Vochtig Tot Nat

Zoveel leuke, geile verhalen, (voorr elk wat wils). Dat moet zeker blijven. Kijk op https://donate.nifty.org/donate.html om te zien hoe je daaraan mee kunt werken.

VOCHTIG TOT NAT 24

KORTING - ZWEMBAD

De volgende ochtend om een uur of elf komen John, Ben en Tjabe bij het zwembad aan. Het weer er heel aardig uit.

Omdat John en Tjabe om drie uur alweer weg moeten om pakjes in te gaan pakken hebben ze vroeg afgesproken.

Ze zijn zo uitgekleed. Hun zwembroeken hebben ze thuis al aangetrokken, ze hoeven alleen hun kleren maar op te bergen.

Ze kijken elkaar even aan voor ze naar buiten gaan. Ze maken zich toch wel een klein beetje zorgen over hoe het publiek zal reageren op hun toch wel heel bijzondere zwembroeken.

"Als de mensen heel vervelend reageren zijn we toch zo weer weg", zegt Ben die zich het meest bezorgd toont.

"We zien wel", zegt John, "doe maar gewoon."

Dan stappen ze naar buiten en gaan naar hun vaste plekje op de zonneweide.

Het is nog niet erg druk in het zwembad. Ze liggen een poosje rustig op hun handdoek en gaan dan zwemmen. Er is niemand die reageert op hun aparte zwembroeken. Nu is het in het zwembad van Delfzijl verboden om in shorts te zwemmen maar, in tegenstelling tot de andere zwembaden waar dat ook niet mag, kom je hier echt het water niet in als je geen gewone zwembroek draagt. Dus iedereen hier is wel gewend aan zwembroeken in de meest verschillende verschijningsvormen. Misschien let daarom niemand er zo erg op. De jongens voelen zich inmiddels wat vrijer en zijn zich er eigenlijk nauwelijks meer van bewust dat ze er wel een beetje speciaal uitzien.

Na een poosje komt de tweeling ook aan op hun vaste stek.

"Zo, jullie durven."

"Geen mens heeft erop gereageerd."

"Zullen wij ze dan ook maar kopen", zegt Pieter, "ik vind ze wel erg geil."

"Als je ze bestelt op de site van mijn ouders dan komen John en ik ze persoonlijk bezorgen en dan krijg je meteen de helft van de prijs terug, plus de verzendkosten. Dat is een speciale regeling voor mijn vrienden."

"Dan gaan we vanavond wel even kijken", zegt Johan, "ik vind ze ook wel erg leuk."

Na een uur is de hele groep compleet. Iedereen had wel weer zin in een dagje zwembad. Dan komt Tommie aan, met een paar van zijn vriendjes of misschien zijn het wel zijn broers, dat weten Tjabe en John ook niet precies. Ze gaan niet al te ver weg zitten. Tommie zorgt ervoor dat hij een goed uitzicht heeft op John. Hij is net van plan om een praatje te gaan maken bij John als hij ziet dat Ben er ook bij is. Dan blijft hij toch maar liggen. Hij heeft het niet zo op Ben, ook al heeft John dan gezegd dat hij echt wel aardig is. Hij blijft John in de gaten houden en als hun blikken elkaar ontmoeten wenkt John hem. Nu kan hij toch moeilijk blijven liggen. Tommie staat op en gaat naast John zitten, echt bijna tegen hem aan.

"Hoi Tommie", zegt Ben, "leuk dat je er ook bent."

Tommie weet niet zo goed wat hij terug moet zeggen.

"Wat een geile zwembroek heb je aan", zegt Tommie tegen John.

"Ik ben blij dat je hem leuk vindt."

"Is dat niet lastig", zegt Tommie, "als je een stijve krijgt dan floept die er toch zo uit."

Hij haalt heel even zijn hand over Johns buik, door het schaamhaar, waarvan het grootste deel boven de rand van de zwembroek uitsteekt.

Tommie trekt zijn benen op en slaat zijn armen om zijn knieën heen, om te verhullen dat hij er inmiddels wel een stijve van heeft gekregen.

"Gelukkig niet", zegt John, "er zit iets in waardoor dat niet gebeurt."

"Dat wil ik dan wel eens zien."

"Ik geef je wel eens een privé demonstratie."

"Dat kan nu ook wel, dan gaan we even samen in een kleedhokje."

