Zoveel leuke, geile verhalen, (voorr elk wat wils). Dat moet zeker blijven. Kijk op https://donate.nifty.org/donate.html om te zien hoe je daaraan mee kunt werken.
VOCHTIG TOT NAT 17
EEN BOOTREIS - JOHAN EN PIETER
Wij doen ons verhaal samen. We doen eigenlijk altijd alles samen. Dat is altijd al zo geweest en dat zal ook wel zo blijven, denken we.
We zijn een eeneiige tweeling. Bijna niemand ziet het verschil tussen ons. Alleen onze ouders weten het wel en de vrienden in onze klas, die we echt dagelijks zien. Maar verder lukt het niemand om ons uit elkaar te houden. Zelfs de leraren niet en dat is best wel eens makkelijk. Zoals bij veel tweelingen denken en doen we altijd zo'n beetje hetzelfde. Maar ik geloof dat dat bij ons wel heel erg sterk is. Wij zijn eigenlijk een soort van twee-eenheid. Ook dát is al zo zolang we het ons kunnen herinneren en eigenlijk nog langer, want voor die tijd was dat volgens onze ouders ook al zo.
Zelf hebben we het gevoel dat we samen zo'n beetje één lichaam hebben of dat het lichaam van de één ook het lichaam van de ander is. Het is een beetje moeilijk uit te leggen en misschien kan je het alleen maar begrijpen als je zelf onderdeel van een tweeling bent. Ja, dit is eigenlijk wel het goeie gevoel: we zijn elk onderdeel van een groter geheel en dus onlosmakelijk met elkaar verbonden. Vader zegt altijd `wacht maar tot de meisjes in het spel komen, dan gaan jullie vanzelf wel anders denken'. Maar daar kunnen we ons niks bij voorstellen.
We lagen al broederlijk naast elkaar in de wieg. Dat vond iedereen zo schattig. En toen we een beetje groter werden sliepen we eigenlijk altijd met de ene arm om elkaars nek geslagen en de andere zo dat de handen in het gemeenschappelijke' kruis zaten. Dat was toch ook zo'n leuk gezicht. Maar toen we wat ouder werden, zo'n jaar of vier, deden we dat nog steeds en waren er toch mensen, zoals pa, die dat wat zorgelijk begonnen te vinden. We moesten als we door hem naar bed werden gebracht altijd op ons rug gaan liggen. Maar zodra hij weg was rolden we naar elkaar toe en dan sliepen we op de gebruikelijke manier in. 'Ach, laat ze toch' zei mamma dan altijd, het is nu eenmaal een tweeling'. En zo slapen we nog steeds. We zouden helemaal niet anders kunnen.
Pa heeft een paar keer gedreigd om aparte bedden voor ons te kopen en zelfs om te gaan verhuizen om ons elk een eigen kamer te kunnen geven. Hij begreep het gewoon niet. En hoe geschikt hij verder ook is, hij begrijpt het nog steeds niet. Mamma begrijpt het gelukkig wel, dat zegt ze tenminste, maar we denken dat ze er in werkelijkheid ook niet veel van snapt. Want soms horen we haar wel eens vertrouwelijk tegen iemand zeggen, als ze denkt dat wij het niet horen `ze zoenen elkaar zelfs'. En inderdaad, we hebben het tongzoenen eigenlijk al ontdekt toen we vijf of zes jaar waren. Natuurlijk wisten we toen nog niet wat dat was. Maar doordat we altijd met de gezichten naar elkaar toe lagen kwamen onze monden ook bij elkaar en dat was voor ons heel gewoon. Inmiddels zijn we specialisten geworden in tongzoenen. Dat denken we tenminste zelf. Maar we hebben dat nog nooit met iemand anders gedaan, dat vinden we eigenlijk een beetje vies. Dat we ook tongzoenen weet zelfs mamma niet, denken we, hopen we.
