Heb je al een donatie aan nifty.org gedaan? Een site met zoveel geile verhalen moet natuurlijk wel in stand worden gehouden. http://donate.nifty.org/
VOCHTIG TOT NAT 11
EEN BOOTREIS
Nou, daar liggen we dan met ons allen, op onze knieën op het dek, te schobben en te boenen! Niks bijzonders toch, zal je denken, het dek van een boot moet nu eenmaal geregeld worden geschrobd. Ja, ja, maar wij schrobben niet het dek, wij zitten nu met water en zeep te boenen op donkerbruine stukken canvas, die normaal in een hut hangen om op te slapen. Tja, er gebeurde de afgelopen nacht zo het één en ander waardoor we nu met z'n allen proberen de zaak weer schoon te krijgen voor de volgende gasten. We zullen een poging doen om een beetje logisch uit te leggen wat er is gebeurd, maar hou er rekening mee dat dat niet meevalt.
Vandaag is de laatste dag van een weekje varen met een heel mooie oude platbodem op de Waddenzee. Onze reis begon in Zoutkamp. Daar zouden we eigenlijk ook weer aankomen maar doordat er iets is gewijzigd in de planning met de volgende gasten varen we nu naar Delfzijl, waar we allemaal wonen. Er schijnt een stralende zon en het is warm. Zulk weer hebben we de hele week gehad en we zijn dus allemaal zo bruin als we nog nooit zijn geweest.
We zijn allemaal 16 jaar en we zitten op het Zeezicht College in Delfzijl. Ruim een maand geleden zijn we allemaal geslaagd voor het HAVO examen.
We kennen elkaar al bijna twaalf jaar, vanaf de dag dat we naar school gingen, dus geheimen hebben we eigenlijk niet meer voor elkaar. Aan geheimen hebben we ook helemaal geen behoefte, want dat maakt het nu allemaal juist zo leuk.
De meesten van ons zagen elkaar voor het eerst op de eerste dag van groep 1 maar een paar kenden elkaar voor die tijd ook al, doordat ze vlak bij elkaar in de buurt woonden. We werden al gauw vriendjes. In het begin waren we met z'n negenen, maar Rudy verdween op een dag, dus toen waren er nog maar acht.
Omdat we allemaal geslaagd zijn en ook allemaal besloten hebben om op het Zeezicht College door te gaan met het VWO, heeft de vader van Tjabe voor een week zo'n oude platbodem voor ons gehuurd. Gelukkig met de schipper erbij, want van varen met die boot hadden we, zeker de eerste dagen, geen kaas gegeten. Nu gaat dat heel aardig hoor! Maar nu mogen we even niet varen, dat doet Peter, de eigenaar van het schip. Wij hebben het nu even druk met boenen. Morgen, oorspronkelijk zou dat al vanmiddag zijn. komen er per slot van rekening weer andere mensen aan boord en die willen natuurlijk wel slapen in een schone en droge hangmat.
Maar voor we gaan uitleggen wat er nu eigenlijk is gebeurd, zullen we eerst iets over onszelf vertellen. Marnix zal beginnen.
EEN BOOTREIS - Marnix
Ik zal jullie een geheimpje vertellen. Nou ja, al mijn vrienden weten het, dus echt geheim is het niet meer, maar verder weet niemand het. Dat hoop ik tenminste. Toen ik klein was, vier of vijf of zo, plaste ik vaak in mijn broek. Tenminste, dat dacht iedereen. Nou ja, dat was natuurlijk ook wel zo, dan kan ik niet ontkennen, maar het was niet de bedoeling. Ik vond het toen al gewoon lekker als mijn pikkie en mijn zak, toen nog heel klein natuurlijk, in een natte plek in mijn onderbroek zaten. Dat vond ik toen het lekkerste gevoel wat ik kon hebben en dat vind ik nog steeds bijna het lekkerste gevoel.
