ook niet doornat te worden."

"We zullen er de volgende keren ook rekening mee houden", zegt John en vertrekt. Hij kijkt nog wel tien keer om, om te zwaaien en verdwijnt dan om de hoek.

Als hij bijna weer thuis is komt hij Marnix tegen.

"Dat is ook toevallig, ik was net naar jou op weg. Is er iets, je ziet eruit alsof je je laatste oortje versnoept hebt."

"Weet je, ik zou eigenlijk het grootste deel van deze week samen met Ben van alles en nog wat gaan doen maar die is plotseling vertrokken voor een weekje bij zijn opa en oma. En nu weet ik niet zo goed wat ik moet doen."

"Ik zat me eigenlijk ook een beetje te vervelen. Daarom ging ik even kijken of jij thuis was."

"Nou, ik ben bijna thuis. Kom maar mee.

Ze gaan naar binnen. John steekt zijn hoofd om de hoek van de woonkamer en zegt tegen zijn moeder, "ik ben er weer hoor."

"Was het leuk?"

"Ja, gezellig maar Marnix is er, we gaan naar boven hoor."

Hij is blij dat hij nu even geen vragen hoeft te beantwoorden. Ze zetten de pc aan en spelen zoals gebruikelijk een paar spelletjes. Het is al een eind in de middag als Johns moeder naar boven roept, "Hebben jullie geen honger?"

"Ja, we hebben wel trek in wat lekkers, we komen eraan."

"Waarom kom je vannacht niet bij mij slapen", vraagt Marnix, "ik heb thuis al geregeld dat het mag."

Dat lijkt John wel wat. Hij was al bang dat hij de hele avond beneden zou moeten zitten en dat er van hem verwacht werd van alles te vertellen over de laatste dagen. Liever nu toch maar even niet.

Na het eten stopt John een paar dingen erbij in de tas die hij nog niet eens had uitgepakt en gaat direct naar Marnix.

Daar drinken ze eerst wat in de huiskamer en dan gaan ze naar Marnix zijn kamer. Zoals heel vaak spelen ze daar ook een spel op de pc. Af en toe haalt Marnix wat te drinken. Het is al dik na enen als het spel is aangekomen op een punt waar ze het makkelijk kunnen onderbreken. Ze kunnen morgen wel uitslapen maar toch besluiten ze maar naar bed te gaan. Marnix kleedt zich, op zijn onderbroek na, uit.

"Dat is het voordeel als iedereen al naar bed is, dan komt er tenminste geen commentaar als je in de onderbroek door het huis loopt."

"Dat is bij ons nooit een probleem. Mijn vader en mijn broer lopen zo vaak in hun onderbroek. Alleen mijn moeder niet en mijn zusje begint inmiddels ook een beetje preuts te worden."

"Mijn vader doet het soms wel", zegt Marnix, "maar als ik het doe krijg ik meestal commentaar van mijn moeder."

Hij gaat naar de badkamer om zijn tanden te poetsen.

Als hij even later terugkomt zegt hij, "jij bent aan de beurt. Dat is ook wel een voordeel als je zo laat naar bed kunt gaan, je hoeft niet te wachten tot de badkamer vrij is."

John trekt zijn bovenkleren uit en gaat ook naar de badkamer.

Als hij even later terugkomt ziet hij dat Marnix het onderschuifbed al pal naast zijn eigen bed heeft gezet. Wat is die van plan? Normaal zet hij die bedden een aardig stukje uit elkaar. Hij ziet ook dat Marnix in zijn blootje over zijn bureau gebogen staat. John gaat naast hem staan. Marnix heeft zijn onderbroek over de bureaulamp, die nu recht naar boven schijnt, gelegd. Hij ziet ook de lekkere stijve van Marnix, een beetje dikker dan die van hem, die een stukje boven het bureaublad zweeft.

"Moet je kijken, wat lekker", zegt Marnix, terwijl John zijn T-shirt uittrekt, "ik heb vandaag weer aardig mijn best gedaan."

John ziet dat de voorkant van Marnix zijn onderbroek onder de gele vlekken zit. Die worden doordat het licht er doorheen schijnt nog een stuk beter zichtbaar.

"Zegt je moeder er nooit wat van dat je onderbroeken er altijd zo uitzien?"

"Ik heb er nog nooit commentaar op gehad. Ze is er wel aan gewend, denk ik. Wat ik zo zie als ik mijn onderbroek in de was gooi, ben ik niet de enige hier in huis die een beetje nat wel lekker vind. De meeste onderbroeken die er dan al liggen zien er meestal wel ongeveer zo uit als die van mij."

"Ik weet niet of dat wel zou durven. Als mijn moeder er wat van zou zeggen zou ik me doodschamen. Ze is dan wel niet zo lastig als Ray zijn moeder, maar toch."

"Nou, mijn moeder is zeker niet zo moeilijk als die van Ray, dan zou ze hier iedereen elke dag op zijn kop moeten geven, denk ik. Kijk", zegt Marnix, "hier begint het altijd", en hij wijst een grote gele vlek aan, precies in het midden.

"Daar zit het puntje van mijn lul altijd als ik 's morgens voor de eerste keer een beetje pis in mijn onderbroek laat lopen. Dat is zo'n lekker gevoel. Als het dan een beetje doorgetrokken is doe ik het nog een keer, als mijn lul een beetje is gegroeid. En dan loopt er zo lekker ook een beetje over mijn ballen en zit mijn zak de eerste tijd ook in het nat. Zolang het nat is wordt mijn lul niet meer helemaal slap. En als het is opgedroogd begin ik gewoon weer opnieuw. Ik krijg ook heel vaak een stijve en dan doe ik het ook. Dan zit er een natte plek bovenaan, net onder het elastiek. Kijk maar", en hij verschuift de onderbroek over de lamp, zodat de bovenkant wordt doorgelicht.

"Die natte plekken daar worden nooit zo groot als die meer naar onderen, want het loopt voor het grootste deel lang mijn buik naar beneden. Dan loopt het in mijn lulhaar en gaat het soms, als het genoeg was, tot in mijn lies, meestal maar aan één kant. Maar vandaag heb ik extra mijn best gedaan, kijk maar, het zit aan allebei de kanten naast de plek waar mijn ballen zitten."

En hij verschuift de onderbroek weer over de lamp om het resultaat goed te laten zien.

"Loopt het dan nooit langs je benen?"

"Soms wel een beetje, als ik te ver ben gegaan. Dat heb ik vandaag maar één keer gehad. Dat gebeurde vanmiddag, toen ik bij jou was. Kijk maar", en hij verschuift zijn onderbroek zo dat het randje in zicht komt waar zijn ballen en zijn benen bij elkaar komen. Zelfs het dubbele naadje van de zoom is helemaal geel, aan allebei de kanten.

"Heb je het niet gemerkt dat ik het deed?"

"Nee maar in zo'n donkere jeans zie je het misschien niet zo goed."

"Klopt. Als ik zo'n licht blauwe jeans aan heb doe ik het wel een stuk voorzichtiger, want daar zie je alles gelijk in. Toen ik klein was interesseerde het me niet of anderen konden zien dat er iets mis was gegaan. Maar nu zou ik me daar wel voor schamen, dus moet ik het zo voorzichtig mogelijk doen. Doe jij zoiets nooit?"

"Nee, ik geloof niet dat je in mijn onderbroek heel vaak kunt zien dat ik hem aan heb gehad."

"Deze heb ik echt al....", hij wil bijna zeggen: `drie dagen aan gehad' maar dan moet hij zijn afspraak met Tjabe verklappen en dat doet hij toch maar niet. Misschien wil Marnix dan zaterdag ook komen en hij heeft zich juist zo verheugd op een nacht met Tjabe alleen. Hij zegt dus: .... de hele dag aan gehad. Kijk maar of je er iets in kunt vinden."

John trekt zijn onderbroek uit. Zijn stijve springt meteen tegen zijn buik aan.

Marnix legt John zijn onderbroek over de lamp en zoekt en zoekt maar vindt geen enkel bewijs dat John zijn lul er ook maar iets in heeft achtergelaten.

"Hoe krijg je dat voor elkaar? Er komt toch altijd wel iets in je onderbroek terecht als naar de wc bent geweest?"

"Ik knijpt altijd alles eruit als ik uitgepist ben en dan haal ik mijn vinger erlangs om hem droog te maken."

"En wat doe je dan met die natte vinger?"

"Die lik ik af."

O, dat heb ik nog nooit gedaan. Is dat lekker?"

"Vind ik wel, het smaakt meestal een beetje zoutig en als je heel veel hebt gedronken soms ook naar niks."

"Moet ik dan ook maar eens proberen. Maar ik ruik altijd 's avonds wel aan mijn onderbroek als ik hem heb uitgetrokken, dat vind ik nou zo lekker."

Hij steekt zijn neus erin op de plek waar het meeste geel zit en ademt diep in. Zijn stijve veert meteen nog een stukje verder op.

"Moet je ruiken", en hij duwt zijn onderbroek onder John zijn neus.

"Ja, lekker, dat doe ik ook wel eens hoor, alleen bij mij ruikt hij anders, niet naar opgedroogde pis maar meer naar mijzelf in het algemeen.

"Maar als jij elke keer een beetje tegen je buik pist en het loopt door je lulhaar, ga je dat dan niet heel erg ruiken?"

"Tja, dat weet ik niet. Ik kan mijn neus nu eenmaal niet in mijn lulhaar steken. Maar ik douche elke dag hoor, dus heel erg kan het volgens mij niet worden.

"Nou, dan doe ik dat toch" en hij pakt Marnix' stijve beet en trekt hem zo ver naar voren dat hij neus in het schaamhaar kan stoppen en hij snuift de lucht diep op.

"Ja, dat ruik je wel goed. Een beetje sterker dan je onderbroek zelfs, maar wel lekker."

Het liefst zou hij die lekkere lul van Marnix nu gelijk gaan pijpen. Die stijve ziet er bijna net zo uit als de zijne, net zo lang, op dezelfde manier een beetje gebogen, alleen een heel klein beetje dikker. Dan zou hij bijna kunnen ervaren hoe het voor iemand anders moet zijn om hem te pijpen. Maar hij ziet er toch maar van af, dat waagt hij niet. Je weet nooit hoe Marnix daarop zou reageren.

Hij haalt wel zijn neus nog een keer diep op. Marnix woelt met zijn vingers door zijn eigen lulhaar en ruikt eraan.