"Dat zou wel leuk zijn maar als in dat doe krijg ik hem er nooit van zijn leven weer in. Kom maar weer een keer bij me slapen."

"Vanavond?"

"Best. Kom na het eten maar naar me toe."

Ze bellen allebei even naar huis om te vragen of het goed is. Er zijn geen bezwaren.

"Ik had gehoopt dat je vannacht bij mij kwam slapen", zegt Ben, die hun afspraak mee heeft gekregen.

"Dan kom jij toch ook bij mij slapen?"

"Tommie kijkt een beetje sip. Hij verheugde zich zo op een nachtje met John.

"Zo te zien vindt Tommie dat niet zo'n succes", zegt Ben "ik geloof niet dat je mij erg aardig vindt hè?"

"Nee", zegt Tommie, "je wilt altijd de baas spelen over iedereen en ik vind het ook niet zo leuk dat je altijd probeert om iemand in zijn broek te laten plassen."

"Sorry", zegt Ben, "ik zal proberen om niet meer zo bazig te zijn en wat dat laatste betreft, meneer Hendriks heeft wel duidelijk gemaakt dat hij dat ook niet zo erg op prijs stelt. Dus daar hoef je echt meer bang voor te zijn."

"Nou", zegt Tommie, "laten we het dan maar proberen."

"Ik heb je toch gezegd dat hij reuze meevalt", zegt John.

Ben staat op en gaat aan de andere kant van Tommie liggen.

Het is in Ben zijn zwembroek wel heel duidelijk te zien dat het erg leuk vindt dat ze samen bij John gaan slapen. De bobbel in zijn zwembroek is zo ongeveer tot het maximum opgelopen.

"O, jij hebt ook al zo'n geile zwembroek."

"Vindt je hem leuk?"

"Heel erg leuk. Zo meteen springt je stijve er nog uit. Het elastiek zit nu helemaal op het randje van je lul hè?"

"Ja, maar verder gaat het echt niet."

"Jammer."

"Zou je dat wel willen zien?"

"Nou en of. Ik wil wel eens zien of je echt zo'n dikke hebt als John heeft verteld."

Tommie strijkt met zijn vingers door het haar op Ben zijn buik, vanaf zijn navel tot aan de rand van zijn zwembroek. Tommie ziet dat Bens lul even nog wat dikker wordt en dan weer terug gaat naar de afmetingen van een paar seconden eerder. Dat is wel een leuk spelletje. Hij herhaalt het een paar keer.

Niemand die er wat van kan zien want Ben ligt op zijn zij, met zijn rug naar de kant van het zwembad. Nou ja, de tweelingen, die aan de andere kant liggen, zouden het wel kunnen zien maar die liggen lekker lui op hun rug, hand in hand, dat wel. Maar wat dan nog? Tommie trekt de stoute schoenen aan en legt zijn hand op Ben zijn lul.

"Hij is wel aardig hard. Hoe komt het dat hij niet omhoog kruipt?"

"Dat laten we je vanavond wel zien", zegt John, "dan kan je het meteen bij ons allebei bekijken."

"Geil."

Tommie draait zich nu weer naar John toe en kroelt even met zijn vingers door zijn schaamhaar.

"Hé, jouw zwembroek zit inmiddels ook op het randje van je lul", zegt Tommie, terwijl hij zijn hand op de dikke bobbel in John zijn zwembroek legt en met zijn vinger vanaf de basis naar het puntje van John zijn lul strijkt.

"Je bent klaargekomen", zegt Tommie verbaasd, "er zit een heel grote natte, glibberige plek in je broek."

Hij ruikt aan zijn hand en likt zijn vingers af.

"Nee hoor", zegt Pieter, de tweeling is inmiddels ook bij de les, "je weet toch nog wel hoe dat bij ons was. Nou, John heeft sinds kort hetzelfde, alleen nog een beetje erger dan het bij ons is. Maar daar kom je dan vanavond nog wel achter, denk ik. "

"Geil", zegt Tommie, kunnen jullie vanavond ook niet komen?"

"Weet je nog hoe groot mijn bed is. Daar passen we echt niet met z'n vijven in."

"Volgende keer dan maar bij mij", zegt Tjabe, die inmiddels tegenover Tommie is gaan zitten.