Blijkbaar vond ik dat veel eerder ook al want mijn moeder vertelt nog steeds in geuren en kleuren dat ik, zodra ik een schone luier aan kreeg, er uitgebreid voor ging staan om erin te plassen. Heb je dat wel eens geprobeerd? Heerlijk gewoon. Je voelt je zalig warm en nat worden. En doordat die luier alles meteen opneemt blijft dat gevoel maar doorgaan. Het stomste wat ik ooit heb gedaan was 's nachts zindelijk worden toen ik drie of vier was ofzo, want toen kreeg ik geen luier meer aan. Maar 's nachts in een luier plassen was niet leuk, want dan voelde je niet dat het gebeurde. Daarom deed ik het meestal voor ik ging slapen. Maar toch moet het op de een of andere manier voor mijn ouders duidelijk zijn geworden dat ik 's nachts niet meer in mijn luier plaste, anders had ik nu misschien nu nog wel luiers gedragen. Als dat zou kunnen! Maar ja, nu zou ik er natuurlijk toch niet meer in passen.
Enfin, omdat ik dat lekkere gevoel in die luier erg miste, probeerde ik het overdag geregeld terug te krijgen door een beetje in mijn broek te plassen. Niet veel, maar net genoeg voor dat lekkere gevoel van een natte onderbroek. Helaas bleef het niet zo lang warm als in een luier, dus dan liet ik maar weer een beetje lopen. En dan ging het vaak mis: niet alleen een heerlijk natte onderbroek, maar ook een natte plek in mijn broek. Soms ging het ook echt helemaal mis. Dan kon ik niet meer stoppen als ik een klein beetje in mijn onderbroek had laten lopen en dan plaste ik echt breeduit in mijn broek. Ook lekker hoor, maar niet zo lekker als alleen maar zo'n natte plek.
Nou, dan had je natuurlijk de poppen aan het dansen. "Juf, Marnix heeft het weer in zijn broek gedaan!" Dan werd mijn moeder gebeld om me op te halen. Domme jongen'. Snel naar huis. Schoenen uit, broek uit, onderbroek uit en dan gauw omdat ik weer terug moest naar school, zonder alles weer af te drogen, droge onderbroek aan, droge broek aan en schoenen weer aan. Met mijn natte piemeltje en zakje in die droge onderbroek was eigenlijk ook best lekker hoor. Het was dan meteen al weer een beetje vochtig. Zo, gauw terug naar school en nu beter oppassen hoor'.Ja moe'. Een tweede keer op een dag, dat waagde ik maar niet. Het ging trouwens niet iedere dag mis hoor, meestal lukte het wel om het bij een natte plek in mijn onderbroek te houden.
Naarmate ik ouder werd kreeg ik de techniek beter onder de knie. Toen ik zo'n jaar of acht was lukte het me steeds beter om het lekker nat te laten worden zonder ernstige ongelukken. En dus kreeg ik eindelijk van de familie het predicaat dat ik ook overdag zindelijk was. Mijn vriendjes begonnen toen al aardig door te krijgen dat ik het expres deed en dat vonden ze best interessant. Ze keken steeds weer of er niet toch iets nats in mijn broek te bespeuren viel. En dat gebeurde toch nog af en toe. Nu ook trouwens nog wel eens maar dat is echt een uitzondering. Het is zo lekker, ik kan het echt niet laten.
Het is op school altijd even schrikken als ik voor de klas moet komen. Zou er iets te zien zijn? Als er dan een beetje gegniffel ontstaat in de klas weet ik dat ik weer eens te ver ben gegaan. Maar omdat eigenlijk iedereen het nu wel zo'n beetje weet vind ik het ook wel spannend. Als de leraren het maar niet merken. Maar dat is tot nu toe altijd goed gegaan, doordat ik voor alle zekerheid altijd maar m'n handen voor mijn kruis hou als ik naar voren loop.