Maar goed, mamma heeft in ieder geval door dat een heleboel dingen voor ons normaal zijn, die dat voor anderen niet zijn en dat het geen zin heeft om er iets tegen te doen. Als pa het weer eens heeft over aparte kamers, dan zegt ze gewoon 'je begrijpt toch wel dat ze het dan toch doen? Als je ze elk een eigen kamer geeft dan slapen ze toch samen in één bed. Of wil je de hele nacht op de gang gaan zitten om te kijken of ze niet naar elkaar toe gaan?' En dan geeft hij zich gelukkig maar weer gewonnen.
Heel vroeger deden we altijd al hetzelfde en vooral tegelijkertijd. Met één ding is het ze gelukt om het ons af te leren. Dat vond zelfs mamma een probleem: samen plassen. In het begin was dat heel normaal. Dat was natuurlijk ook niet zo verwonderlijk want toen we nog klein waren werden we ook altijd tegelijk op de pot gezet. We moesten altijd op het zelfde ogenblik. En als de ander nog niet echt hoefde, gingen we toch samen naar de wc. Van die kleine jongetjes vond iedereen dat heel vertederend. Maar als we een grote boodschap moesten, ook tegelijkertijd natuurlijk, dan moest de één toch wachten tot de ander klaar was. Dat kon nou eenmaal niet anders en dat dan lukte dan ook wel.
Toen we vijf waren of zo, kregen we in bed heel vaak een stijf piemeltje en we hadden al snel door dat heel leuk was om daarmee te spelen. Onze handen zaten daar nu eenmaal altijd in de buurt als we in bed lagen. Op een dag zaten we ineens ook aan elkaars piemeltje toen we weer eens samen gingen plassen. Die werden daardoor helemaal stijf terwijl we aan het plassen waren. Het werd dus overal nat, behalve in de wc pot. En toen werd mamma boos. Voortaan ging ze mee als we naar de wc gingen en dan moest eerst de één plassen en dan de ander.
Maar de tweede hoefde dan al niet meer want die had dan toch tegelijkertijd in zijn broek geplast. We weten niet meer of we dat expres deden of dat het echt vanzelf ging. Nou ja, na een paar keer was mamma helemaal wanhopig. En omdat het zomer was, moesten we dan maar samen in de tuin gaan plassen. Dan hielden we in ieder geval zowel de wc als onze broeken droog. In zijn vakantie heeft pa toen gelijk een tweede wc gemaakt in de badkamer en toen was dat probleem in ieder geval opgelost. En als we een stijf piemeltje kregen dan gingen we alsnog in de tuin plassen want we snapten ook wel dat mamma zo'n natte bende niet leuk vond.
Toen we wat groter werden, kregen we pyjama's met een gulp erin. Als we die aan hadden ging het slapen een beetje anders. Zodra onze piemeltjes stijf werden staken we die, door de gulpen heen, in elkaars broek. We deden dat niet eens bewust, het ging gewoon vanzelf en eigenlijk gaat dat nog steeds zo. Dan drukten we onze buiken tegen elkaar en dan gingen we lekker op en neer. We hielden daar altijd wel gelijk mee op als er iemand in onze kamer kwam kijken want we hadden zo'n idee dat dat wel eens niet zou mogen.
Toen we nog wat later, ook af en toe naar de slaapfeestjes bij Tjabe gingen deden we dat daar ook altijd. En zo kregen we de bijnaam de heer en mevrouw van Dam'. Waarom Van Dam' weten we ook niet want zo heten we helemaal niet. Maar iemand heeft dat zo bedacht en zo noemen onze vrienden ons nog steeds, als we onder elkaar zijn tenminste. En op die slaapfeestjes plasten we lekker in elkaars pyjamabroek. Thuis hadden we het daar al eens over gehad maar dat konden we natuurlijk niet maken. Maar bij Tjabe kon dat gewoon en dat kan gelukkig nog steeds.