"Ja zelfs via mijn vingers komt het wel over. Dat had ik nog nooit geprobeerd. Je ziet maar, samen kom je altijd tot meer."

Ze hebben nu allebei een super stijve, die je gewoon ziet trillen van geilheid. Ze kijken even naar elkaar en dan vouwt Marnix zijn hand om John zijn ballen, zijn pols drukt hij dicht tegen Johns stijve lul aan.

"O", zegt John, "zoiets was je van plan. Heb je daarom de bedden tegen elkaar aan gezet?"

"Ja, als jij dat wat vindt tenminste."

"Ik ben er echt niet tegen", en hij pakt Marnix' stijve even goed stevig beet.

"Zal ik mijn slaapzak dan maar even op bed leggen", zegt John en hij voegt de daad bij het woord. Heel pesterig legt hij de rits aan de buitenkant van zijn bed. Terwijl hij zijn onderbroek in zijn tas stopt, daar moet natuurlijk niet iets mee gebeuren, draait Marnix de slaapzak gauw om, zodat de rits in het midden komt te liggen.

Marnix ligt al in bed, helemaal op het randje, vlak tegen het bed van John aan, als John de slaapzak openritst en erin kruipt.

"Heb je je hier al de hele dag op zitten verheugen," vraagt John.

"Sinds ik wist dat je zou komen slapen heb ik met een stijve rondgelopen."

"Schatte je dan wel in dat ik het leuk zou vinden? Ik had je per slot van rekening ook een blauw oog kunnen slaan voor zo'n onzedelijk voorstel."

"Ik heb je al eens een keer afgetrokken, bij Tjabe. Alleen wist je toen waarschijnlijk niet dat ik het deed. Dat is het leuke, sinds Ray is begonnen gewoon over alles en iedereen heen te spuiten als hij klaarkwam. Als we sindsdien een beetje aan het stoeien zijn weet je niet altijd precies wat je van wie in je hand hebt. Maar ik weet heel zeker dat ik laatst een keer jouw stijve beet had, al wist jij dan misschien niet dat ik eraan zat. En ik weet ook heel zeker dat ik net zo lang door heb getrokken tot je klaar was gekomen. Dus vond ik dat ik het risico wel kon nemen. Alleen, bij mij zit er altijd zaad aan mijn hand als ik ben klaargekomen maar jij spoot alles zo ver weg dat er niets aan mijn hand zat.

"Ik dacht eigenlijk dat het Tjabe was. Maar hoe dan ook, het was lekker. Heb je dat bij de anderen ook al wel eens gedaan?"

"Ik heb het wel geprobeerd bij de heer en mevrouw van Dam maar dat is niet echt gelukt. Ik heb ze allebei wel even beet gehad. Raar gevoel trouwens, in elke hand precies dezelfde stijve. Maar die zijn altijd zo met elkaar bezig dat je er letterlijk bijna niet tussen komt. En bij Tjabe had ik het ook wel willen proberen maar dat durfde ik toch niet zo goed."

"Hoezo."

"Ik was bang dat hij het misschien niet zo leuk vond."

"O, en als ik het niet zo leuk had gevonden was dat niet zo erg."

"Zo bedoel ik het niet. Als Tjabe er de pest over in gekregen had was het misschien voorbij geweest met de slaapfeestjes daar. Dat zou jij toch ook niet leuk hebben gevonden?"

"Daar heb je gelijk in."

Dan voelt John, die ook op het randje van zijn bed is gaan liggen dat de slaapzak een beetje begint te verschuiven, door de hand van Marnix. Een seconde later voelt hij Marnix' hand op zijn borst. John schuift zijn hand onder het dekbed van Marnix. Hij stuit meteen op diens stijve en pakt hem beet. Dan laat Marnix zijn hand zakken en pakt Johns eikel beet. Heel voorzichtig verkennen ze elkaar. Zo intiem zijn ze nog nooit met z'n tweeën geweest. John zou het liefst nu tussen Marnix zijn benen kruipen en hem een behandeling geven, zoals Tommie vorig weekend bij hem deed. Maar dat durft hij nog steeds niet. Ze zijn zo zeker een half uur bezig want ze doen het heel voorzichtig en stoppen af en toe even. Ze willen allebei dat het zo lang mogelijk duurt. Eigenlijk vinden ze het allebei wel spannend, zo een beetje stiekem onder het dek. Maar dan voelen ze ineens allebei de lul in hun vingers nog stijver worden en hebben ze allebei door dat het nu moet gebeuren en dus trekken ze door. Ze komen tegelijk, in het donker, onder het dekbed en in de slaapzak. Het gevoel is heel intens maar ze proberen zo weinig mogelijk te steunen en te zuchten, om de anderen in huis niet wakker te maken. John voelt het zaad van Marnix aan zijn vingers en gaat nog eens extra door de klodders die er bij het puntje van Marnix zijn stijve liggen. Dan pakt hij de eikel weer beet en draait er voorzichtig aan.

"Stop", zegt Marnix, zo zachtjes mogelijk maar toch wel heel indringend, "als je doorgaat begin ik te pissen."

Dat zou John helemaal niet erg vinden maar hij snapt wel dat Marnix zijn bed niet nat wil maken en dus stopt hij direct."

John trekt zijn arm terug en stopt zijn vingers in zijn mond. Marnix' zaad smaakt helemaal niet slecht.

"Ho", roept Marnix, eigenlijk een beetje te hard, "nu je hand weg is komt alles aan mijn dekbed." En hij slaat het dekbed meteen terug.

"Nou", zegt John, "ik geloof dat het meeste wel aan mijn hand zat."

"En smeer je dat nu aan je slaapzak?"

"Nee."

"Waar dan?"

`In mijn mond, ik heb mijn vingers net afgelikt."

"Echt?"

"Ja, echt."

"Dat is toch smerig?"

"Nee hoor, dat is best lekker. Heb je je eigen zaad nog nooit geproefd?"

"Nee."

Marnix maakt meer licht en kijkt naar zijn buik. Er ligt nog wel wat zaad maar lang niet zo veel als anders en zeker niet zo veel als hij uit zijn lul voelde komen, wat een stuk meer was dan normaal. De rest moet John dus inderdaad in zijn mond hebben. Die doet zijn mond open en laat zien wat er op zijn tong zit. Pas dan slikt hij het door. Marnix kijkt een beetje vies maar laat zich toch niet kennen. Hij schept een kloddertje van zijn buik en steekt die in zijn mond. Hij proeft heel voorzichtig.

"Nou, valt mee voor iets wat uit je lul komt. Smaakt eigenlijk helemaal niet zo gek."

Zijn stijve, die al een beetje was afgezakt komt er zelfs weer helemaal van tot leven.

"Zei ik toch al. Volgens mij vindt je het echt wel lekker want je stijve is al weer helemaal terug."

"Die van jou is trouwens helemaal niet weggeweest."

Marnix' hand zit nog steeds om John zijn lul.

"Maar het rare is dat ik bij jou helemaal niets voel. Ja, je lul, maar geen zaad, terwijl ik het er toch echt uit voelde spuiten. Dat is trouwens best een lekker gevoel als je het zaad door iemand anders' lul voelt gaan."

"Ja, het is er echt uitgespoten en niet zo misselijk ook, volgens mij, want ik vond het echt vreselijk geil."

Hij slaat zijn slaapzak terug. Ze zien dat Marnix' hand helemaal droog is gebleven maar de slaapzak niet echt. John heeft tot net voorbij zijn tepeltjes gespoten en daar zit een heel grote natte plek zijn slaapzak en op zijn borst. En tussen zijn naveltje en zijn tepels zit een dik nat spoor, dat inmiddels grotendeel door de slaapzak is geabsorbeerd.

"Zo", zegt Marnix, "het lijkt wel of je hebt gepist in plaats van dat je bent klaargekomen. Die slaapzak kan echt wel in de was."

"Het is echt zaad hoor", John haalt zijn vingers over zijn borst en likt ze af. Marnix wil zich niet laten kennen en stopt zijn wijsvinger in John zijn navel, die vol staat, en stopt die vinger in zijn mond.

"Dat van jou is, geloof ik, lekkerder dan van mij."

Marnix pakt zijn onderbroek op, die bij het hoofdeind van zijn bed op de grond ligt en veegt zijn buik schoon. Dan maakt hij John er zo goed mogelijk mee droog. Die onderbroek is nu behoorlijk nat geworden.

"Die slaapzak krijgen we zo natuurlijk niet droog" zegt Marnix.

"Nee, dan moet ik maar in een natte slaapzak."

"Je vindt het bij Tjabe toch ook niet erg als iedereen in bed heeft gepist."

"Dat is toch anders, dan zijn we met z'n allen en dan is het ook heel erg nat en nu eigenlijk naar verhouding maar een klein beetje, dat lijkt me niet zo lekker, zegt John. Hij hoopt eigenlijk dat Marnix zegt dat hij wel bij hem in bed kan komen maar dat durft hij toch niet te vragen.

"Tja, als je dat niet zo lekker vindt, mijn bed is droog gebleven, ik ben een beetje netter klaargekomen dan jij. Ik wist natuurlijk niet dat je zo vreselijk klaar zou komen, anders had ik me misschien wel een beetje ingehouden. Als je het niet erg vindt mag je ook wel bij mij komen liggen."

`Beet', denkt John maar hij zegt, "als jij het niet erg vindt zou dat wel prettig zijn."

Marnix schuift en stukje op en John kruipt bij hem in bed. Het is even passen en meten maar dan liggen ze lekker. Voor Marnix is het een beetje onwennig. John heeft de laatste tijd al zo vaak met anderen in bed gelegen dat hij het heel prettig is gaan vinden.

"Zou je moeder niks zeggen van alle vlekken in je slaapzak. Ik denk dat mijn moeder daar wel wat van zou zeggen."

"Ik denk van niet. Thuis vergeet ik ook wel eens om het dekbed terug te slaan als ik op het punt sta om klaar te komen. Er zitten best vaak vlekken in maar ze heeft er nog nooit wat van gezegd. Maar ze vallen natuurlijk ook niet zo erg op, meestal worden het alleen maar harde plekken in de stof. Eén keer was ik wel bang ze het zou zien want toen sliep ik onder een donkerblauw dekbed. Dus toen was het wel heel duidelijk. Maar gelukkig zat er ook nog een beetje wittig patroon in dus het had er ook bij kunnen horen."