En weet je wat ook zo lekker is? Als je je 's avonds uitkleedt even goed kijken wat het resultaat is van de afgelopen dag. Hoe groter die gele vlek, of hoe meer gele vlekken, hoe beter! Er staat bij mijn bed zo 'n ouderwetse bureaulamp, met een gewone lamp erin, een halogeenlamp zou veel te heet zijn. Die laat ik omhoog schijnen en dan leg ik de voorkant van mijn onderbroek erop. Zo kan je het nog beter zien. En het ruikt ook zo lekker als je je neus erin steekt en diep die geur opsnuift! Je begrijpt natuurlijk wel dat ik het daarom niet leuk vond als mijn moeder gekleurde onderbroeken voor me kocht. Inmiddels weet ze dat ik dat liever niet wil. Ik denk niet dat ze door heeft wat de reden daarvan is. Dat hoop ik tenminste. Want om het uit te leggen aan mijn vriendjes vond ik wel leuk, maar aan mijn ouders toch liever niet.
In feite hebben we alle acht wel iets met plassen. Dat we daar nu heel gemakkelijk over kunnen praten komt eigenlijk doordat ik af en toe in mijn broek plaste. Dat kon ik nu eenmaal niet verbergen dus werd er ook wel over gesproken. Echt erover praten begon toen we zo'n jaar of acht waren. Omdat ik het overdag niet altijd droog hield, dachten ze allemaal dat ik dan ook wel in bed zou plassen. Dat was niet zo maar zo, kwam wel het gesprek erop.
Er bleken er vier in ons groepje van negen te zijn die wel eens, of altijd, in bed plasten. Die vier hadden nog nooit bij vriendjes geslapen, terwijl de anderen dat soms wel deden: Je begrijpt wel dat ze zich daarvoor schaamden. Maar zo kwam het wel dat ik werd uitgenodigd voor een nachtje slapen bij Tjabe.
Het bleek dat Tjabe niet gewoon elke nacht in bed plaste maar dat hij dat wel drie, soms zelfs wel vier, keer per nacht deed. Jarenlang hadden zijn ouders hem trouw drie of vier keer per nacht verschoond en het bed ook. Je kunt je voorstellen dat ze daar op den duur wel genoeg van kregen! Ze vonden een prima oplossing. Ze kochten zelf een nieuw bed en Tjabe kreeg hun oude bed. Enorm groot, wel twee bij twee meter. Onder het laken zat een waterdichte laag om de matras droog te houden. Zo kon hij elke keer als hij nat wakker werd gewoon een stukje opschuiven naar een droog plekje. In zijn kast lag een enorme stapel pyjama's, dus als hij wilde kon hij ook steeds een droge pyjama aantrekken. Maar dat deed hij meestal niet.
Enfin, toen we eindelijk, dicht tegen elkaar aangekropen, gingen slapen wist Tjabe inmiddels dat ik niet in bed plaste. Ik geloof dat dat een hele teleurstelling voor hem was en hij vroeg of ik het niet erg vond dat hij dat wel deed en hij zei dat hij er echt niets aan kon doen en dat hij me nooit te slapen had durven vragen als hij had geweten dat ik niet in bed plaste. Ik vond dat helemaal niet erg en wachtte in spanning af wat er zou gebeuren.
Nog geen uur later voelde ik dat Tjabe boven op me rolde. Ik lag precies aan de kant waar hij, bijna in zijn slaap, heen rolde als hij merkte dat hij nat was. Hij lag met zijn doorweekte pyjamabroek al boven op me vóór hij het zelf door had. Op dat moment werd hij pas echt wakker en hij begon zich meteen te verontschuldigen: hij had het niet expres gedaan en het was niet zijn bedoeling om mij ook nat te maken. Nou, ik heb hem toen gauw uitgelegd dat ik het helemaal niet erg vond, zelfs wel lekker. Dat was een pak van zijn hart. Want doordat hij boven op me lag was ook mijn pyjamabroek aardig vochtig geworden. En dat was bijna net zo lekker als een natte onderbroek. Bovendien werden ook mijn billen al een beetje nat, want we lagen samen in het midden van het bed, waar het een beetje ingezakt was En alle nattigheid liep natuurlijk over het zeil onder het laken naar het midden toe. Nou, ik moet eerlijk zeggen dat ik dat ook niet echt vervelend vond.