In de tijd dat we aan het fantaseren waren over in elkaars pyjamabroek plassen hebben we het in de douche wel een keer in elkaars onderbroek gedaan. Allebei onze stijve aan de rechter kant uit je onderbroek en dan aan de linkerkant bij de ander weer naar binnen en dan zo hard mogelijk tegen elkaars buik aan plassen. Misschien geloof je het niet, maar dat is echt lekker hoor. Maar ja, toen zaten we wel met twee natte onderbroeken. Hoe moesten we dat verklaren? We hebben toen maar gezegd dat we vergeten hadden om ze uit te trekken toen we onder de douche stapten. Na die tijd hebben we dat maar één keer weer gedaan. Dat smoesje van `vergeten je onderbroek uit te trekken' kan je natuurlijk niet te vaak gebruiken. Slapen bij Tjabe was dus een uitkomst en dat is het nog steeds.
Nou, je snapt het al, verder gebeurde ook alles op ongeveer dezelfde tijd. Doordat we ook altijd samen douchten (dat doen we trouwens nog steeds) ontdekten op dezelfde dag bij elkaar de eerste heel kleine haartjes boven onze piemels. Ze waren nog maar een paar millimeter lang, je zag ze dus nauwelijks. Dat was op de dag van onze twaalfde verjaardag en dat was dus het mooiste cadeau dat we die dag kregen. En toen we dat ' s avonds in bed eens goed bij elkaar gingen bestuderen kregen we door dat onze pikkies, in ieder geval als ze stijf waren, inmiddels toch al een stukje langer waren geworden dan vroeger. Vanaf dat moment hebben we elkaar elke avond in bed eerst even goed geïnspecteerd voor we gingen slapen. Soms dachten we dat de één een paar haren meer had en dan weer dat de piemel van de ander een beetje langer of dikker was, maar er zat nooit meer dan een paar dagen verschil in.
Twee maanden nadat we de eerste mini haartjes hadden gevonden, zat er dons op een beetje grotere plek en zaten er al wat echte haren. Toen zei Johan op een avond heb je een beetje geplast? Ik voel nat op mijn buik'. Heel verontwaardigd zei Pieter dat hij dat niet had gedaan. En toch voel ik iets nats' hield Johan vol. Dus deden we licht aan om eens goed te kijken. En toen was het velletje van Pieters stijve piemel vochtig. Niet gewoon nat, maar een beetje glibberig. Toen hebben we zijn velletje terug geschoven (door al dat gewriemel ging dat bij ons al heel vroeg heel gemakkelijk) en na even verscheen er een glasheldere druppel op zijn piepkleine eikeltje. Het kwam uit het plasspleetje. Het voelde heel lekker glibberig aan. Johans pikkie werd natuurlijk meteen aan dezelfde behandeling onderworpen maar bij hem gebeurde er nog niets.
Natuurlijk probeerden we dat elke avond weer. Maar pas een week of twee later, verscheen er ook bij Johan zo'n helder, glibberig druppeltje. We begonnen ons al zorgen te maken want het had nog nooit zo lang geduurd voor we weer helemaal gelijk waren. Nou, van die dag af zijn we elkaar echt gaan aftrekken, al wisten we toen nog niet dat het zo heette. En als we dan allebei een beetje glibberig waren geworden drukten we onze pikkies weer lekker tegen elkaar aan voor we in slaap vielen. Inmiddels deden we onze pyjamabroeken weer uit zodra we in bed lagen en die stopten we dan verfrommeld onder het kussen, zodat het net leek of we ze wel gedragen hadden als we ze de andere ochtend weer aantrokken om naar de douche te gaan. Onze pyjamajasjes deden we altijd keurig aan, zodat het er voor het oog volledig normaal uitzag als er iemand in onze kamer kwam kijken.