Ze vallen lekker tegen elkaar in slaap en worden pas de volgende ochtend wakker als er al rumoer op de gang is. De andere gezinsleden lopen heen en weer tussen hun kamers en de badkamer

4.woensdag

Dan realiseren ze zich dat ze het risico lopen om samen in bed te worden betrapt. Normaal komt er niemand zomaar de kamer van een ander binnen maar je zult net zien dat het nu wel gebeurt. John pakt nog even de stijve lul van Marnix beet en schuift dan naar het andere bed.

"Het is nu wel weer helemaal droog hier", zegt John.

Ze gaan, net als gisteravond allebei weer op het randje van hun bed liggen en ze beginnen weer bij elkaar te trekken. Voor alle zekerheid wel weer onder het dekbed en de slaapzak.

Dan zegt Marnix, "ik moet eigenlijk wel vreselijk nodig pissen."

"Ik zou ook wel kunnen", zegt John, "maar het is nog niet heel erg nodig."

"Normaal doe ik het in de wasbak", zegt Marnix, "maar dat lukt nu natuurlijk voor geen meter."

"Mij lukt dat helemaal nooit als ik 's morgens uit bed kom", zegt John.

"Hoe doe je dat dan?"

Dan ga ik eerst even wat eten. Het ontbijt staat altijd al klaar. Dan trek ik mijn pyjama, die ik 's nachts nooit draag, aan en dan doe ik het elastiek van de broek over mijn stijve, zodat die goed op zijn plaats blijft zitten. Dan het jasje eroverheen en niemand die er iets van ziet. Dan zakt mijn stijve vanzelf wel een keer af en dan kan ik gaan pissen. Maar nu heb ik geen pyjama bij me, dus dat werkt niet."

"Als ik goed in de kast zoek kom ik misschien nog wel een pyjama tegen maar als we dan eerst gaan ontbijten heb ik al lang in mijn broek gezeken. Hoe laat is het eigenlijk?"

"Kwart over acht."

`O, dan is er nog hoop, dan is iedereen zo de deur uit. Dan kan ik in de douche pissen."

"Dat is voor mij ook wel een goeie oplossing", zegt John. En omdat hij bang is dat Marnix in zijn eentje gaat douchen zegt hij erbij, "het begint bij nu toch ook wel een beetje erger te worden. Het moet echt niet zo erg lang meer duren."

"Als iedereen weg is kunnen we toch samen onder de douche?"

"Wat mij betreft wel."

"Over vijf minuten is iedereen echt weg. Hou je het nog zo lang?"

"Ik doe mijn best. Ik trek vast een onderbroek aan."

John haalt een schone onderbroek uit zijn tas en trekt hem vast aan. Die van gisteren en de dagen ervoor moet natuurlijk wel zo schoon mogelijk blijven.

"Dat doe ik ook", zegt Marnix en hij trekt voor alle zekerheid die van gisteren aan, die nog wel een beetje vochtig is van al het zaad van gisteravond. Zijn schone onderbroek maakt hij toch liever met kleine beetjes nat dan dat hij hem in een keer vol plast omdat hij het niet meer op kan houden. Hij haalt wel vast een schone onderbroek uit de kast, om zo mee te nemen naar de badkamer.

Marnix begint door de kamer te ijsberen. Hij kan echt niet meer stil blijven staan of zitten, zo nodig moet hij.

John doet het hem na. Hij moet nog wel niet zo nodig dat hij niet meer stil kan staan maar het is beter als Marnix dat wel denkt. Dan heeft hij in ieder geval een smoes om gelijk bij Marnix onder de douche te springen. Gewoon, voor als Marnix dat misschien liever toch niet zou willen, hoewel hij zich dat eigenlijk na gisteravond niet zo goed meer kan voorstellen.

"Nu moeten ze wel opschieten", zegt Marnix, "ik hou het nu echt bijna niet meer."

Na nog een rondje door kamer slaakt hij een diepe zucht en roept, "ik hou het echt niet meer."

Op hetzelfde ogenblik ziet John een grote natte plek ontstaan in Marnix' onderbroek, in het midden, onder het elastiek, dat vlak boven zijn eikel zit.

Dan slaat er een deur.

"Goddank, ze zijn weg", zegt Marnix, "net op tijd. Nog even en ik laat alles lopen."

Hij rent de deur uit, naar de badkamer. John er meteen achteraan. Marnix trekt snel zijn onderbroek uit en stapt onder de douche. John doet hetzelfde. Hij hoort dat Marnix al staat te pissen, het klatert in de douchebak. Gelukkig staat Marnix met zijn gezicht naar de deur, zodat John goed kan zien wat er gebeurt.

Je pist verder dan je spuit. Met je zaad haal je het niet boven je tepels", zegt John terwijl hij ook de douche in stapt en gelijk begint te plassen.

"Jij spuit trouwens verder dan je pist."

En dat klopt precies. Marnix' zaad komt meestal niet verder dan z'n navel maar door de stand van zijn stijve piemel plast hij tot bijna in zijn nek. Die plek haalt John wel als hij klaarkomt maar niet als hij pist met een stijve. Door de stand van zijn lul komt hij niet verder dan midden op zijn maag.

Ze bekijken elkaar nog even goed en dan schuiven ze een stukje naar elkaar toe en slaan ze hun armen om elkaar heen. Ze pissen nog even door tussen hun lichamen in. Als ze allebei uitgepist zijn laten ze elkaar weer los. Ze druipen nog een beetje na. Als ze naar beneden kijken zien ze dat ze in een heel grote gele plas staan, die langzaam wegloopt, het putje in.

"Man, ik moest zo nodig als nog nooit tevoren", zegt Marnix.

"Dat was duidelijk, je begon al in je onderbroek te pissen. Wel een geil gezicht hoor."

John pakt Marnix' stijve beet en begint te trekken.

"Ja", zegt Marnix, "ik heb wel het gevoel dat ik nog wat kwijt moet." Hij begint John ook af te trekken. Hij trekt John zijn stijve zo ver mogelijk naar zich toe, al lukt dat dan natuurlijk maar een klein stukje. Na een paar minuten spuit John zijn hele lading in Marnix zijn richting. De eerste straal komt tegen zijn kin, de volgende steeds een beetje lager.

"Jezus man, wat kan jij spuiten."

Op hetzelfde moment komt Marnix ook. Er komen heel wat dikke klodders uit. John schuift gelijk een beetje dichterbij, zodat die allemaal op zijn buik terecht komen. Ze laten elkaar weer los en kijken even goed naar wat ze hebben gepresteerd, eerst bij elkaar en dan in de grote spiegel tegenover de douche. Ze wrijven allebei het zaad van de ander uit over hun lichaam dus die stijve lullen zakken nog niet zo erg af.

"Is dat niet lastig als je zo ver spuit?"

"Meestal trek ik me af in mijn onderbroek, dan heb ik er niet zo'n last van maar soms gaat het wel mis. Nou jammer dan."

"Ik doe mijn onderbroek, als ik in bed trek, altijd onder mijn ballen door en dan kom ik klaar op mijn buik. Dan hijs ik mijn onderbroek weer op en zit alles er ook in, dus uiteindelijk is het resultaat dan meestal wel hetzelfde als bij jou."

Nu douchen ze echt samen. Ze zepen elkaar lekker in. Die stijve piemels gaan dus echt niet over, maar dat geeft niet. Na een poosje spoelen ze zich af. Marnix pakt zijn badlaken en begint zich af te drogen. John staat een beetje beteuterd te kijken. Hij is vergeten zijn handdoek uit zijn tas te halen.

"Geeft niks hoor", zegt Marnix en hij begint John ook met zijn handdoek af te drogen, "deze is groot genoeg voor ons tweeën."

Ze lopen in hun nakie naar Marnix' kamer, iedereen is toch weg, dus de onderbroek die ze uit voorzorg hebben meegenomen hoeven ze niet aan. Als ze er bijna zijn gaat beneden de keukendeur open en roept Marnix' moeder, "er staat ontbijt klaar jongens."

Ze vluchten Marnix' kamer in.

"We komen eraan", roept Marnix als ze al in zijn kamer zijn maar de deur nog net open is. Hij doet de deur dicht en zegt tegen John, "verdomme, mijn moeder was dus nog niet weg. Nou, dat ging nog maar net goed. Ik hoop dat ze niet door heeft dat we samen hebben gedoucht."

Terwijl Marnix in zijn schone onderbroek stapt rommelt John even in zijn tas en wisselt de schone onderbroek stiekem om voor het exemplaar dat hij de hele week al draagt. Gelukkig, Marnix heeft het niet door. Ze kleden zich verder aan en gaan naar beneden. Moeder heeft kennelijk niets gemerkt want ze zegt alleen maar, "ik begin wat later vandaag."

Ze laten zich het ontbijt goed smaken. En dan gaat John naar huis.

5.donderdag

"Was het gezellig", vraagt John moeder als hij weer thuis is.

"Ja hoor, zoals altijd."

"Je kijkt er in ieder geval wel weer een beetje vrolijker bij dan gisteren. Wat ga je doen vandaag?"

"Weet ik nog niet. Ik denk in ieder geval een stukje hardlopen, al is dat natuurlijk niet zo leuk als je alleen bent."

"Dan vraag je toch iemand mee."

Wie dan? Ben is er niet, die komt pas woensdag weer terug en de rest vindt er niets aan.

"Dan had je gisteren daarom zeker een gezicht als een oorwurm."

"Ik mis hem wel."

"Weet je wat je doet? Je vraagt gewoon of er vannacht iemand hier komt slapen. Anders zit ik weer een hele avond tegen zo'n chagrijnig gezicht aan te kijken. Morgen komt Tommie en overmorgen ben je ook al onder de pannen, heb ik begrepen."

"Ik zie wel."

Hij heeft het nog niet gezegd of zijn telefoon gaat. Het is Ray. Die doet heel opgewonden, "ben je thuis ik moet je echt wat vertellen!"

"Ja, ik ben thuis maar als je het nog even uit kunt stellen heb ik een beter plan. Waarom kom je vannacht niet hier slapen?"

"Okay. Ik kom gelijk naar je toe, dan gaan we vanmiddag samen wat leuks doen en dan blijf ik vannacht bij je slapen."

"Moet je dat niet eerst aan je moeder vragen? Die heeft nogal eens bezwaren als jij zo'n plannetje hebt."

"Niet meer, daar wil ik je juist van alles over vertellen."