"Jouw zwembroek zit ook al het randje van je lul", zegt Tommie.

"Wat dacht je dan, dat ik niet gehoord heb wat jullie hebben besproken."

Tommie zit ook even aan het mini bosje haar van Tjabe en knijpt een paar keer in diens lul. Het dunne pikkie van Tjabe wordt natuurlijk door zijn zwembroek ook stevig naar beneden gehouden. Aan elke kant ervan zit en bal, waar Tommie liefkozend overheen strijkt.

"Het lijkt wel of je ballen sinds een paar weken geleden nog verder zijn gegroeid."

"Nou, wat mij betreft mag dat nu wel stoppen. Ze zijn wel groot genoeg. Nu moet alleen mijn piemel maar eens een beetje gaan groeien."

"Niet te veel hoor. Ik vind hem zo juist erg lekker."

Tjabe wurmt zijn hand tussen Tommies buik en zijn, nog steeds opgetrokken benen en voelt dat Tommies stijve rechtop staat in zijn zwembroek.

"Die mag je rustig laten zien hoor. Die mag er echt wel wezen."

Tommie draait zich om, leunt tegen Tjabe aan en strekt zijn benen uit, zodat ze allemaal goed zicht hebben op de inhoud van Tommies zwembroek. Ze weten zich zo goed als ongezien door de andere bezoekers van het zwembad in hun hoekje van het terrein, ook doordat Ben met zijn brede lijf de kant afdekt waardoor anderen hen wel zouden kunnen zien.

Tjabe legt zijn hand op de inhoud van Tommies zwembroek. Hij knijpt een paar keer in die lekkere stijve.

"Zou je ook net zo'n zwembroek willen hebben als die van ons."

"Eigenlijk wel maar toch ook weer niet. Als ik er zo een aan zou trekken kan iedereen zien dat er nog geen haartje op mijn buik zit en dat vind ik niet zo leuk."

"Er zijn toch genoeg jongens die inmiddels weten dat dat nu eenmaal zo is? Ik vind dat zelfs heel erg lekker en veel mooier dan wanneer je wel haar op je lul zou hebben", zegt John."

"Laten degenen die me nog niet kennen maar lekker denken dat er een bos haar op mijn buik zit die bij mijn lul past."

Tjabe voelt wel dat Tommie dat geklets leuk vindt want die stijve wordt nog een beetje stijver, terwijl hij er overheen wrijft en er zachtjes in knijpt. Dan ontstaat er plotseling een donkere vlek in het rood van Tommies zwembroekje, aan het eind van zijn lul. Ze zien het allemaal gebeuren, behalve Tjabe, die alleen voelt dat het nat wordt.

"Ben je klaargekomen", vraagt John.

Tjabe kijkt gauw ook even naar wat er in Tommies zwembroek is gebeurd.

"Nee", zegt Tommie, "ik moet gewoon heel erg nodig plassen."

"Dan zou ik maar even naar de wc gaan, als ik jou was", zegt Pieter.

"Hoe denk je dat ik nu in de wc zou kunnen plassen? Dat lukt me natuurlijk nooit."

John is net van plan om ook aan Tommie uit te gaan leggen hoe dat wel zou kunnen, als er een veel grotere donkere vlek in Tommies zwembroek ontstaat.

"Ik doe het zo echt nog helemaal in mijn broek", zegt Tommie, terwijl hij opspringt en naar het water rent.

Een minuut later is hij, druipend, al weer terug.

"Dat lucht op", zegt Tommie, "het ging nog maar net goed. Ik voelde het onderweg in mijn zwembroek steeds een beetje natter worden. Ik was nog wel even bang dat ik tegen iemand aan zou botsen want dan had ik het echt helemaal in mijn zwembroek gedaan en dan had ik natuurlijk wel mooi voor schut gestaan. Ik geloof dat ik al voluit begon te plassen terwijl ik nog in het water dook."

"O", zegt Pieter, "ik dacht al `wat spat dat water dat water vreemd op voor je erin dook' maar je was dus al aan het plassen."

"Heb je dat echt gezien", vraagt Tommie, die er een rood hoofd van krijgt, omdat hij bang is dat meer mensen het dan gezien kunnen hebben en dat die er straks over beginnen.

"Geintje."

Tommie haalt opgelucht adem.

"Heb je echt in het water gepiest", vraagt Ben.