Naarmate onze piemels groeiden, ook al was het nog niet veel, werden we ook steeds natter. En dat vonden we helemaal niet erg. Op een avond zeiden we tegelijk tegen elkaar (ik heb toch al gezegd dat we altijd alles op hetzelfde ogenblik doen) dat we de stijve van de ander in ons mond wilden nemen, om te kijken hoe dat zou voelen. Nou, na een beetje geruzie besloten we dat Johan eerst mocht bij Pieter en dan andersom. Nou, dat werd een groot succes. Voor het zover was waren we allebei al veel natter dan normaal en amper had Johan zijn lippen om de stijve van Pieter en probeerde hij met zijn tong in de opening van zijn velletje te komen, of die begon vreselijk te trillen en schudden. Verschrikt wilde Johan zijn hoofd terugtrekken omdat hij niet wist wat er gebeurde. Maar Pieter deed meteen zijn handen om Johans hoofd, zodat hij wel door moest gaan. Het gaf namelijk zo'n lekker gevoel dat hij niet wilde dat het ophield. Maar dat deed het helaas toch, al duurde het eigenlijk best lang. Veel langer dan tegenwoordig. Daarna bleven we nog een paar minuten zo liggen en pas toen liet Pieter Johan weer los.
`Jezus, dat was lekker' zei Pieter 'je weet gewoon niet wat er gebeurt. Maar nu ga ik het bij jou proberen'. Johan ging toen op zijn rug liggen en Pieter ging aan de gang. Na een paar minuten zuigen, sabbelen en likken gebeurde er bij Johan hetzelfde. Weliswaar een beetje minder heftig maar toch was het erg lekker. Je snapt dat we dat bijna elke avond herhaalden. We hadden wel aardig wat voorvocht en we konden al vreselijk klaarkomen maar zaad kwam er nog niet, alleen nòg meer voorvocht.
Zaad spuiten liet nog een paar maanden op zich wachten. Hoe dat gebeurde was al een belevenis op zich. We hadden het er al een paar keer over gehad hoe het zou zijn om een condoom om te doen. We hadden daar wel eens wat over gehoord en dat leek ons helemaal het einde. We wisten zo ongeveer waar ze voor dienden, alhoewel we zelf nog geen sperma produceerden. Maar we vonden dat al dat voorvocht toch wel voldoende aanleiding gaf om eens een condoom te proberen. We werden er echt bloedgeil van als we het erover hadden.
Op een goeie dag hadden we allebei zo'n wonderlijk gevoel dat we wel naar de drogist moesten gaan om een pakje condooms te kopen. Die man zal wel vreemd gekeken hebben; twee keer dezelfde jongen op één dag, die met een hoogrood hoofd een pakje condooms voor zijn vader vraagt, want dat smoesje hadden we allebei gebruikt. Nou, dat zou die drogist waarschijnlijk een zorg zijn, als hij maar wat verkocht. Alleen zouden we het nu waarschijnlijk niet meer durven. Want nu zou hij echt kunnen denken dat het voor onszelf is.
De rest van de dag waren we allebei erg gespannen en we hadden van elkaar al door dat we bijna doorlopend een stijve hadden. Enfin, toen we eindelijk naar bed konden haalden we allebei onze condooms tevoorschijn. Eigenlijk waren we niet eens verbaasd dat we op hetzelfde idee waren gekomen.
Gelukkig zat er een gebruiksaanwijzing bij, anders hadden we natuurlijk nooit geweten hoe je dat moest doen met zo'n condoom. Wij dus aan de slag om bij elkaar zo'n ding om te doen maar dat viel nog niet mee. Ten eerste waren we al zo nat geworden dat de condooms steeds weer weg glibberden, ten tweede waren onze piemels nog een beetje, nou zeg maar gerust veel, te klein en ten derde hadden die niet zo'n gelukkig model om condooms te gebruiken, en dat laatste is eigenlijk nog steeds zo.
