Zoveel leuke, geile verhalen, (voorr elk wat wils). Dat moet zeker blijven. Kijk op https://donate.nifty.org/donate.html om te zien hoe je daaraan mee kunt werken.
VOCHTIG TOT NAT 23
KORTING - KORTING VOOR BEN
Ben gaat naar de site die John een poosje geleden heeft laten zien. Hij staat in zijn favorieten.
Hij heeft die bijzondere zwembroeken al gauw weer gevonden. Dat ging heel makkelijk want hij had ze al een paar keer goed bekeken.
"Ze staan er nog steeds op voor negentig euro. Hoe gaat dat dan met die korting?"
"Jelmer kan moeilijk iedereen die korting geven. Dan zou hij al gauw niets meer verdienen. Het is echt alleen voor onze vrienden. Alleen als hij er na een hele tijd echt mee blijft zitten gaat hij iedereen korting geven. Je moet hem gewoon bestellen en betalen via IDEAL. Tjabe en ik maken toch alle pakjes klaar dus dan halen we er gewoon uit wat met korting moet worden afgeleverd. Die pakjes gaan niet op de post maar die brengen we zelf weg en dan krijg je de helft van het bedrag, plus de verzendkosten, cash terug. We nemen dan trouwens voor alle zekerheid niet alleen de bestelde maat mee maar ook een grotere en een kleinere. Want die maten kloppen niet zo erg. Dan kan je proberen welke het beste zit en de andere nemen we weer mee terug."
"Dat klinkt overtuigend. Welke zou mij het beste staan?"
"Als ik jou was zou ik die effen lichtblauwe nemen. Die staat volgens mij het beste bij je haar en bij bruin van je lichaam."
"Maar er staat geen negentig euro meer op mijn rekening dus het feest gaat nog even niet door. Ik moet eerst wat verdiend hebben."
"Als je gelijk een baantje krijgt gaat het dus nog meer dan een week duren voor je hem kunt bestellen. Ik wil het ook wel voor je voorschieten. Er staat genoeg op mijn rekening. Dan krijg ik het wel van je terug als je wat hebt verdiend."
"Je bent een engel."
Ben geeft John een zoen, nu eens gelijk op zijn mond. John laat zich niet onbetuigd dus duurt het nog minstens vijf minuten voor ze aan het bestellen toekomen.
"Wanneer kan ik die zending verwachten?"
"Vanavond. Je hebt voor zes uur besteld, dus dan wordt die nog dezelfde dag verzonden. We bellen even hoe we laat we komen."
"We?"
"Ja, we hebben Jelmer beloofd dat we altijd samen gaan. Dat wilde hij speciaal. Waarom weet ik ook niet."
In werkelijkheid hebben Tjabe en John gewoon samen afgesproken dat ze het zo zullen doen, omdat ze het niet goed eens konden worden over wie er naar wie iets weg zou brengen.
"Hoe laat is het eigenlijk?"
"Tegen drieën, hoezo?"
"Dan moet ik zo weer gaan. Het zal waarschijnlijk wel druk zijn vandaag en anders gaat niet alles op tijd de deur uit."
"Jammer, ik had gedacht dat we misschien nog wel even ....."
"Dat kunnen we vanavond toch ook wel?"
"Ja, maar dan is Tjabe erbij."
"Je bent toch niet bang van Tjabe?"
"Nee, maar met z'n tweeën lijkt me leuker."
"Met z'n drieën kan ook heel leuk zijn hoor."
John trekt Ben nog even dicht tegen zich aan en ze zetten het tongen van voor de bestelling nog even voort.
Dan scheurt John zich los en kijkt met een vies gezicht naar zijn rechter been.
"Het loopt alweer langs mijn been."
Ben maakt Johns jeans los en stroopt hem af. Hij likt het spoor voorvocht van John zijn been en zuigt de natte plek in Johns onderbroek leeg. Daar wordt het dan wel niet droger van maar wel minder glibberig. Hoewel, dat duurt maar even, want er loopt meteen een nieuwe lading in John zijn onderbroek. Ook die trekt Ben naar beneden. Hij neemt Johns lul in zijn mond en zuigt die leeg.
"Ik moet echt zo gaan hoor."
"Wacht even", zegt Ben. Hij rent met een paar stappen de trap af. Er hangt inmiddels alweer zo'n heldere draad aan Johns lul, die bijna de grond haalt als Ben terug is. Ben vangt alles op met zijn hand en likt die verlekkerd af.