"Moet jij het dan niet aan je moeder vragen?"

"Nee, die had net voorgesteld dat ik maar iemand moest vragen om te blijven slapen. Ik schijn momenteel nogal chagrijnig te zijn."

"Dat gaat vanzelf wel over als ik je alles heb verteld."

"Ik ben benieuwd. Zie je zo. Misschien kunnen we wel naar de stad en naar de bios, komen we vanavond pas terug. Dan heeft niemand hier last van me. Tot zo!"

"Zo erg is het nou ook weer niet", zegt moeder, "je hoeft voor mij niet te vluchten. Heb je trouwens de geldpest?"

"Ik heb nog wel wat. En na de vakantie zoek ik wel een baantje om de financiële situatie weer bij te spijkeren."

Een half uur later staat Ray voor de deur. Ze gaan de twee trappen op naar Johns kamer. Ze overleggen wat ze gaan doen. Johns voorstel valt in goede aarde. Over twintig minuten gaat de trein naar de Groningen, dus dat komt goed uit.

Ze gaan weer naar beneden en vertellen wat ze van plan zijn.

"Hoe laat zijn jullie terug?"

"Om een uur of negen ofzo. Een beetje rondkijken, naar de bios, wat eten en dan zien we wel. Als het later wordt bel ik wel even."

"Dan zal ik morgen maar iets extra gezonds maken want dat eten van jullie zal wel weer uitdraaien op frites met een croquet."

"Zou zomaar kunnen. Tot vanavond."

En weg zijn ze. In de trein probeert John erachter te komen wat Ray nu eigenlijk wil vertellen. Maar hij vangt bot.

"Dat vertel ik alleen al we met z'n tweeën zijn en er niemand mee kan luisteren."

"Is het zo geheim?"

"Dat niet maar ik wil het wel ongestoord kunnen vertellen. Het is echt heel speciaal."

Ze amuseren zich prima, gaan naar een spannende film, eten zich klem aan frites en doen hun best zo veel mogelijk cola weg te stouwen. Tegen half tien zijn ze weer thuis. Ze vallen neer om even uit te buiken. John op zijn bed, Ray op de bank. Het valt John nu eigenlijk pas op dat het waarschijnlijk helemaal niet zo lekker ligt op dat bankje. Rays benen steken een stukje buiten het bankje uit. Dat moet bij Ben dus ook het geval zijn.

"Ik zal eens even zoeken naar een luchtbed, volgens mij hebben wij zo'n ding. Je bent eigenlijk veel te lang om op dat bankje te slapen."

John loopt zijn kamer uit en spit wat tussen de spullen in de berging er tegenover. Dat is het voordeel van een kamer op zolder. Na even komt hij terug met een luchtbed dat zichzelf opblaast. Na een paar minuten staat er een riant bed voor Ray klaar. Ray schuift het luchtbed tegen Johns bed aan.

"Wat ik je wil vertellen moet niet zo hard dat ze het beneden ook kunnen horen, daarom kom ik een beetje dichterbij."

John heeft er geen bezwaar tegen. Ze gaan beneden zeggen dat ze al naar bed gaan. Ze poetsen samen hun tanden bij de wasbak in Johns kamer. Zo hoeven ze niet op de anderen te wachten en de anderen niet op hen.

John kleedt zich uit en kruipt in bed. Ray twijfelt nog een beetje. Hij doet het heel langzaam maar uiteindelijk staat hij toch in zijn onderbroek en kruipt in bed. Hij weet, nu het zover is, toch niet zo goed hoe hij moet beginnen. Hij zegt niets en slaakt af en toe een diepe zucht.

"Zal ik het licht uit doen", vraagt John, "ik weet dat het dan makkelijker praat, blijkbaar is het niet zo eenvoudig, waar je het over wilt hebben."

"Nee, ik moet je eerst iets laten zien, dan komt de rest wel. Hij staat op, schuift zijn luchtbed een stukje weg gaat bij het hoofdeind van Johns bed staan.

"Zie je niets bijzonders?"

"Nee."

"Ja, dat is nou ook weer zoiets vervelends, als je zo'n vreselijk lang ding hebt. Kijk eens goed hier", en hij draait zijn rechter zijkant in Johns richting. John bekijkt Ray eens extra goed en dan valt zijn oog erop. De rechter kant van Rays onderbroek zit onder de gele vlekken.

"Zo, daar krijg je vast problemen mee met je moeder."

"Niet meer, daar gaat het nu juist over."

Hij valt op zijn rug neer op het luchtbed, gooit zijn benen achterover in de lucht, zodat John goed zicht heeft op zijn kruis.

"Jemig je hebt, geloof ik, wel een beetje in je broek gepist."

"Eindelijk hoef ik niet meer zo op te letten."

Ray staat weer op en zegt, "kijk maar."

Na een paar seconden ziet John een straaltje uit Rays onderbroek lopen. Het druppelt op de grond.

"Maak je maar geen zorgen hoor, ik maak het zo meteen ook zelf weer droog. Ik wil je alleen even laten dat er iets heel erg veranderd is bij ons thuis. Alleen het vervelende van zo'n lange piemel is dat het mij nooit zal lukken om mijn onderbroek op dezelfde manier met gele vlekken te versieren als Marnix altijd doet. Mijn slappe zit altijd tussen mijn benen, onder mijn ballen, dus zie je het niet zo goed als ik een beetje plas. En als hij hard is komt hij meteen boven mijn onderbroek uit maar dan zou het meteen ook in mijn jeans zitten, dus dat doe ik niet. Het komt alleen maar in mijn onderbroek als ik hem helemaal opzij doe, maar dan komt alles aan de zijkant, waar je het eigenlijk helemaal niet zoekt."

Ray heeft inmiddels een goeie stijve gekregen, die recht omhoog staat, en inderdaad, zijn eikel steekt, met nog een stukje van zijn lul, helemaal boven zijn onderbroek uit. Als John nog geen stijve had gehad zou die nu wel zijn begonnen. Ray trekt zijn onderbroek uit en veegt het kleine plasje, dat hij zojuist op het laminaat heeft laten lopen, ermee op.

Hij kruipt op het luchtbed, dat hij eerst weer tegen Johns bed aan heeft geschoven, en zegt, "ik wil je graag alles vertellen over wat er de laatste dagen is gebeurd bij ons thuis. Ik moet het gewoon even kwijt."

"Zal ik nu het licht uitdoen?"

"Ja, dat is goed."

"Waarom kom je niet bij me liggen, dan versta ik het ook als je fluistert."

"Vind je dat goed?"

"Anders zou ik het toch niet vragen."

John trekt zijn onderbroek uit en stopt die zorgvuldig onder zijn kussen. Hij had zijn onderbroek van die dag, en de vorige dagen, nog aan, waar hij zuinig op moet zijn. Als Ray nog zo'n trucje uit zou halen moet die onderbroek in ieder geval buiten schot blijven. Hij schuift een beetje op. Ray gaat naast hem liggen.

"O, lekker, je bent nu ook helemaal bloot."

"Ik ga toch zeker niet mijn onderbroek aanhouden als jij wel helemaal naakt bent?"

Ze schuiven even een beetje heen en weer tot ze allebei echt lekker makkelijk liggen. John op zijn rug, Ray op zijn zij tegen hem aan. John voelt Ray zijn stijve op zijn buik. Het liefst zou hij die meteen vastpakken maar hij heeft het idee dat hij beter nog even kan wachten tot Ray zijn verhaal heeft gedaan.

"Het begon dinsdag. Ik had mijn kleren van maandag in de was gegooid en toen kwam mijn moeder weer eens naar mijn kamer voor een preek. `Hoe vaak moet ik je nu nog zeggen Raymond, dat je je plassertje droog moet maken met een wc papiertje als je geplast hebt. Er zit weer een vlek in je onderbroek. Als er iets met je gebeurt en je moet naar het ziekenhuis, dan sta je daar voor schut'.

`Lig voor schut. Als ik naar het ziekenhuis word gebracht, als ik een ongeluk heb gehad, dan lig ik daar'.

`Ja, maak er maar grapjes over'.

`Ik maak geen grapje. En denk je nou echt dat iemand zich dan druk zou maken over een minuscuul geel vlekje in een onderbroek? En als ik bewusteloos ben en daardoor in mijn broek heb geplast ziet helemaal niemand het meer'.

Toen wist ze het even niet meer, geloof ik, maar ze had het ook niet echt begrepen, of misschien zelfs wel helemaal niet gehoord. Want toen ging ze verder.

`En je moet ook niet de hele dag met jezelf zitten spelen'.

`Hoe bedoel je?'

`Precies wat ik zeg. Denk je soms dat ik al die witte vlekken in je onderbroek, je hemd en je T-shirt niet heb ontdekt?'

`Nou, dan heb je wel heel goed gezocht want die zie je niet, die kun je alleen maar voelen'.

`Maar ze zitten er wel'.

`Ja, en dat is vervelend genoeg'.

`Doe het dan niet'.

`Daar kan ik niets aan doen, dat gaat vanzelf. Dat heeft die dokter een paar jaar geleden uitgelegd, dat is voorvocht'.

`Je bent pas zestien'.

`En dat had ik ook al toen ik veertien was, anders had die dokter dat toen toch niet uitgelegd?'

`Ik zeg het allemaal alleen maar voor je eigen bestwil'.

`Ik heb een beetje genoeg van mijn bestwil'.

Toen ging ze weer weg. Mijn onderbroek liet ze liggen. Ik heb die toen nog eens even heel goed bestudeerd en als je heel goed keek zat er een pieterig klein geel vlekje, dat je alleen aan de binnenkant van mijn onderbroek kon zien, op de plek waar bij een normaal mens zijn ballen zitten. Maar bij mij zit daar nu eenmaal het puntje van mijn eikel."

"Vind je het echt lastig dat je zo'n lange lul hebt?"

"Ik zou het een stuk prettiger vinden als ik net zoiets had als de rest uit onze club. Nou ja, behalve die van Tjabe dan misschien. Die heeft wel een heel kleintje."

"Nou, ik vind het nu in ieder geval niet erg dat je zo'n lange hebt. Hij ligt nu lekker mijn buik onder te druipen. Weet je dat ik altijd een beetje jaloers op je ben, omdat jij zo lekker nat wordt?"