"Ja, natuurlijk, wat had ik dan gemoeten? Ik kon het echt niet meer ophouden."

"Dus als ik straks ga zwemmen dan zwem ik in jouw pies?"

"Waar maak je je druk om", zegt Tjabe, "iedereen plast toch wel eens in het water."

"Ik niet", zegt Ben.

"Ik ga ook altijd naar de wc", zegt John.

Dat horen Hans en Timmie, die net aan komen lopen, met Marnix en Ray, nog net. De hele club is dan compleet in het zwembad aanwezig, uitgebreid met de twee `kleintjes'.

"Waarom zou je niet naar de wc gaan", vraagt Hans, "dat is toch niet verboden of zo?"

"Tommie heeft net in het water gepist", zegt John "en toen zei Tjabe dat hij dat ook doet."

"Nee", zegt Tjabe, ik zei, "dat iedereen dat wel eens doet. Ik ook hoor, eigenlijk wel altijd. Het is echt lekker als het zo warm wordt in je zwembroek en je voelt het ook veel beter uit je lul komen dan wanneer je gewoon in de lucht plast."

"O", zegt Hans, "dat doe ik ook altijd."

"Ik ook", zegt Timmie.

"Wij ook, hoor", zeggen de tweelingen in koor.

"Ik ook", zegt Ray, "het voelt zo lekker warm tussen mijn billen, want daar stop ik dan mijn lul altijd eerst. Dat is veel lekkerder op mijn heup."

"Tussen je billen", vraagt Tommie verbaasd, "hoe lang is je lul dan?"

"Ray heeft geen lul, die heeft een brandweerslang", zegt Tjabe.

Tommie gaat vlak bij Ray staan. Dat klinkt hem wel interessant in de oren. Daar wil hij graag meer van weten.

"We dwalen af", zegt Ben, "wie pist er nog meer in water?"

"Ik", zegt Marnix, "het is bijna niet zo lekker als in je droge onderbroek, of in je zwembroek. Maar dat laatste durf ik eigenkijk niet want dan kan iedereen gelijk zien wat er is gebeurd. Maar het is wel bijna net zo lekker, alleen is het lekkere gevoel jammer genoeg bijna meteen weer weg, als het is afgekoeld."

"Dat wil dus zeggen dat er van de tien acht altijd in het water van het zwembad pissen", constateert John.

"Dat wil dus zeggen dat ik altijd in jullie pis zwem", zegt Ben.

"Vast niet alleen in onze plas", zegt Tommie, "als tachtig procent van onze groep het doet dan zou dat wel eens in het algemeen zo kunnen zijn. Ik denk dat wij niet de enigen zijn die het lekker vinden."

"Ik moet nodig pissen", zegt John.

"Ik ook", zegt Ben.

Ze lopen in de richting van de wc's, nadat Tommie nog even aan de glibberige bobbel in John zijn zwembroek heeft gevoeld. Hij heeft meteen een natte hand.

"Je mag me wel dankbaar zijn", zegt Tommie, "als ik dit niet had gedaan had deze draad (en hij laat de transparante draad met een aantal pareltjes erin, die al bijna tot op de grond komt) halverwege aan jouw zwembroek gehangen in plaats van nu aan mijn hand.

John haalt zijn hand er ook nog even overheen om zijn zwembroek nog wat droger te maken. Hij likt zijn hand maar af.

"Hoe gaan we dat doen", vraagt Ben, als ze net onderweg zijn, `we hebben allebei een stijve. Zoals je al aan Tommie uitlegde, krijgen we die nooit terug in de verpakking."

Ze kijken elkaar even grijnzend aan en lopen dan toch maar in de richting van het water.

"Maar niet gewoon piesen hoor", zegt Ben.

"Hoe dan?"

"Jij gaat op mijn schouders zitten. Dan ga ik zo staan dat mijn schouders net onder water staan en dan pies je in mijn nek. Dan kan niemand het zien."

Ben duikt even onder water en John gaat op zijn schouders zitten. Dan loopt hij zover terug dat zijn schouders een centimeter of tien boven water uitsteken.

"Ik voel je stijve en je ballen zo zitten tegen mijn nek aan. En de hele zaak is alweer erg glibberig hoor."

"Dacht je soms dat ik hier niet goed geil van werd", fluistert John.