Onderaan waren onze piemels toen al bijna dik genoeg om een condoom glad omheen te doen maar er bleef nog wel een beetje ruimte over. Onze stijve piemels lopen taps toe naar het einde. Onze eikeltjes waren toen nog heel klein, nu zijn ze dat naar verhouding, trouwens nog steeds. Enfin, je voorhuid moest je terugschuiven, volgens die gebruiksaanwijzing, maar die bleef niet zo zitten door al het voorvocht en doordat die eikeltjes zo klein waren. Dus het kwam het er, na een hele tijd proberen, op neer dat het eikeltje met het puntvelletje in het tuutje zat, dat er dan een heel stuk, nou ja stukje, kwam waar het condoom omheen zwabberde en dat het dan aan de onderkant bijna aan zat, maar alles behalve strak. Het bleef dus alleen zitten als we het met onze vingers op zijn plaats hielden. Zodra je het los liet bleef het natuurlijk niet zitten, door het model van onze piemels en alle glibberigheid schoten ze de hele tijd weer weg. Na een paar keer proberen zat er helemaal niets meer in de reservoirs, zoals dat tuutje volgens de gebruiksaanwijzing heet. Maar doordat ze helemaal afrolden hadden we ook het grootste deel van de lengte over. Het leken net van die ouderwetse slaapmutsen uit een sprookjesboek maar dan veel te lang. Echt geen gezicht dus.
We waren erg teleurgesteld want we hadden ons er heel wat van voorgesteld. Ook toen we het bij onszelf probeerden, in plaats van bij elkaar, ging het geen haar beter. We hebben het ook nog samen in één condoom geprobeerd maar toen schoot dat zo ongeveer vanzelf de kamer door van al het voorvocht.
Uiteindelijk staakten we de strijd en we gingen op ons rug naast elkaar liggen om met elkaars stijve piemel te spelen. Dat hadden we nog nooit zo gedaan, maar nu leek het ons wel lekker. En binnen een minuut kwam dat vreselijk lekkere gevoel en tot onze grote verbazing voelde we dat er nog wat nats uit onze piemels kwam. Toen we keken hadden we allebei een heel klein straaltje op ons buik liggen, gedeeltelijk helder, gedeeltelijk grijsachtig en vijf of zes centimeter lang. Dat moest dus het sperma zijn, waar we wel eens wat over hadden gehoord. We waren de koning te rijk, nu waren we echte mannen geworden.
Vlak voor we naar school gingen dachten we er gelukkig nog aan om die condooms weg te gooien, in een papieren zakdoekje gerold in de prullenmand. Stel je voor dat mamma ze had gevonden. De rest van de condooms (we hadden er nog tweeëntwintig over) deden we in onze geheime bergplaats. Er zijn er nog steeds een paar. Maar niet zo veel meer. Af en toe proberen we het weer een keer. Inmiddels zouden ze wel goed passen, hoewel ze bij de eikel nog wel aardig wat ruimte over hebben, als ze maar op hun plaats zouden blijven zitten. Maar dat lukt nog steeds niet door al het nat en het model van onze stijve lullen. Wel hebben we ontdekt dat als je de opening heel voorzichtig uitrekt, je ze ook om je ballen heen kunt trekken, en dan blijven ze wel zitten. Maar ze gaan dan wel gauw kapot. Het dikke randje aan het begin scheurt heel makkelijk af. Maar op die manier is het ons inmiddels toch allebei een paar keer gelukt om in een condoom klaar te komen. En dat was echt heel lekker.
Van die dag af konden we dus echt klaarkomen. Meestal lekker tegen elkaar aan. Maar al gauw begon de hoeveelheid nattigheid die eruit kwam zo groot te worden dat de lakens onder de vlekken zaten. Alleen dat voorvocht zag je niet zo erg maar toen er steeds meer sperma kwam zagen de lakens er al gauw niet meer uit. Mamma stopte toen maar een handdoek onder ons kussen en ze verzocht ons vriendelijk maar dringend om daar gebruik van te maken. Ze zei dat we wel wisten waarvoor. Ze wist niet zo goed hoe ze het moest zeggen maar wij snapten het wel. Eigenlijk hadden we helemaal geen zin om alles op te vegen als we klaar waren gekomen. Het was juist zo'n lekker glibberig gevoel. Daarom legden we die handdoek toen maar tussen ons in op het laken. Dat hielp. Minder vlekken in het laken en toch het lekkere gevoel.