"Voor even is het misschien wel fijn maar als je het altijd hebt, krijg je er alleen maar ruzie om met je moeder en het is ook niet altijd zo fijn om met een natte plek in je onderbroek rond te lopen. Elke keer als ik een stijve krijg begint hij te druipen."

"Dat is misschien soms wel lastig maar nu is het echt wel lekker. Jouw eikel zit precies tussen de mijne en mijn buik in. En het wordt steeds natter."

"Dat vind ik nu eigenlijk ook best lekker."

"Maar het meest spannende van mijn verhaal moet nog komen. Ik moet het echt kwijt. Ik ging mijn onderbroek weer in de wasmand stoppen en wat lag daar bovenop? De onderbroek van mijn vader. Die had mijn moeder er blijkbaar net in gegooid want toen ik mijn onderbroek er de eerste in stopte lag die er nog niet. Hij lag toevallig met de voorkant naar boven en geloof het of niet, dat was één heel grote gele vlek. Volgens mij kon het niet anders of hij had het gewoon in zijn broek gedaan. En als het niet helemaal was, dan was het in ieder geval wel heel erg nat geweest. Die mocht dus blijkbaar wel een vieze onderbroek hebben als hij in het ziekenhuis terecht zou komen. Ik werd echt kwaad. Ik nam die twee onderbroeken mee naar mijn kamer. Ik heb ze in een la gestopt. Die avond moest mijn moeder toch naar een repetitie van haar koor, dus dat wilde ik wel eens even met mijn vader bespreken."

"Ik ben wel heel benieuwd hoe het verder gaat maar er moet nu eerst even wat anders gebeuren. Ik ben zo geil geworden van jouw druipende lul op mijn buik."

John pakt hun twee eikels in een hand en draait er een beetje mee heen en weer. Ze schieten bijna weg doordat het zo glad en glibberig is geworden op zijn buik maar hij weet ze toch vast te houden. Tien seconden later spuit John een flinke lading in zijn hand. Ray voelt het gebeuren en komt er gelijk achteraan.

"Vlug", zegt Ray, "we moeten het opruimen anders wordt je bed nat."

"Dat is hier niet zo'n probleem. Tenminste niet zolang het van mijn zaad is en het jouwe erbij overleven we ook nog wel."

De twee stijve lullen zakken even een beetje af maar helemaal slap worden ze niet. Ray vertelt verder.

"Toen mijn moeder die avond weg was ben ik naar boven gegaan. Mijn vader zat nog wat te werken achter de pc, op zolder. Ik ben er met die twee onderbroeken heen gegaan. Ik heb hem zijn eigen onderbroek onder zijn neus geduwd, nou ja, niet letterlijk natuurlijk. Heb jij niet ongenadig op je kop gekregen?' Nee, hoezo?'

Toen liet ik mijn onderbroek zien en zei ik hiervoor wel'.Waarom dan?' Omdat, als je heel goed kijkt, hier -- en ik wees het aan -- aan de binnenkant een heel klein vlekje zit. En omdat het -- als je heel goed voelt -- hier en daar een beetje hard is van het voorvocht'. Daar heb je toch een onderbroek voor?' Ja, dat dacht ik ook, maar ik krijg voor zoiets elke dag op mijn kop en niet zo zuinig ook'.Wat een onzin. Maar weet je wel zeker dat je niets anders doet, je aftrekken of zo? Die harde plekken van het voorvocht zitten wel op heel vreemde plaatsen en het is ook wel erg veel. Heb je je echt niet in je onderbroek afgetrokken?' Begin jij nou ook al?' Ik vraag het maar. Trouwens, wat zou het eigenlijk als je dat wel had gedaan?' `Vraag dat maar aan mamma'.

Pap, ik kan er niets aan doen dat het op van die rare plaatsen zit. Ik heb nu eenmaal zo'n lange plasser'.Jongen, je bent zestien. Dan heb je het toch niet meer over je plasser. Dan zeg je toch gewoon lul. Desnoods piemel. Gebruiken je vrienden ook zulke kinderachtige woorden?' Nee maar van mamma moet ik zelfs plassertje zeggen, terwijl ik de grootste van iedereen heb. Dat is nog eens kinderachtig'.Daar moeten we het straks dan maar eens even over hebben als je moeder weer terug is. Dat kan natuurlijk niet'.

Heb jij eigenlijk ook zo'n lange plasser, eh lul'.Volgens mij een heel gewone'.Hoe kom ik dan aan zo'n grote?' Is die echt zo groot'. Toen ik twee jaar geleden bij die uroloog was heeft die hem gemeten en toen was hij tweeëntwintig centimeter, stijf dan natuurlijk'.Ja, als hij dat slap was kon je er zeker mee op de kermis gaan staan. Maar met een stijve van tweeëntwintig centimeter kan dat eigenlijk ook al wel'.Moet ik het bewijzen?' Als je daar behoefte aan hebt'.

Toen trok ik mijn broek en mijn onderbroek naar beneden. Mijn piemel stond meteen stijf en er begon gelijk een druppel uit te lopen.

Heb ik dat voorvocht dan misschien wel van jou?' Dat zou wel eens kunnen. Het wordt in mijn onderbroek ook nog wel eens wat natter dan gewenst. Wil je het zien?' `Ja'.

Toen trok mijn vader ook zijn broek uit en zijn onderbroek. Hij had geen stijve hoor. Zijn piemel zag er heel gewoon uit, net zoiets als van jou. Toen kneep hij er even in en bij hem kwam er ook een druppel uit. `Dat heb je dus wel van mij maar die lengte niet hoor'.

Hij trok zijn kleren weer aan. Ik stopte mijn stijve piemel ook weer, zo goed en zo kwaad als het ging, terug en toen zag hij gelijk waardoor die harde plekken op zulke vreemde plaatsen zitten want er zat meteen een natte plek in mijn onderbroek, bij mijn rechter heup.

`Kun je je bezwaren straks vertellen als mamma weer terug is? Ik help je wel een beetje'.Dat is goed'.

`Maar nu moet je me nog wel vertellen hoe je onderbroek zo vies kwam. Dat was niet van het voorvocht'.Je moet weten dat we op kantoor een nieuwe baas hebben gekregen, zo'n jong broekie. Die denkt dat hij alles beter weet omdat hij dat op school heeft geleerd maar hij heeft geen enkel verstand van de praktijk'.En daardoor doe je het van in je broek'.Nee, natuurlijk niet. Op maandagochtend hebben we altijd een vergadering om vast te stellen wat, en hoe, we de komende week alles gaan doen. Vorige week moest ik tegen het eind even naar de wc en toen ik terugkwam had die nieuwe er allemaal zaken doorgedouwd waar helemaal niets van klopte. Ik ben bijna de hele week bezig geweest om alles weer op orde te krijgen. Gisteren zag het ernaar uit dat weer hetzelfde zou gebeuren. Ik moest vreselijk nodig pissen maar ik dacht mij krijgt hij deze keer niet. Het was zo erg dat ik niet meer stil kon zitten maar ik wilde ook niet naar de wc gaan. Toen heb ik wel een paar keer een flinke scheut in mijn broek laten lopen. Maar ik heb er wel door gekregen dat de problemen op mijn manier werden opgelost. Gelukkig had ik een zwarte broek aan dus kon je niet zo erg zien dat die ook wel aardig nat was geworden. De weken daarvoor was het ook al wel een paar keer gebeurd maar niet zo erg. Daarom had ik ook speciaal een zwarte broek aangetrokken. Weet je dat het eigenlijk helemaal niet zo onaangenaam was? Het was even paniek toen het gebeurde maar later voelde het eigenlijk best wel lekker aan, zeker toen ik eenmaal door had dat niemand het zou merken. Ik had het alleen nog iets verder moeten rekken want meteen na afloop rende die nieuwe heel hard naar de wc. Die had zich blijkbaar ook niet willen laten kennen. Ik had er wel een nog wat nattere broek voor over gehad om hem te laten zeggen dat hij de vergadering even schorste voor een plaspauze want dat had hij al een paar weken geweigerd als iemand anders erom vroeg'.Dan weet ik wel een leuke oplossing voor je'.Vertel'.Oma draagt toch sinds een tijdje een luier omdat ze haar plas niet meer zo goed op kan houden. Er staat altijd een pak in haar badkamer. Ik ga er van de week toch wel weer een paar keer heen, dan pik ik er wel een voor je mee. Als je die maandag dan aantrekt is het niet zo erg als niet naar de wc kunt'.Dat ik daar nooit aan heb gedacht. Dan moet ik het wel van tevoren proberen of ik er wel in pas en of het niet gaat lekken'.Ik neem er wel twee mee'.

"Toen mijn moeder terugkwam van haar koorrepetitie zijn we samen naar beneden gegaan en heb ik haar alles voor de voeten gegooid: de luiers die ik nog moest dragen terwijl ik helemaal niet meer in bed plaste, mijn plassertje', waar ze zelfs nog aan zat toen ik al veertien was, dat er nooit iemand van mijn vrienden mag blijven slapen, dat ze mijn onderbroeken inspecteert en nog veel meer. Het duurde, geloof ik wel een kwartier. En elke keer probeerde ze maar te zeggen dat het voor mijn eigen bestwil was maar ik liet haar geen ruimte. Ik heb ook gezegd dat ik nu vrienden uit ging nodigen om te blijven slapen, dat ik in mijn onderbroeken ging doen wat ik dacht dat er in hoorde en zo. Ze zei tegen mijn vader zeg jij er nu eens wat van'. Maar die zei alleen ik denk dat Ray wel een beetje gelijk heeft'.Raymond' zei ze toen. Begin jij nu ook al met die rare afkorting?' Iedereen noemt me Ray, wat is het bezwaar?'

Toen zei ze niets meer.

`Om te beginnen ga ik vragen of Robbie van tante Els hier morgen komt slapen. Dat jongetje heeft al minstens twintig keer gevraagd of dat mag en jij zegt elke keer dat het nu niet kan maar de volgende keer wel'.Maar die plast in bed'. Soms plast hij in bed, net als ik vroeger, zegt tante Els. Hij is nog maar zes'.Maar ze laat hem gewoon in bed plassen. Dat doet ze helemaal verkeerd'.Dat maakt tante Els zelf wel uit. Als hij uit logeren gaat krijgt hij altijd luiers mee, net als ik vroeger, ook toen het helemaal niet meer nodig was'.Dan regel je zelf maar alles, ik doe het niet'.