Het duurt even voor John zijn straal op gang komt. Deze houding is nu niet precies de ideale om eens lekker vlot te kunnen plassen. Maar eindelijk lukt het een klein beetje. Ben voelt eerst een straaltje voorvocht in zijn nek lopen. John gaat een beetje heen en weer en op en neer. Dat is al wel een lekker gevoel. Dan volgt er een straaltje pis, dat is duidelijk te voelen want dat verspreid zich gemakkelijker langs Ben zijn rug. Het is een heerlijk gevoel, vindt Ben en het duurt een hele tijd voor het stopt. Ten eerste moest John aardig nodig en ten tweede kan het er in deze positie maar heel langzaam uit. Ze hebben er dus lang plezier van.

"Ik hoop dat de naadjes van die zwembroek stevig zijn", zegt Ben, "zo'n stijve als nu heb ik, geloof ik, nog nooit gehad."

"Ik ook niet, maar de mijne wordt tenminste nog een beetje in bedwang gehouden door jouw nek."

"Laten we maar even omwisselen", zegt Ben, "anders begin ik zo gewoon in het water te piesen, ik hou het echt niet lang meer."

Hij duikt onder water en John haakt zijn benen terug over Ben zijn schouders. Dan zakt hij met de voorkant van zijn zwembroek tegen Ben zijn rug gedrukt langzaam naar beneden, terwijl Ben weer overeind komt.

"Zelf in het water voel ik dat de voorkant van je zwembroek heel lekker langs mijn rug glijdt van al dat voorvocht."

"Het was bijna niet alleen voorvocht geweest. Als je rug tien centimeter langer was geweest was ik klaargekomen."

Dan duikt John een stukje onder water en Ben gaat op zijn schouders zitten. Het duurt zeker een paar minuten voor er iets gebeurt.

"Ik dacht dat je zo nodig moest maar het duurde wel erg lang voor er iets kwam", zegt John, die eindelijk de eerste druppels in zijn nek voelt.

"Ik knal bijna uit elkaar, zo nodig moet ik, net zoiets als laatst, toen we naar boven gingen om in ons broek te plassen. Maar ik geloof dat er nu een beetje gang in begint te komen."

John loopt nog een stukje verder terug, zodat zijn schouders nog wat verder boven het water uit komen. Zo voelt hij nog wat langer Bens warme water langs zijn rug lopen. Het wordt er in zijn zwembroek bepaald niet rustiger, en ook niet droger van. Hij voelt het voorvocht weer uit zijn lul komen.

Het duurt bij Ben nog een stukje langer dan bij John voor het stroompje, op zich al heel bij zonder voor Ben die normaal met donderend geweld pist, eindelijk stopt. Ben laat zich met tegenzin van John afglijden, maar pas als het warme gevoel tussen hen in helemaal weg is geëbd.

"We moeten maar een poosje blijven zwemmen", zegt John, "tot de spanning in onze zwembroeken een beetje is afgezakt. Wedstrijdje?"

Ze trekken een stuk of twintig baantjes, op zijn hardst. En dan zijn ze een beetje afgekoeld. John neemt aan dat de glibberigheid wel van zwembroek afgespoeld zal zijn. Hij durft er niet zo goed aan te voelen. Hij is bang dat het anders gelijk opnieuw begint en dat hij meteen weer doorlekt.

Dan gaan ze weer naar de anderen toe.

"Dus jullie hebben nu ook in het water geplast", zegt Tommie.

"Er zat niets anders op. Had jij een andere oplossing geweten?"

"Nee. Maar dat maakt dus 100% van de zwembadbezoekers die in het bad plassen. Ik zou wel eens willen hoeveel plas er nu eigenlijk in het zwembad zit."

"Dat moet zo ongeveer uit te rekenen zijn", zegt Marnix die daar ook wel erg in is geïnteresseerd, "er is wel zoiets van te maken als van die sommen bij wiskunde, in de eerste klas."

Tommie gaat bij Marnix zitten en samen smoezen ze een poosje.

Dan zegt Tommie, "John mogen we dat ding van jou lenen, die fles om in te plassen? Hoe heet dat ook alweer?"

"Een urinaal."

"O ja, mogen we die van je lenen? We willen graag weten hoeveel plas ....."

"Pis", onderbreekt Marnix hem.