Na verloop van tijd kwamen we erachter dat het met pyjamabroeken aan veel gemakkelijker is en nu gebruiken we juist onze pyjamabroeken weer en laten we de jasjes uit. Eerst lieten we ze gewoon in de kast liggen. Maar mamma koopt nu zelfs alleen nog maar de broeken voor ons. Maar wel met een gulp want andere blijven toch ongebruikt in de kast liggen, dat heeft ze inmiddels wel door. Je begrijpt het natuurlijk al, zodra we in bed liggen schuiven we onze stijve gewoon, door de gulpen heen, bij elkaar naar binnen. Dan komen we lekker tegen elkaars buik klaar en zo blijven we dan liggen. Als het bed wordt verschoond is die handdoek door al het lekken toch zo hard als een plank. Dus mamma denkt wel dat we die gewoon gebruiken. Of ze door heeft dat onze pyjamaboeken aan de voorkant ook zo hard aanvoelen weten we niet. Ze zegt er in ieder geval nooit wat van. Maar dat durft ze misschien niet zo goed, net als toen we die handdoek in bed van haar kregen.
Tijdens de slaapfeestjes bij Tjabe deden we dat meestal ook zo, maar dan zonder handdoek op het laken. Dat was in dat geval niet nodig. Alleen daar konden we ook nog, als we 's morgens allebei heel nodig moesten, lekker met volle kracht in elkaars broek plassen. Nou, als dat was gebeurd kwamen bijna gelijk erachteraan nog een keer klaar. Daar hoefden dan bijna geen moeite meer voor te doen. We hopen dat daar nog vaak te kunnen doen. Aan ons zal het niet liggen.
Ray begon er zo'n twee jaar geleden mee om gewoon in bed klaar te komen toen we met z'n allen bij Tjabe een beetje aan het stoeien waren. Het maakte niet uit waar het terecht kwam. Tot die tijd trok iedereen die het aan voelde komen zich snel terug om dan stiekem in zijn zakdoek klaar te komen. Maar meestal begon het pas als het licht uit was. Dan begon het gesteun en gehijg pas goed. En 's morgens kwamen er in de loop van de tijd steeds meer die een nog kleverige of al ingedroogde zakdoek probeerden weg te frommelen. Het rare was dat we allemaal van elkaar wisten wat we deden maar op de één of andere manier durfden we daar niet over te praten. Terwijl we het wel altijd over plassen, pissen of piesen hadden. Ray heeft er zo voor gezorgd dat het eigenlijk nog leuker is geworden dan het al was. Als het bij ons zo ver was stopten we toen ook nog met stoeien maar dan gingen we gauw tegen elkaar aan liggen om zoals gebruikelijk tussen ons in klaar te komen. Dus een zakdoek hadden wij niet nodig. Niemand had eigenlijk door wat er dan gebeurde en dus ook niet dat wij al een hele tijd vreselijk nat werden van het voorvocht. Maar sinds Raymond die ene keer gewoon over iedereen heen spoot, en niet zo zuinig ook, is dat veranderd en nu trekken we elkaar, of onszelf, gewoon af en spuiten we elkaar helemaal onder. Soms voor we geplast hebben, soms erna en soms beide.
Sinds een paar maanden trekken we bij Tjabe meestal geen broek meer aan en slapen we bloot, maar wel zoals altijd ineengestrengeld tegen elkaar aan. Ben heeft laatst namelijk een keer zijn vreselijk dikke stijve tussen Pieter zijn benen doorgeschoven en toen tussen ons in geplast, tegen onze pyjama's aan. Dát was lekker! Waar die het vandaan haalt is ons een raadsel. Die plast minstens zo veel als wij samen. Dus toen waren we vanboven nat van onszelf en tussen onze benen van Ben. Het leek ons nog leuker als dat zou gebeuren zonder broek aan. Dus spraken we gelijk af dat hij dat de volgende keer zou doen.