Nou, toen heb ik mijn tante gebeld en dat jongetje was de volgende dag dolgelukkig dat hij eindelijk eens mocht komen. Mijn moeder wilde hem in de logeerkamer laten slapen maar toen heb ik een bed, dat nog op zolder stond, naar beneden gehaald en op mijn kamer gezet. Je kunt zo'n kind toch niet in zijn eentje in een vreemde kamer laten slapen. Nu staat er meteen een extra bed in mijn kamer voor als er anderen bij me komen slapen."

Robbie ging om een uur of acht naar bed en ik om elf uur of zo. Toen heb ik hem eerst even wakker gemaakt en laten plassen. Dat gebeurde bij mij vroeger ook. De volgende ochtend maakte hij me wakker omdat hij moest plassen. Zijn luier was nog droog dus hij was zo trots als een oude aap. Toen hij terugkwam van de wc had hij dat broekje niet weer aangetrokken. Hij had inmiddels een stijf piemeltje gekregen. Hij trok zijn pyjamabroek weer aan en toen kroop hij bij mij in bed. `Heb jij ook wel eens een stijf piemeltje'.Ja, ik heb ook wel eens een stijf een piemeltje'.Laat eens zien'.

Hij begon meteen aan mijn onderbroek te trekken. Ik hielp hem een beetje en toen viel zijn mond zo ongeveer open van verbazing. `Jij hebt een grote piemel, veel groter dan die van mijn pappa'.

Hij pakte hem beet en toen werd hij meteen stijf. Hij was er helemaal door gebiologeerd. `Krijg ik later ook zo'n grote piemel?' 'Dat weet ik niet, je moet gewoon een beetje geduld hebben. Hij gaat vanzelf groeien'.

Toen begon er voorvocht uit mijn lul te lopen dus toen heb ik maar gauw mijn onderbroek weer opgetrokken. Ik had niet geweten wat ik moest zeggen als hij daarover was begonnen. Na een poosje kwam mijn moeder zeggen dat er ontbijt klaar stond. Ze kwam niet eens de kamer binnen dus ze had misschien toch wel wat geleerd. Na het ontbijt ging Robbie met me mee onder de douche. Gelukkig kreeg hij geen stijve meer en ik ook niet. Toen heb ik hem naar school gebracht en ben ik bij tante Els verslag gaan doen. Ze geloofde echt niet dat mijn moeder het goed had gevonden en toen heb ik grote lijnen verteld wat er was gebeurd."

"Wil jij volgende week wel een keer bij me komen slapen? Ik moet nu wel gelijk een beetje doorzetten, anders zijn we misschien weer terug bij af."

"Natuurlijk kom ik bij je slapen. Maar ik krijg misschien wel een stijf piemeltje hoor."

"Wat erg. Maar ik voel wel een probleem aankomen."

"En dat is?"

"Ik begin al die cola van vanavond wel aardig te voelen."

"Dan ga je toch even pissen. De wasbak is hier twee meter vandaan."

"Met mijn stijve zeker?"

"Lukt dat jou ook nooit?"

"Met geen mogelijkheid."

"Dan los ik dat toch even op."

John grijpt de twee eikels weer stevig beet en herhaalt wat hij een half uurtje geleden ook al heeft gedaan. Het is in die omgeving nog steeds heel glibberig. Twee minuten later is het weer gebeurd.

"Het is nu wel heel erg nat geworden. Als ik zo opsta druip ik je hele kamer onder."

John grijpt onder zijn kussen. Hij moet nu wel goed uitkijken dat hij niet zijn onderbroek te pakken heeft maar, na even voelen, weet hij zeker dat hij zijn handdoek beet heeft. Die ligt daar altijd voor als het eens erg nat wordt in zijn bed. Dat gebeurt nu eenmaal wel eens na drie keer, soms meer, trekken. Hij veegt het ergste op, zodat ze zonder druipen de wasbak kunnen bereiken. Samen. Want John voelt dat hij nu toch ook wel weer wat kwijt moet. Samen pissen ze zich dus leeg in de wasbak. Nou ja, bijna leeg, want hun lullen beginnen door dat schouwspel na een eventjes al weer aardig te groeien.

Ze gaan weer naar bed. John kruipt er eerst in en dan wil Ray op het luchtbed gaan liggen.

"Je komt toch zeker wel weer bij me liggen? Ik was er nu net aan gewend."

Ray twijfelt.

"Ik heb je nog niet alles verteld van het gesprek met mijn vader en ik geloof dat ik beter op mijn eigen bed kan liggen als ik dat doe. Het is een beetje pijnlijk."

"Onzin, je komt lekker bij me liggen."

Ray twijfelt nog even en schuift dan toch weer naast John."

"Wat is er nou zo vreselijk?"

"Nou, toen ik mijn vader had laten zien dat er zoveel voorvocht uit mijn lul kwam...."

"Gelukkig, je begint een beetje op stoom te komen. Je hebt al een keer pissen' gezegd en lul' kwam er nu ook heel goed uit."

"Ik had verteld van al dat voorvocht en het ook laten zien en toen zei mijn vader dan zal je het nog wel eens een keer moeilijk krijgen als je naar de meisjes kijkt. Het wordt bij ook nog wel eens aardig nat als er mooie vrouwen in de buurt zijn. En toen heb ik gezegd dat ik helemaal nooit naar meisjes kijk, dat ze me helemaal niet interesseren. Toen zei hij dat dat dan binnenkort wel zou komen. En toen heb ik gezegd dat ik dat niet dacht, dat ik alleen maar naar jongens kijk en dat ik die wel leuk vind en dat ik daar heel vaak wel nat van word. Hij was eerst even stil en zei toen je denkt dus dat je homo bent?'.Ik denk van wel'.

Je bent nog jong, het kan misschien nog wel veranderen. Maar als het niet verandert hoop ik wel dat je toch gelukkig zult worden. Maar zeg het voorlopig nog maar even niet tegen je moeder. Die krijgt het straks al moeilijk genoeg als je haar je haar gaat vertellen wat je op je lever hebt'.Je helpt me wel hè?' Natuurlijk help ik je'. Toen heb ik hem heel lang omhelsd. Snap je nu waarom ik je dit eigenlijk niet wilde vertellen terwijl ik bed tegen je aan lig? Ik denk echt dat ik homo ben."

John slaat zijn armen stevig om Ray heen en zegt, "dat geeft toch niets je blijft toch mijn vriend en bovendien, ik denk dat ik ook homo ben dus wat maakt het dan nog uit."

Zo vallen ze in slaap. Ze worden pas wakker als Johns moeder onderaan de trap roept dat het ontbijt klaar staat.

1. vrijdag

Als Ray al weer een poosje weg is zegt Johns moeder, "Je zit weer zo in gedachten, volgens mij ben je er niet helemaal bij. Is het nu echt zo erg dat Ben een weekje weg is? Je hebt wel een verzetje nodig, geloof ik. Die Tommie komt toch vanavond? Waarom vraag je niet of hij ook komt eten. Ik maak een stoofschotel en daar hebben we toch altijd een heleboel van over."

John gaat meteen bellen, Tommie heeft nu waarschijnlijk wel pauze. Tommie springt een gat in de lucht. Hij zal tegen een uur of vijf bij John zijn.

Om een uur of zes gaat de hele familie, met Tommie erbij, aan tafel. Ze voeren een geanimeerd gesprek. Dan vraagt Peter, Johns grote broer, "Tommie vind je het niet vervelend dat je soms zo lang in de auto moet zitten als je op stap gaat met de discussieclub. Ik heb er vroeger ook een poosje in gezeten maar ik vond dat reizen zo vervelend dat ik ermee ben gestopt. Ik werd vaak een beetje misselijk in die oude bus van meneer Hendriks.

"Nee", zegt Tommie, "ik vind het niet vervelend, als ik niet in mijn broek plas tenminste."

"Heb jij in die bus in je broek geplast dan?"

"Ja, de eerste keer dat ik meeging. Ik durfde niet te zeggen dat ik zo nodig moest."

"Oen, dat ga je toch niet vertellen", zegt John.

"Ik dacht dat je dat thuis wel verteld zou hebben."

"Nee, natuurlijk niet."

"Ben had het op school wel aan iedereen verteld."

"Echt iets voor die lul", zegt Peter, "ik mag hem niet zo erg."

"Hij is een van mijn beste vrienden", zegt John.

"Sinds hij dat aan iedereen heeft verteld vind ik hem ook niet aardig meer. Ik vertel toch ook niet dat hij in zijn broek plast."

"Nou", zegt Peter, "je moet inderdaad met John nog maar eens goed oefenen in correct formuleren voor de discussieclub. Je bedoelt natuurlijk dat je het niet zou doorvertellen als Ben het in zijn broek zou doen."

"Nee, ik bedoel dat ik niet zeg dat Ben in zijn broek heeft geplast. O, dat is stom, nu heb ik het natuurlijk toch gezegd."

"Heeft dat arrogante vriendje van jou echt in zijn broek gepist", vraagt Peter aan John.

"Geplast", zegt Tommie.

"In ieder geval nog één net figuur aan deze tafel", zegt Johns moeder, "jullie altijd met je ruwe taal."

"Heeft Ben echt in zijn broek gezeken? Dat is toch om je benatten", zegt Peter.

"Ja", zegt John, "maar het was eigenlijk niet de bedoeling om dat hier te vertellen."

"Sorry", zegt Tommie, "ik dacht dat je dat thuis wel verteld zou hebben. Op school heb ik mijn mond gehouden maar thuis hebben we er erg om moeten lachen. Maar niemand heeft zich `benat' hoor."

Na het eten maken Tommie en John aanstalten om naar boven te gaan. Peter kan het natuurlijk niet laten om nog even aan Tommie te vragen of hij wel een waterdichte slaapzak bij zich heeft.

"Hoezo?"

"Nou als je nog in je broek pist zal je het toch zeker wel in bed doen."

"Ik heb nog nooit in bed geplast."

"En dat kan jij niet zeggen", zegt John, er bot bovenop, tegen Peter. Boven aangekomen vraagt Tommie, "waarom kon Peter niet zeggen dat hij nog nooit in bed heeft geplast?"