"Wat ging je nou eigenlijk doen?"
"Dit halen."
Ben laat een plastic boterhamzakje zien.
"En nu?"
"Nu dit", zegt Ben, terwijl hij het zakje om Johns lul vouwt en voor alle zekerheid ook om zijn ballen. Meteen trekt hij John zijn onderbroek omhoog.
"Als het werkt ben je geniaal", zegt John, "dat ik daar niet aan heb gedacht. Ik heb wel aan een condoom gedacht. Maar die zijn zo duur en bovendien heb je kans dat ze ook nog eens niet goed blijven zitten, die zijn van zichzelf al zo glad en dan zit er nog glijmiddel aan ook."
John trekt zijn onderbroek even goed en hijst zijn jeans weer op.
"Het knisperde wel een beetje toen je het om mijn lul deed. Zou je dat niet horen als ik loop?"
John loopt een paar keer heen en weer en gaat even op het bed zitten.
"Ik hoor echt niets."
Ben prikt een paar keer met zijn vinger in John zijn kruis.
"Zo hoor je wel wat maar dan moet je wel heel goed luisteren."
"Ik zit toch niet de hele dag in mijn lul te prikken dus dan zal het wel meevallen. Als je het maar wel zegt als je toch kan horen. Ik wil niet voor schut lopen."
"Natuurlijk. Maar nu kunnen we tenminste zonder kwalijke gevolgen nog even goed afscheid nemen" en Ben zet zijn lippen weer op die van John.
Na een paar minuten is het nu Ben die de omhelzing verbreekt.
"Nu moet je echt gaan, anders heb ik vanavond misschien mijn nieuwe aanwinst niet en ik wel heel graag zien hoe die staat.
Kort na het avondeten staan John en Tjabe bij Ben voor de deur. Ze gaan meteen naar boven.
"Mijn ouders zijn net vertrokken om te kaarten bij vrienden."
"Dat is positief nieuws", zegt John, "dan hoeven we niet bang te zijn dat we worden gestoord."
"Laat zien, wat hebben jullie meegenomen."
"Precies wat je hebt besteld natuurlijk."
"Maar in jouw geval hebben we alleen een maat kleiner meegenomen en niet een maat groter want die is er niet."
Tjabe geeft het pakje, dat er precies zo uitziet als de pakjes die op de post zijn gegaan, aan Ben. Ben maakt het ongeduldig open en scheurt de verpakking kapot.
"Hé, een beetje voorzichtig", zegt Tjabe, "als hij niet bevalt moet je hem wel terugsturen in die verpakking."
Ben kijkt Tjabe een beetje dom aan.
"Geintje, als ze geen van tweeën goed zitten nemen wij ze toch gewoon weer mee terug."
Ben legt de zwembroeken naast elkaar op zijn bed.
"En hoop geld eigenlijk, voor zo'n klein stukje stof."
"Ja, de bovenkant is niet zo erg groot maar moet je zien wat er in de pijpen zit. Dat is duur spul hoor."
"Als je het toch te duur vindt nemen we ze gewoon weer mee hoor."
"Nee", roept Ben, "als het maar even kan wil ik hem echt wel hebben."
"Pas eerst de grootste maar", zegt Tjabe, "ik denk wel dat die goed zal zitten."
"Ik weet natuurlijk niet hoe die precies moet zitten."
"Trek hem eerst maar aan dan kijken wij wel of hij goed zit. Jelmer heeft ons uitgelegd waar je precies op moet letten. En bovendien kan je het vergelijken met hoe hij bij ons zit. Wij hebben de onze aangetrokken voor we hier naar toe kwamen."
Ben trekt zijn schoenen uit en zijn jeans. Dan draait hij zich met zijn achterkant naar John en Tjabe en trekt zijn onderbroek uit.
"Mogen wij je piemel niet zien", zegt John, "denk je soms dat we niet meer weten hoe die eruit ziet?"
"Macht der gewoonte", zegt Ben en draait zich weer om, dat ben ik zo gewend in de kleedkamer van het zwembad."
Ben trekt heel snel de grootste zwembroek aan. Zij lul en zijn ballen schieten geheel automatisch in de slimme constructie die erin zit om alles in toom te houden. Hij bekijkt zichzelf even in de grote spiegel en draait zich dan naar John en Tjabe.
"Denk je dat hij goed zit?"
"Hij zit perfect."
"Waar zie je dat dan aan?"