Nou, toen ging dat dikke ding tussen Johan zijn benen door en plaste hij zo tegen onze zakken aan. Gelijk daarna kwamen we alle drie vreselijk klaar. Tjabe was wel een beetje jaloers hoor, dus om het goed te maken zijn we toen met zijn drieën over hem heen gerold en hebben we hem ook helemaal glibberig gemaakt. Toen is Tjabe voor het eerst ook echt klaargekomen. Net zo'n klein straaltje zaad lag er na afloop op zijn buik, als bij ons toen we twaalf waren. Alleen hij was al zestien. Misschien was het daardoor bij hem direct een stuk witter, in plaats van voor het grootste deel glashelder. Nou, Tjabe was die dag erg gelukkig. De weken daarna moest hij natuurlijk ook aan alle anderen laten zien dat hij niet alleen klaar kon komen maar nu ook kon spuiten, dus waren wij even niet aan de beurt voor een slaapfeestje.
Toen Ben de tweede keer tussen ons in had geplast, had hij gemerkt hoeveel voorvocht wij hebben en hoe lekker glibberig dat is. Onze zakken glibberen altijd lekker mee. Ben vroeg toen of we met z'n drieën een keer naar het bos konden gaan en dat deden we. We hadden alleen geen idee waarom hij dat vroeg, anders hadden we wel een handdoek meegenomen. Toen we er waren, zei hij dat we ons uit moesten kleden en dat we tegen elkaar aan moesten gaan liggen, zoals in bed. Het was een heel rustig plekje, waar geen andere mensen zouden komen. Dat zei Ben tenminste. Dus deden we wat hij vroeg. Het leek ons ook wel eens leuk in de vrije natuur. Toen we even tegen elkaar aan lagen stak Ben zijn hand tussen onze buiken en hij voelde dat we al lekker nat waren. Toen heeft hij zich ook uitgekleed en is hij bovenop ons komen liggen, met zijn enorm dikke stijve tussen ons in. Zo kon hij lekker mee glibberen in ons voorvocht. Nou, het duurde niet lang, of we kwamen vreselijk klaar, wij natuurlijk tegelijk. Ben had nog een poosje nodig, maar toen kwam hij ook tussen ons in klaar.
Bijna direct erna, zijn lul was nog stijf, begon hij te plassen. Dat was weer een heleboel, want hij zorgt er altijd voor dat hij nodig moet. Nou, toen hij klaar was hoefde hij echt voorlopig niet meer, want het leken wel liters! Wij hadden ook nog steeds een stijve en toen Ben uitgeplast was begonnen wij ook te plassen, natuurlijk weer tegelijk en zonder enig overleg. Het was erg lekker en eigenlijk waren we van plan om met z'n allen nog een keer klaar te komen, toen we plotseling mensen aan hoorden komen. In paniek sprongen we op. Als we al een handdoek bij ons hadden gehad, zouden we toch geen tijd hebben gehad om ons af te drogen. Kleddernat begonnen we onze kleren aan te trekken. Dat ging natuurlijk in alle haast niet zo makkelijk. Maar toen die mensen vlakbij kwamen hadden we in ieder geval het meeste weer aan en gingen we op ons buik op de grond liggen om te verbergen dat we behoorlijk nat waren.
Nou, zeker doordat we gelijk op ons buik waren gaan liggen, viel het bij nader onderzoek niet mee. Onze T-shirts waren zo ongeveer doorweekt en er zaten flinke natte plekken in onze jeans. Het meest bij ons natuurlijk, maar bij Ben ook. Er zaten ook overal zaadvlekken op onze kleren. In de paniek hadden we het niet zo heel voorzichtig gedaan. Ben voelde nog even aan alle natte plekken, bij ons en bij hemzelf. Toen besloten we toch maar om ons weer uit te kleden en te proberen om wat op te drogen, zowel onze lichamen als onze kleren. De zon scheen fel, dus dat lukte aardig, op een open plek. Van verder klaarkomen hebben we toen maar afgezien. Stel je voor dat er weer mensen zouden komen. Dat gebeurde gelukkig niet, zodat we een paar uur later een stukje droger, maar nog niet helemaal, weer naar huis konden. Alleen zaten we alle drie vol met witte vlekken.