"Die is vorig jaar een keer vreselijk dronken door zijn vrienden thuisgebracht. Toen heb ik hem, samen met mijn moeder, met zijn kleren aan op bed gelegd. Mijn moeder ging elke keer kijken of hij niet had gekotst. Ze was bang dat hij erin zou stikken. Hij had dan weliswaar niet gekotst maar hij had wel zijn hele bed onder gepist. Toen hij `s middags eindelijk wakker was geworden kwam hij beneden toen wij thee zaten te drinken. Hij had het zelf nog niet eens gemerkt, zei hij, maar hij was helemaal zeiknat, van zijn tepels tot aan zijn knieën. Zijn matras kon meten weggegooid worden, die was doornat. Mijn moeder is gelijk een nieuwe voor hem gaan kopen. Nou, ik had hem er gewoon nog een paar dagen, met een natte kont, op laten slapen. Moet hij maar niet zo stom zijn. Maar dat vond mijn moeder zielig. Ik heb het hem daarnet gelijk nog maar even goed ingewreven, anders begint hij er misschien over te zeuren als Ben hier is. Maar dat durft hij nu echt niet meer."

Tommie zegt nog een keer `sorry' voor wat hij aan tafel heeft gezegd en dan zijn ze het voorval al gauw vergeten. Ze spelen een paar uur spelletjes en dan maken ze aanstalten om te gaan slapen. Tommie mag kiezen, op het luchtbed, dat er nog ligt, of op de bank.

"Bij jou in bed. En tegen de ochtend ga ik dan wel op het luchtbed, als het echt moet."

John vindt het niet echt erg. Als ze hun tanden hebben gepoetst zegt Tommie, "ik moet eerst nog wel even plassen, anders moet ik er zo meteen alweer uit. "Doe maar in de wasbak", zegt John, "dat doe ik ook altijd." Het gaat nog net. Als hij bezig is begint hij al een stijve te krijgen.

"Dat is zo lastig", zegt Tommie, "ik krijg al een stijve als ik ga plassen en al helemaal als jij kijkt."

Hij trekt zijn onderbroek weer op en dan kruipen ze samen in bed. Als ze net liggen zegt Tommie, "hé, we moeten onze onderbroeken nog vergelijken. Ik heb hem niet voor niets sinds zondag elke dag weer aangetrokken. Voor ik naar bed ging heb ik steeds een schone aangetrokken. Anders zou er natuurlijk meer in zijn gekomen dan alleen plas en dan was het vergelijken niet meer zo gemakkelijk. Maar 's morgens heb ik die steeds weer stiekem omgewisseld voor die van de vorige dag."

John doet het licht weer aan en ze trekken allebei hun onderbroek uit. Jammer' denkt John dat ik niet net zo'n bureaulamp heb als Marnix'. Hij doet zijn bureaulampje met halogeenlicht aan. Dat werkt ook wel. Dat geeft extra wit licht, zodat de vlekken goed opvallen maar je kunt er je onderbroek niet op leggen, dat is veel te heet. Eerst bekijken ze de binnenkant van John zijn onderbroek. Hij begint wel een beetje smoezelig te worden maar echt gele vlekken zitten er niet in. Tommie ruikt er eens even goed aan en zegt, "je ziet nauwelijks dat je hem aan hebt gehad, laat staan bijna een hele week. En hij ruikt wel een beetje naar jou maar helemaal niet naar pies."

"Ik heb bij Tjabe toch al gezegd hoe ik dat doe. Het werkt echt hoor."

"Maar ik vind het nou juist zo leuk als je wel goed kunt zien dat je hem aan hebt gehad. Kijk, zoiets."

En hij draait zijn eigen onderbroek binnenstebuiten en legt hem onder het lampje.

"Ja, het is wel heel duidelijk dat je die zes dagen aan hebt gehad. Je had toch gym vanochtend? Schaamde je je niet een beetje."

"Nee hoor. Volgens mij zijn er in mijn klas wel meer die hun onderbroek de hele week aanhouden. Er waren ook vanmorgen wel weer een paar onderbroeken bij die minstens net zo erg onder de vlekken zaten als de mijne dus niemand zegt er iets van."

John pakt Tommies onderbroek op en steekt zijn neus erin. Het ruikt inderdaad wel erg lekker. Tommie ruikt er ook nog even aan. Inmiddels hebben ze allebei een flinke stijve gekregen. John steekt zijn neus nog eens extra in het natte plekje dat Tommie zojuist nog heeft geproduceerd. Het ruikt nog nergens naar maar het is wel heerlijk om het aan je neus en je lippen te voelen. Tommie doet hetzelfde en zo wippen hun stijve piemels nog verder omhoog.

"Als je nu voor de nacht ook eens een schone aantrekt en dan niet zo heel voorzicht bent, dan kan je morgen ook in je eigen onderbroek ruiken hoe lekker dat is. En dan kan ik ook ruiken hoe lekker dat van jou is."

"Oké."

John gaat naar zijn kast en haalt er een schone onderbroek uit. Hij neemt er een die van Ben is geweest. Zijn lul wipt meteen nog een stukje stijver tegen zijn buik aan. Hij trekt hem aan.

"Moet jij niet plassen", vraagt Tommie.

"Nee, ik voel echt nog niks."

"Jammer, dat wilde ik eigenlijk ook wel graag zien."

"Dat zou nu toch niet meer lukken, met zo'n stijve."

Ze kruipen samen in Johns bed. Ze liggen al een hele tijd te praten als Tommie zegt, "ik moet nu wel weer heel nodig plassen."

"Ik moet nu eigenlijk ook wel."

"Maar ik heb zo'n stijve, dat lukt me nooit."

"Hoe doe je dat thuis dan als je een stijve hebt?"

"Daar is het niet zo erg als het een beetje naast de wc gaat. Wij hebben altijd wel iemand anders om de schuld te geven. Mijn moeder probeert er niet eens meer achter te komen wie het heeft gedaan. Maar hier is het toch wel een beetje vervelend als ik naast de wc plas. En in je wasbak lukt het me natuurlijk helemaal met geen mogelijkheid."

John kent het probleem maar al te goed. Hoewel hij het liefst nu met Tommie naar de badkamer was gegaan om te zien hoe die over zijn buik plast, komt hij toch met een andere oplossing. Hij haalt onder uit zijn kast een urinaal en laat die aan Tommie zien.

"Ja, leuk geprobeerd hoor, maar hoe krijg ik het daarin met een stijve?"

"Dat zal ik je laten zien. Mijn moeder heeft dat ding voor me gekocht toen ik een jaar of acht was. Toen had ik ook heel vaak een stijf piemeltje en dat stond dan, net als nu nog steeds, bijna tegen mijn buik aan. Als ik dan heel nodig moest ging ik altijd in de tuin plassen, dan maakte het niet zo veel uit waar het terecht kwam. Peter stond dan vaak te kijken en me uit te lachen. Die kon zelf veel makkelijker met een stijve omdat die van hem niet zo recht omhoog stond. Maar één keer, toen het heel hard woei en Peter weer achter het raam stond te kijken en te lachen draaide ik me om, zodat hij het niet meer kon zien. Maar toen blies de wind alles tegen mijn broek aan. Dus toen was ik nog net zo nat als wanneer ik het gewoon in mijn broek had gedaan. Peter kwam niet meer bij van het lachen. Toen mijn moeder hoorde wat er was gebeurd en ze had gekeken hoe het kwam heeft ze dit ding voor me gekocht. Ik vroeg haar toen hetzelfde als jij nu aan mij en toen heeft ze me geleerd hoe het dan wel goed ging. Ze werkt in de verpleging, weet je, dus ze maakt in het ziekenhuis nog wel eens wat mee. Daar heeft ze deze oplossing bedacht of misschien wel geleerd van iemand anders. Eerst zei ze dat ik op mijn rug moest gaan liggen en dan mijn stijve piemeltje erin moest stoppen terwijl dat ding naast me stond. Maar dat ging niet goed. Toen liep het nog over mijn buik, doordat mijn stijve niet ver genoeg naar de zijkant kon. Maar zo gaat het wel goed."

John gaat op zijn zij op bed liggen en schuift het urinaal om zijn stijve. Hij ontspant zich en begint meteen, met veel kracht te pissen.

"Zo", zegt Tommie, "dat is niet mis. Maar nu moet ik helemaal erg. Ik begin zo te plassen hoor, het druppelt al een beetje."

"Ik ben nog niet klaar", zegt John, "en afknijpen lukt nu echt niet, maar als je een beetje moeite doet kun je er misschien wel bij. Maar wel voorzichtig hoor. Er zit al aardig wat in en als je hard wiebelt golft het misschien mijn bed in."

Dat laat Tommie zich geen twee zeggen. Hij rukt zijn onderbroek naar beneden, trekt hem uit en gaat, ook op zijn zij, tegen John aan liggen en probeert zijn stijve, naast die van John, ook in de opening van het urinaal te schuiven. Er is eigenlijk net niet genoeg ruimte, maar hij moet zo nodig dat hij gewoon met kracht zijn stijve er een stukje verder inschuift. Zijn eikel zit er nu in ieder geval in. Doordat het urinaal vanbinnen is beslagen van de warmte van John zijn pis, glijdt Tommies lul er aan die kant wat gemakkelijk in, maar Johns lul is een wat stroever, dus aan die kant wordt hij een beetje tegengehouden.

"Ik voel de plas door je piemel stromen", zegt Tommie, terwijl hij ook begint te plassen.

"Ik voel het van jou ook. Maar niet alleen in je lul. Je pist ook helemaal langs de mijne. Jezus, wat lekker."

Ze zijn ongeveer tegelijkertijd klaar. Tommie doet inderdaad maar mini plasjes. Tommie probeert zijn stijve een stukje terug te trekken maar die zit aardig klem. John probeert het ook. Hij schuift zijn stijve een klein stukje heen en weer. Tommie doet hetzelfde maar dan in tegengestelde richting. John voelt het aankomen maar kan het met geen mogelijkheid meer tegenhouden. Hij spuit zijn zaad met zo'n kracht in het urinaal dat je het hoort spetteren in de pis en zelfs hoort kletteren tegen de bodem. John is nog niet uitgehijgd of Tommie gebeurt hetzelfde. Alleen gaat dat niet met zoveel kracht. Hij spuit een paar straaltjes langs John zijn lul. Na een poosje, als de stijve lullen een beetje zijn afgezakt, trekken ze allebei voorzichtig hun lul terug. John doet de dop stevig op de fles, terwijl ze naar de inhoud kijken.

"Wat zonde" zegt Tommie, "nu zit alles in dat ding terwijl ik het op had willen likken."

John zet de fles naast zijn bed.