Tommie trekt een vies gezicht en gaat verder, "hoeveel er nu eigenlijk in het zwembad zal zitten."

"En daar hebben jullie een urinaal voor nodig?"

"Ja, wij hebben een plannetje bedacht."

"Vertel."

De hele club luistert inmiddels gespannen", als het over plassen gaat zijn ze een en al aandacht.

"We gaan een beetje statistiek bedrijven", zegt Marnix, "dan maken we eindelijk ook eens echt gebruik van iets wat we op school leren. We zijn met z'n tienen dus dat is makkelijk rekenen. Alles wat we hoeven te doen is meten hoeveel iedereen in het water in het zwembad pist."

"Plast", onderbreekt Tommie.

"Pist", herhaalt Marnix, "je moet nu eindelijk maar eens een grote vent worden."

"In bepaald opzicht is hij een grotere vent dan jij", zegt Hans.

"Dat hoor ik dan later wel een keer van je."

"Wij dachten dat we misschien met z'n allen bij Tjabe in de tuin een keer zwembadje kunnen spelen."

"We hebben wel een grote tuin maar er zit echt geen zwembad in", zegt Tjabe.

"Daarom zeg ik ook `spelen' we doen net alsof. In ieder geval hebben we daar geen pottenkijkers, zeker als Tjabes ouders niet thuis zijn."

"Als het mooi weer blijft zijn mijn ouders er morgen niet."

"Dat komt dan mooi uit. Doen jullie allemaal mee?"

"Maar wat gaan we dan precies doen", vraagt Ben.

"We doen net of we in het zwembad zitten. We nemen allemaal precies mee wat we anders ook meenemen. Alleen kunnen we niet het water in om te pissen. Dat doen we dan in John zijn uri...dinges."

"Urinaal."

"Urinaal. Ik heb van Tommie begrepen dat daar een maatverdeling op staat. Dan kunnen we noteren hoeveel iedereen gemiddeld op zo'n middag in het zwembad deponeert en dan kunnen we uitrekenen hoeveel procent pis er wel in het water kan zitten."

"Dan kunnen we meteen beoordelen of het wel verantwoord is om ooit nog naar het zwembad te gaan", zegt John.

"Gezonde pis is steriel", zegt Johan, "dus daar hoef je je echt geen zorgen om te maken.

Hebben we toch ook nog iets nuttigs geleerd, op school."

"Wat vinden jullie van ons plan", vraagt Tommie.

Ze knikken en mompelen allemaal instemmend.

"Dus morgen om een uur allemaal bij Tjabe?"

"Dat is te laat", zegt Tjabe, we zitten normaal toch wel zo'n vier uur in het zwembad en John en ik moeten om vier uur gaan werken."

"Dan wordt het dus twaalf uur. Afgesproken?"

"Afgesproken."

Na dit gesprek duiken ze bijna allemaal het water in. Alleen John en Ben blijven zitten, die hebben zich al genoeg ingespannen.

Een half uurtje later zitten ze weer allemaal bij elkaar.

"Zullen we nog wel even met z'n allen vaststellen hoeveel water, nou ja hoeveel vocht, er nu eigenlijk in het zwembad zit? Als we dat morgen moeten bedenken komen we er natuurlijk nooit uit", zegt Tommie.

"Onze wetenschapper in de dop heeft wel gelijk", zegt Marnix.

Ze lopen met de hele club een rondje om het grote bad en meten zo'n, beetje hoe lang en hoe breed het is. Ze zijn het er al snel over eens dat het veertig meter lang en vijfentwintig meter breed moet zijn. Nu de diepte nog. Die varieert tussen drie meter en een meter twintig. Na de nodige discussie komen ze overeen dat de gemiddelde diepte twee meter moet zijn.

Ze pakken zo ongeveer allemaal hun telefoon om de inhoud te berekenen.

"Twee miljoen", zegt Ben, die geen telefoon nodig heeft.

De anderen kijken verstoord op.

"Wat bedoel je?"

"Twee miljoen liter zit erin. Daar heb je toch geen rekenmachine voor nodig?"

Even later hebben ze allemaal uitgerekend dat Ben gelijk heeft.

"Dat is wel een heleboel", zegt Marnix, "dan kan wat wij erbij doen toch nooit een probleem zijn?"