We konden ons thuis gelukkig verkleden zonder dat iemand ons zag. Bij Ben was dat ook gelukt. Onze vuile kleren durfden we niet in de wasmand te gooien. We wilden liever niet dat we moesten verklaren hoe alles zo vies kwam. We hebben alle drie onze vuile kleren bij Tjabe gebracht. We moesten toen natuurlijk wel vertellen wat er was gebeurd en hij lachte zich rot. Volgende keer' zei hij moet je het bij ons in de tuin komen doen, daar komt verder niemand en geen hond kan je zien. Maar dan wil ik wel meedoen!' De volgende dag kregen van Tjabe op school alle drie een plastic zak met schone kleren. Dat was dus prima geregeld.
Ben had het wel een beetje afgekeken van Ray hoor. Een jaar of zo nadat Ray aan zijn `plassertje', zoals hij dat van zijn moeder moest noemen, was geopereerd heeft hij ook een keer zoiets bij ons gedaan. Vlak na de operatie moest iedereen natuurlijk zien hoe het was geworden en hoe nat hij werd. En toen bleek dat wij al meer voorvocht hadden dan Ray, alleen niemand wist het omdat dat geheimpje letterlijk tussen ons in was gebleven. Maar sinds dien vergelijken we altijd even de stand van zaken als we samen met Ray bij Tjabe slapen, zeker wat het voorvocht betreft. Na een jaar werd hij zo ongeveer even nat als wij, alleen bij ons wordt het altijd toch veel natter doordat we met z'n tweeën zijn. Toen heeft hij een keer zijn lange stijve tussen Pieter zijn benen doorgeschoven, zo tussen onze zakken in. Ja, echt daar was hij lang genoeg voor.
Ray kwam toen al heel gauw klaar (die komt altijd zo snel) en toen we dat voelden wij natuurlijk ook. En meteen daarna plaste hij met een keiharde straal zo ver dat we tot aan onze tepeltjes nat waren. Wij konden toen natuurlijk niet achterblijven en deden ook goed ons best. Dus werd het verschrikkelijk nat. Toen Tjabe door had wat er was gebeurd wilde hij ook nog meedoen. Hij ging bovenop ons liggen, met zijn stijve pikkie tussen ons in, of eigenlijk meer boven ons, want het was te klein om tussen ons in te komen en toen plaste hij zo tegen onze kinnen aan. We hebben toen nog een poosje over elkaar heen liggen glijden voor we gingen slapen. Maar hoe leuk Tjabe het ook vond, hij kon toen nog niet klaarkomen, althans niet nat. Daar was hij wel een beetje teleurgesteld over, maar in ieder geval had hij het toch wel lekker gevonden.
Dit is ons verhaal zo ongeveer. O ja, dit is nog even belangrijk om te begrijpen wat er vannacht is gebeurd. Toen we vorige week zaterdag op de boot aankwamen en we de bedden door loting verdeelden hebben wij vooraf gezegd dat we in ieder geval boven elkaar wilden liggen. Als we dan niet samen in één kooi konden, waren we toch zo dicht mogelijk bij elkaar. Dat vond iedereen goed. Maar bij nader inzien konden we toch samen in één kooi. We zijn erg slank, zeg maar gerust vreselijk dun, dus als we tegen elkaar aan liggen zijn we samen niet breder dan Ben in zijn eentje als hij op zijn rug ligt. Alleen lagen we nog stijver tegen elkaar aan dan thuis, maar dat vonden we niet erg. De anderen snappen niet hoe je zo kunt slapen, maar wij zijn dat nu eenmaal zo gewend.
vochtignat@gmail.com