"Kijk maar", zeggen John en Tjabe, als op commando en ze laten allebei hun jeans zakken, "als hij net zo zit als bij ons, dan is het goed. Deze zijn door Jelmer goedgekeurd."
En inderdaad, bij alle drie zit hij als gegoten, helemaal zonder vouwtjes en plooitjes.
"Je mag die kleinere ook nog wel proberen", zegt Tjabe, "in één maat kleiner moet je ook nog wel passen. Dan kan je het zelf beoordelen."
Ben trekt de zwembroek weer uit en trekt zo snel mogelijk de kleinere maat aan. Het moet wel een beetje snel want hij voelt dat er aardig beweging komt in zijn lul en hij heeft op de boot, bij de anderen, gezien dat hij dan niet meer goed zit. Wel geil maar niet goed.
Inmiddels trekken John en Tjabe hun schoenen en hun jeans uit.
De bobbel in Ben zijn zwembroek is inmiddels een heel stuk groter geworden dan daarnet maar hij zit nog wel goed. John en Ben gaan aan weerszijden van de spiegel staan, zodat Ben in één oogopslag zichzelf en zijn twee vrienden kan zien.
"Inderdaad" zegt Ben, "die andere zat beter. Hij trekt hier en daar een beetje. Of zou het eraan liggen dat ik nu bijna een stijve heb?"
"Die hebben wij inmiddels ook wel zo ongeveer."
"Dan is die andere wel beter dan deze, want bij jullie zie wel een grotere bobbel zitten maar niet zoveel rimpels in de stof. "Of hebben jullie nog niet echt een stijve?"
"Voel zelf maar even", en de jongens gaan nog dichter bij Ben staan.
Ben legt zijn hand op de voorkant van de zwembroeken van de anderen.
"Er zit, denk ik, inderdaad niet zoveel verschil tussen. In de mate van stijfheid, bedoel ik. Verder is het verschil aanzienlijk."
"Maar daar gaat het nu niet om", zegt John.
De twee zitten ook even aan de inhoud van Ben zijn zwembroek, terwijl Ben gewoon doorgaat bij Tjabe en John.
"Je lekt helemaal niet door", zegt Ben, "je broek is helemaal droog aan de buitenkant."
"Ja", zegt John, "je uitvinding werkt echt."
"Wat voor uitvinding", vraag Tjabe.
"Deze", zegt John en hij trekt met een ruk zijn zwembroek naar beneden. Met kracht slaat John zijn stijve tegen zijn buik aan.
"Voorzichtig", roept Tjabe, die inmiddels weet wat er kan gebeuren als John zoiets doet, "als je Ben zijn zwembroek onder spettert kan hij niet meer terug en dit is juist die ene die niet goed zit."
Dan barst hij in lachen uit, als hij het plastic zakje ziet dat om John zijn lul gevouwen zit en dat er helemaal aan vast gekleefd is van het voorvocht, dat er trouwens wel meteen uit begint te druipen nu Johns lul rechtop staat.
"Jouw zwembroek kan nu toch wel de was in want je druipt hem nu wel helemaal onder."
"Maar tot nu toe is alles droog gebleven. Ik vind dit echt een uitvinding."
Ben trekt voorzichtig de zwembroek uit die weer met Tjabe mee terug moet en stopt hem weer in het doosje. Daar kan niets meer mee gebeuren.
John heeft inmiddels zijn zwembroek uitgetrokken.
Ben haalt het plastic zakje van John zijn lul af. Het is helemaal glibberig vanbinnen. Hij schuift het om zijn eigen stijve lul heen en pakt die stevig beet.
"Zo is het net of ik zelf zo nat word. Dat is wel lekker hoor."
"Laat mij dat ook eens proberen", zegt Tjabe.
"Kom er maar bij", zegt Ben terwijl hij de greep op zijn stijve laat verslappen.
Tjabe schuift zijn stijve naast die van Ben en Ben pakt de twee lullen samen stevig beet en begint te trekken. Hij komt heel snel klaar.
"Dat is wel heel erg lekker", zeg Ben as hij weer een beetje is bijgekomen, "jammer dat ik dat niet heb, als dat voorvocht."
"Alleen jammer dat het voor mij niet werkte", zegt Tjabe, "aangezien je het meest druk zette op je eigen eikel, gebeurde er bij mij niet zo veel."