"Wat een boel", zegt Tommie, "moet je kijken, meer dan zevenhonderd cc. Maar het meeste zal wel van jou zijn. Er zat tenminste al heel wat in toen ik begon."

Hij trekt zijn onderbroek eerst maar weer even aan, zodat de laatste druppels erin worden opgevangen. Dan kunnen ze morgenochtend nog eens goed kijken wat het eindresultaat is. Maar dan trekt hij hem gelijk weer uit.

"Ik heb meestal tussen en zeshonderd en zeshonderdvijftig, soms nog wel meer", zegt John.

"Dat is dan maar honderd of zoiets van mij. Dat kan wel kloppen, ik moet heel vaak kleine beetjes."

"Dat verandert vast nog wel."

"Ik hoop het, want het is best lastig als je zo vaak moet. Moet je kijken. Je piemel is nog helemaal nat van mijn plas en mijn zaad. En er zit nog en beetje zaad van jou aan je eikel ook."

John is inmiddels op zijn rug gaan liggen. Tommie gaat op zijn knieën naast John zijn benen zitten. Hij weet nog van vorige week dat hij John zijn stijve zo het makkelijkst in zijn mond kan krijgen. Nu John net is klaargekomen zou het misschien ook nog wel gaan als hij tussen zijn benen zou gaan zitten maar hij verwacht dat die lekkere piemel heel snel weer zo stijf zal zijn dat het niet meer op die manier lukt.

Hij begint met likken, eerst langs de schacht, waar hij zijn eigen plas en zaad proeft. Dan neemt hij Johns eikel in zijn mond, die smaakt overwegend naar Johns plas en zaad, en dus heel erg lekker. Steeds als hij denkt dat John klaar gaat komen stopt hij en richt zich op diens ballen. Zo is hij bijna een uur bezig als John wanhopig roept dat hij het nu echt niet meer uit kan houden. Hij zou John best in zijn mond willen laten spuiten maar dan kan hij niet zien hoe het gaat en hoeveel het is. Als de eerste lading niet in het urinaal was gekomen had hij dat waarschijnlijk ook wel gedaan, maar nu moet hij gewoon zien wat er gebeurt. Hij laat Johns eikel uit zijn mond glippen en likt nu alleen het toompje waarmee zijn voorhuid aan zijn piemel vast zit. Dan komt John. Niet meer zo hevig als de eerste keer maar hij spuit toch nog minstens zeven stralen tussen zijn navel en zijn tepels, lekker dik, wit zaad. Tommie begint Johns navel te likken, die vol staat en gaat steeds hogerop naar de tepels. Als alles schoon is neemt hij Johns piemel weer in zijn mond en zuigt het laatste eruit. Dan gaat Tommie bovenop John liggen. Het duurt zeker een kwartier voor John weer helemaal bij is gekomen. Dan draait hij zich om, zodat Tommie onder komt te liggen. Hij blijft niet lang zo liggen want hij is bang dat hij te zwaar is voor Tommie. Dan gaat hij op zijn knieën zitten, zijn benen aan weerskanten naast die van Tommie en duikt op die lekkere stijve lul. Die neemt hij in zijn mond en hij begint hem als een gek te pijpen. Hij neemt zich voor om Tommie nu eens rechtstreeks in zijn mond te laten komen. Maar nog niet direct, dus stopt hij steeds even en streelt dan Tommies lichaam. Na een keer of tien wisselen tussen pijpen en strelen vindt John het genoeg. Hij zet zijn lippen voor de laatste keer om Tommies eikel en draait heel snel rondjes met zijn tong. Tommie staat gespannen als een veer en duwt zijn stijve steeds verder in Johns mond. Dan zegt hij zachtjes, in de hoop dat John het niet goed hoort, "ik kom."

John hoort het best maar hij doet net alsof hij het niet heeft verstaan en pijpt op volle kracht door. Dan voelt hij hoe Tommies lul samen begint te trekken en hij voelt vier straaltjes in zijn mond spuiten en dan komen er nog een paar druppels, die hij er helemaal uit zuigt. Hij houdt het resultaat zorgvuldig in zijn mond en proeft het heel goed. Het is al een beetje dikker geworden, niet meer zo waterig als een paar weken geleden en ook wel wat meer.

"Sorry, ik kon het echt niet meer tegenhouden. Ik zei nog dat ik ging komen maar je hoorde het blijkbaar niet."

"Ik hoorde het heel goed maar ik wilde graag weten hoe het was als je in mijn mond zou komen."

Tommie komt overeind, zegt, "Jij bent mijn vriend", en geeft John een zoen op zijn borst. John zou eigenlijk ook wel willen zeggen `jij bent mijn vriend' maar dat voelt toch een beetje als verraad aan Ben. Hij slaat als antwoord stevig zijn armen om Tommie heen en laat het daar maar bij.

"En hoe was dat", vraagt Tommie.

"Heerlijk."

"Ik had het bij jou ook liever wel zo willen doen maar ik wilde ook zo graag zien hoe het eruit spoot. Misschien morgenochtend.

Maar dat komt er niet meer van want ze worden pas, in elkaars armen, wakker als Johns moeder onderaan de trap roept dat het ontbijt klaar staat.

1. zaterdag

Die avond gaat John, toch wel een beetje gespannen, op weg naar Tjabe. Ze gaan direct naar zijn kamer. Ze nemen niet, zoals gebruikelijk, eerst de tijd om wat op de pc te spelen maar ze drinken alleen wat en eten van de zoutjes die klaar staan en maken al vroeg aanstalten om naar bed te gaan. Nog niet om te slapen natuurlijk. Tjabe begint met zijn short uit te trekken. John kan nog niets zien want Tjabes T-shirt hangt nog over zijn onderbroek. John begint met zijn T-shirt, zodat Tjabe ook nog geen zicht heeft op het resultaat van de afgelopen week. Dan trekken ze beiden eerst nog hun schoenen uit, om het nog even spannend te houden. John laat als eerste zijn broek zakken. Bij hem is er, net als gisteren met Tommie, niet zo veel te zien, nou ja, afgezien dan van de half stijve lul die inmiddels al rechtuit in zijn onderbroek priemt. Dan laat Tjabe ook zijn broek zakken. Tja, bij Tjabe is er wel wat meer te zien, afgezien van zijn inmiddels aardig stijve piemel. Hoewel hij behoorlijk zijn best heeft gedaan om niet al te veel in zijn onderbroek te lekken, is het vooronder toch aardig geel geworden. Ze bestuderen elkaar eens goed en hebben nu allebei een hele stijve.

"Hoe krijg je het voor elkaar om in een week je onderbroek zo schoon te houden?"

"Dat heb ik vorige week toch al verteld. En nu was het natuurlijk helemaal een uitdaging. En heb jij je best gedaan om hem zo geel mogelijk te krijgen?"

"Nee, ik heb juist mijn best gedaan om hem zo schoon mogelijk te houden. Heb jij hem 's nacht ook aangehouden?"

"Nee, 's nachts heb ik steeds een schone aangetrokken en dan 's morgens weer deze. Jij moest hem natuurlijk ook uittrekken, had ik zo bedacht. Anders zou er natuurlijk nu geen plekje wit meer in te vinden zijn."

"Je hebt helemaal gelijk. Zal ik het ook nog eens doen terwijl ik hem `s nachts wel aan houd?"

"Dat kan toch niet, dan zou je de hele dag erna in een zeiknatte onderbroek rondlopen. Maar we kunnen natuurlijk wel proberen hoe het er na één keer uitziet."

"Dat doen we dan straks."

Ze trekken allebei hun onderbroek uit en kruipen in bed. Eerst blijven ze een poosje lekker tegen elkaar aan liggen. Dan wordt John zich steeds meer bewust van Tjabes stijve piemel, die tegen zijn heup aan prikt. Hij houdt het niet meer, hij moet dat lekkere ding gewoon pijpen. Hij begint er aardig verslaafd aan te raken. Hij maakt, net als Tommie vorige week Tjabes schaamhaar kletsnat en gaat er met zijn tong doorheen. Hij probeert Tjabes ballen zijn mond in te zuigen. Samen lukt niet maar één wel, als is het dan met moeite. Die jongen heeft dan wel een kleine piemel maar zijn ballen zijn van een super formaat. Gek dat hem dat eerder nooit is opgevallen. Hij heeft in het zwembad wel eens gezien dat er een opvallend grote bobbel in Tjabes zwembroek zat, die eigenlijk niet door dat pikkie kon worden gevormd maar hij had nooit zo zeer bij de oorzaak daarvan stilgestaan. Nou, dat waren dus duidelijk die enorme ballen. Een krijgt hij er wel in zijn mond en daar zuigt hij een poosje op. Dan wisselt hij die om voor de andere. En dan begint hij Tjabe als een gek te pijpen. Als hij merkt dat Tjabe op het punt staat om klaar te komen trekt hij verder. Tjabe spuit niet zo veel en ver als vorige week bij Tommie, maar het is toch aardig wat en meeste komt op zijn borst terecht. Dan kruipt hij op Tjabe en glibbert net zo lang op en neer, en heen en weer, tot hij zelf ook komt en niet zo zuinig ook. Hij overweegt even om Tjabes mond te kussen maar houdt zich in. Stel je voor dat Tjabe dat niet leuk vindt. Ze blijven lekker zo een poos liggen.

Dan zegt Tjabe, "ik moet nu wel nodig pissen. Zullen we onze onderbroeken aantrekken en het samen in bed doen? Dan kunnen we morgen het resultaat van een nachtje in onze onderbroeken eens goed bekijken."

John vindt het een goed idee. Ze trekken allebei hun onderbroek weer aan, gaan tegen elkaar aan in bed liggen en laten alles lopen wat ze in huis hebben. Hoewel John nog niet echt nodig moest is hij nog wel even bezig als Tjabe al lang klaar is.

"Die zijn morgenochtend natuurlijk nog niet droog", zegt John, "zeker als je er vannacht ook nog een keer in plast."

"Of twee of drie keer. Weet je wat, we doen ze uit. Dan doe ik in de badkamer de verwarming aan en daar hangen we ze overheen."

Zo gezegd zo gedaan. Ze trekken elkaar nog een keer af. Nog niet zo lang geleden zou dat bij Tjabe echt niet zijn gelukt maar het gaat steeds beter. Dan vallen ze in slaap. John wordt alleen nog een keer wakker doordat hij voelt dat Tjabe in bed plast. Maar even later is hij weer weggezakt.

vochtignat@gmail.com