Nou, we vielen toen weer dicht tegen elkaar aan in slaap. Tjabe plaste die nacht nog 3 keer in bed, maar we bleven dicht tegen elkaar aan liggen. Tegen de ochtend, toen ik ook vreselijk nodig moest plassen, merkte ik dat ik al helemaal nat was van Tjabe. Dus ging ik niet naar de wc maar deed ik het ook gewoon in bed, voor de eerste keer in mijn leven. Toen waren we dus pas echt nat. Je begrijpt dat we van dat moment af echt dikke vrienden waren.
Toen we opstonden en bijgekomen waren van de verbazing dat we zo nat konden zijn, ging we eerst douchen. Tjabes ouders zijn best rijk en zijn kamer heeft een eigen badkamer, dus we hoefden ons niet nat wel aan zijn ouders te laten zien. Dat was wel een hele opluchting, want ondanks dat zijn ouders natuurlijk wel wat gewend waren en ik het bijna net zo lekker vond als in mijn broek plassen, vond ik het niet nodig dat iedereen me zo zou kunnen zien. In zijn badkamer stond zelfs een wasmachine en ook een wasdroger. We stopten onze pyjama's en de lakens in de wasmachine. Tjabe wist zelf precies hoe dat moest. Zijn ouders bemoeiden zich daar helemaal niet meer mee. Enfin, ik ging die middag weer met een schone, droge pyjama naar huis. Maar niet nadat we hadden afgesproken dat ik het volgende weekend terug zou komen en zou blijven slapen.
En zo kwam het dat ik bijna elk weekend bij Tjabe sliep. En elke keer was het weer een feest. Nu we wat ouder zijn gebeurt het niet meer elk weekend maar toch nog wel eens per maand of zo. Want de anderen zijn natuurlijk ook af en toe aan de beurt en met z'n allen passen we echt niet meer in dat bed. Steeds wordt het weer een lekker nat feestje, want Tjabe plast nog steeds in bed, al is het dan inmiddels geen drie of vier keer meer in een nacht maar nog slechts een of twee keer. En dan worden we samen elke keer weer heel erg nat. Het is niet precies even lekker als rondlopen met een natte plek in mijn broek, maar toch wel erg lekker.
Weet je wanneer dat nat nog lekkerder werd? Toen er haar op mijn buik begon te groeien. Dat begon kort na mijn dertiende verjaardag. Even daarna begon ook mijn piemeltje te groeien, Dat ging eigenlijk best snel. Voor ik veertien was wij hij, stijf natuurlijk, veertien en een halve centimeter, even lang als nu van de meesten in de club. Ik was niet de eerste bij wie alles ging groeien, ik zat zo ongeveer in de middenmoot. Alleen mijn lul is niet zo dik geworden, vier centimeter, maar hij is niet de dunste van ons allemaal hoor. Helaas heb ik ook maar een heel klein bosje haar. Mijn stijve is een beetje krom, naar boven toe, als je begrijpt wat ik bedoel: mijn eikel wijst een klein beetje naar mijn buik. Dus als ik een stijve heb en ik maak een nieuwe natte plek in mijn broek, dan spuit het eerst tegen mijn buik aan en dan loopt het lekker over mijn buik het haar in. Alleen had ik liever net zoveel haar gehad als Ben nu heeft, al kwam dat pas veel later dan bij mij. Bij hem zit het overal op zijn buik, alleen is het niet zo dicht als bij mij. Er zelfs een beetje haar op zijn zak en in zijn liezen. Dat zou het vocht misschien nog beter vasthouden. En dan had ik ook graag grote ballen gehad, dan zou er nog meer nat kunnen worden. Maar mijn ballen zijn nog tamelijk klein. Ze zijn nauwelijks groter geworden dan toen ik twaalf was. Samen zijn ze maar net zo breed als mijn stijve. Maar ze werken gelukkig wel goed hoor. Nou ja, misschien groeien ze nog wel. Er moet toch iets te wensen over blijven.
Maar voor het alleen over mij gaat, moet Hans maar wat over zichzelf vertellen. Als jullie niet wat meer weten over elk van ons snap je nooit wat er vannacht is gebeurd.
vochtignat@gmail.com