"Wacht maar zegt John en haalt het, inmiddels wel heel erg natte, plastic zakje van Ben zijn lul af. Net op tijd want doordat Ben zijn stijve afzakt schuift het er bijna vanzelf af. Ben heeft aardig wat in het zakje gedeponeerd en het begint, door het gewicht, steeds sneller weg te glijden.
John gaat tegen Tjabe aan staan en schuift het kledernatte zakje om zijn eigen stijve lul en die van Tjabe. Er begint meteen wel het een en ander op het laminaat te druipen, maar daar let niemand op.
Ook John pakt de twee lullen met een hand beet en begint te trekken, maar dan wel zo dat hij meer druk uitoefent op die van Tjabe.
Na heel even roept Tjabe al, "ik kom."
Hij heeft het nog niet gezegd of er spuiten een stuk of zes stralen in het zakje. Ben, die gebiologeerd toe staat te kijken ziet het zakje opbollen door de harde stralen. John voelt het zaad door Tjabes lul gaan, zo stevig drukt hij die twee stijve lullen tegen elkaar aan. Zo' denkt Ben dat gaat een stuk harder dan bij mij'. Het ging deze keer natuurlijk extra snel, doordat het nog warme zaad van Ben zich over de twee stijve lullen verspreidde, zodra John het zakje eroverheen trok.
En dan houdt John het ook niet meer en komt met kracht klaar. Het zakje bolt nu zeven of acht keer op. De inhoud druipt nu heel snel op de vloer.
Tjabe zoekt de lippen van John en ze beginnen flink te tongen.
Ben wil zich niet onbetuigd laten en probeert erbij te komen maar tongen met z'n drieën, dat lukt niet. Hij geeft het op, valt op zijn knieën neer voor John en Tjabe, rukt het zakje van de twee piemels en begint ze om beurten te pijpen. Tjabe gaat een beetje op zijn tenen staan en John zakt een beetje door zijn knieën en zo lukt het Ben om de twee stijve lullen samen in zijn mond te krijgen. Na een poosje stopt hij ermee omdat hij een beetje kramp in zijn kaken krijgt. Die ene is dan wel tamelijk dun en die andere erg dun maar samen zijn ze aardig aan de maat.
De twee stoppen met tongen en duwen Ben op de grond. Die landt met zijn rug op het plastic zakje en hij voelt hoe al het nat zich onder zijn rug verspreidt. Het voelt nog lekker warm aan.
Zodra Ben ligt knielen Tjabe en John aan weerszijden van Ben en grijpen zijn inmiddels weer helemaal stijve lul vast. Er is precies genoeg lengte voor twee handen boven elkaar. Even trekken ze samen. Dan brengen ze allebei hun gezicht naast Ben zijn lul en zetten, elk van een kant, hun lippen tegen Ben zijn stijve aan. Na een paar keer proberen hebben ze het ritme gevonden en gaan ze precies tegelijk op en neerlangs Ben zijn stijve. Ze voelen zijn lul steeds stijver worden.
"Als ik jullie lullen tegelijk in mijn mond kon krijgen moeten jullie toch alleen mijn stijve erin kunnen krijgen", kreunt Ben, die nu eindelijk ook wel een echt gepijpt wil worden. Dan probeert John even om Ben zijn eikel echt in zijn mond te krijgen maar dat lukt hem echt niet. Tjabe probeert het ook even. Die komt misschien iets verder dan John maar die hele eikel erin, echt dat gaat niet.
Dan zetten ze allebei weer hun hun mond tegen Ben zijn eikel aan. Elk de helft, dat lukt wel. Het duurt even voor ze de techniek helemaal onder controle hebben maar dan is het net of Ben door één mond wordt gepijpt.
Na een paar minuten kreunt Ben, "ik geloof dat ik nog een keer ga komen."
John en Tjabe gaan gewoon door en bewerken Ben zijn eikel, elk van een kant, extra intensief met hun tong. Ze voelen Ben zijn eikel nog een beetje zwellen en dan loopt Ben zijn zaad precies tussen de twee paar lippen door langs hun wangen. Echt spuiten doet Ben, zo kort na de eerste keer, nu al helemaal niet meer; het zaad blijft net naast hun lippen zitten. Ze likken het allebei op en beginnen weer even te tongen. Dan scheurt John zich los, gaat languit op Ben liggen en begint die te tongen, met het zaad nog in zijn mond. Tjabe heeft meteen door wat de bedoeling is. Hij duwt John een stukje opzij gaat ook op Ben liggen. Ze steken wel allebei aan de zijkant een stukje over maar dat is niet erg. Om beurten tongen ze een poosje met Ben en dan weer met elkaar. Het wordt tussen de buiken aardig glibberig. Niet alleen doordat ze het laatste restje zaad uit Ben zijn lul persen, die net tussen de heupen van Tjabe en John in geklemd zit, maar ook door het voorvocht dat John, zoals inmiddels gebruikelijk, in ruime mate verspreidt.