"Maar jullie", zegt John met nadruk, "jullie zijn niet de enigen die in het water pissen. Als de verhoudingen net zo liggen als bij ons doet tachtig procent van de bezoekers het. Dus nu moeten we ook nog even weten hoeveel dat er zijn."

Ze spreken af dat ze allemaal een wandelingetje maken over zonneweiden en grofweg tellen hoeveel mensen er zijn.

"Als je zo in je eentje rondloopt heb ik het gevoel dat ik toch wel aardig wat bekijks trek in deze zwembroek", zegt John als ze allemaal weer terug zijn op hun vaste plek."

Dat gevoel hebben Tjabe en Ben ook wel.

Het blijkt dat de anderen tijdens hun rondgang meer oog hebben gehad voor John, Tjabe en Ben en hoe het publiek op hun zwembroeken reageerde dan voor het tellen van de aanwezigen.

"Volgens mij heb je best succes in zo'n ding", zegt Hans, "ik denk dat ik er ook maar zo een ga kopen'.

Ze worden het er uiteindelijk over eens dat er zo'n tweehonderdvijftig bezoekers zijn. Ze denken ook allemaal dat dat wel zo'n beetje het gemiddelde aantal zal zijn.

"Waar hebben jullie die zwembroeken gekocht", vraagt Hans.

Tjabe vertelt zijn verhaal. Ze vinden het allemaal best nog wel duur maar de meesten zijn het erover eens dat het toch wel de moeite waard is, gezien de aandacht die je ermee trekt.

Tjabe e-mailt ze allemaal de naam van site.

"Maar niet allemaal tegelijk want dan kunnen John en ik de bestellingen niet op tijd bezorgen."

De meesten verdwijnen nog een paar keer het water in. Ze worden inmiddels met andere ogen nagekeken dan tot nu toe. Eerst dacht iedereen dat ze gewoon zin hadden om te gaan zwemmen. Nu denkt iedereen gewoon dat ze moeten plassen.

De tweelingen zitten samen over een telefoon gebogen. Ze zijn al bezig op die site.

"Als we ze nu bestellen, hebben we ze dan morgen al, voor ons bezoek aan dat zwembad dat er niet is", vraagt Pieter.

"Officieel niet maar het kan wel worden geregeld. Als je nu bestelt dan kunnen John en ik langs de zaak en dan kunnen we om vijf uur bij jullie zijn."

"Mag ik mee", vraagt Tommie.

"Dan zijn we vast niet op tijd klaar om Ben vanavond te ontvangen. Kijk morgen maar naar het resultaat, als we bij Tjabe zijn."

Dat wil Tommie nu ook weer niet. Hij is te nieuwsgierig naar wat er nu precies in Ben zijn broek zit, dus houdt hij zich verder stil.

"Die witte vind ik ook wel mooi", zegt Johan.

"Maar heb je wel gelezen wat erbij staat", vraagt Tjabe, "ze zijn niet geschikt om mee te zwemmen. Ze worden een beetje doorzichtig als ze nat worden.

"Ook wel geil", zegt Pieter, "maar niet zo erg praktisch."

"Kijk maar uit", zegt John, "dan worden ze ook doorzichtig van jullie voorvocht. Dan zie je ook zonder dat je het water in gaat je lul en je ballen precies zitten."

Dat doen ze toch maar niet.

"Als ik jullie was zou ik er een met een wild patroon nemen, net als de mijne. Dan zie je het niet zo erg als het een beetje nat wordt", zegt John.

"Is het bij jou alweer doorgelekt", vraagt Tommie aan John en hij voelt even aan John zijn zwembroek."

"Het begint net weer, zo te voelen."

"Hou op man het was nu net even over."

"Wat denken jullie van de maat", vraagt Pieter.

"En M, net als de die van mij", zegt John, die zat bij Johan toch ook goed toen hij hem aantrok op de boot?"

"Maar we nemen toch altijd drie maten mee", zegt Tjabe, "want er zit nog wel eens een beetje verschil in."

Ze bestellen allebei een M, met een druk blauw patroon.

"Dan gaan wij maar even naar de zaak om het te regelen", zegt Tjabe, "ik denk dat we om vijf uur bij jullie kunnen zijn."

John en Tjabe kleden zich aan en vertrekken.

"Tot morgen, twaalf uur bij mij."

Dan gaat de een na de ander ook naar huis.

vochtignat@gmail.com