Na een kwartiertje vallen ze uitgeput neer en blijven ze stil, dicht tegen elkaar aan, liggen. Na nog een kwartiertje zegt Ben, "zullen we maar even gaan douchen? Ik heb geen idee hoe laat het inmiddels is en ik weet ook niet precies hoe laat mijn ouders terugkomen. En ik heb er niet zo'n behoefte aan dat ze ons hier zo vinden. Ze zijn er inmiddels wel aan gewend dat John en ik aardig bezig zijn maar of ze dit ook op prijs stellen, dat weet ik niet. Druipend staan ze op. Ben weet niet zo goed hoe hij dit moet oplossen maar John loopt naar Ben zijn bed en doet een greep onder het kussen. Hij heeft meteen de handdoek te pakken die daar altijd klaar ligt voor noodgevallen. Daarmee droog hij eerst zichzelf een beetje af zodat hij niet meer zo erg druppelt, dan Tjabe en dan Ben. Die handdoek kan nu wel in de was, er is bijna geen droge plek maar aan te vinden.
Met z'n drieën stappen ze onder de douche en even later drogen ze elkaar af, lopen terug naar Ben zijn kamer en kleden zich weer aan.
"Dat is wel voor herhaling vatbaar", zegt Ben, "het is net of ik nu eindelijk echt gepijpt ben."
Tjabe haalt het geld van de korting uit zijn zak en wil het aan Ben geven.
"Het is voor John, die heeft het voorgeschoten."
"Geef maar gewoon een Ben", zegt John, "dan heeft die voor de komende tijd nog wat in zijn portemonnee. Ik krijg het hele bedrag wel terug als je je eerste geld hebt verdiend."
"Heb jij een verhouding met Ben", vraag Tjabe, als ze samen weer op weg zijn naar huis.
"Zo'n beetje."
"Vond je het dan niet erg dat ik ook met Ben heb gezoend."
"Nee, we horen wel zo'n beetje bij elkaar maar we hebben afgesproken dat we niet het alleenrecht op elkaar hebben."
"Je bent niet boos?"
"Natuurlijk ben ik niet boos, waarom zou ik? Bovendien, het blijft toch binnen ons eigen clubje. En waarom zouden we dan nu ineens niet meer iets met elkaar mogen doen, terwijl we dat altijd al deden? Ben was er toch zeker zelf bij dus die mag niet mopperen. En al was hij er niet bij."
John stopt, kijkt even om zich heen en trekt Tjabe dan stevig tegen zich aan. Het is doodstil op straat er is werkelijk niemand te zien. Dus durft hij het wel aan om nog even met Tjabe te tongen maar niet te lang.
"Pas maar op, je hebt je plastic zakje bij Ben achtergelaten."
"Geeft niks. Als het nog vroeg in de ochtend was, was het wat anders. Maar het is zo donker en dan ziet toch niemand het meer als ik een beetje doorlek."
"Krijg je die vlekken er nog wel uit? Het zou toch zonde zijn als je die zwembroek al snel weg zou moeten doen omdat hij niet meer schoon wil worden."
"Tot nu toe gaat dat heel goed en er heeft al aardig wat in gezeten. Je weet toch nog wel wat er op de laatste ochtend op de boot allemaal in heeft gezeten. Ben heeft pas vanmiddag die oplossing met het plastic zakje aangedragen. Even onder de lauwe kraan uitspoelen en hij is weer helemaal schoon."
"Maar gaat het er ook nog uit als het ingedroogd is?'
"Daar krijgt het doorgaans geen kans voor. Er loopt altijd wel ergens een leuke jongen waardoor ik weer begin te lekken.
"Gaan we morgen middag naar het zwembad voor we gaan werken? Het ziet ernaar uit dat het morgen weer lekker zal zijn."
"Okay, ik bel Ben wel even, dan gaan we met z'n drieën."
Ze tongen nog even om af te leren en dan gaan ze elk hun eigen weg.
"Tot morgen."
"Tot morgen."
vochtignat@gmail.com